Γράφει η Λένα Μαρκή
Μετά την έκκληση που απηύθυνα τον Ιανουάριο του 2017 προς τους γονείς και συμπολίτες, ώστε να κινηθούμε όλοι μαζί για την αποκατάσταση των ζημιών στο δημοτικό γυμναστήριο της οδού Νότου, πρόσφατα επικοινώνησαν μαζί μου ορισμένοι από τους γονείς που επισκέπτονται τον χώρο και οι οποίοι ήταν πολύ ανήσυχοι. Τους αναστάτωσε το γεγονός πως παρόλο που αναδεικνύονται συχνά τα «μειονεκτήματα» του δημοτικού γυμναστηρίου μοιάζει να μην ενδιαφέρεται κανείς τόσο για το αθλητικό κέντρο, αλλά κυρίως για την ασφάλεια των παιδιών και νέων που αθλούνται εκεί.
Έτσι υποσχέθηκα να ασχοληθώ με το θέμα για πέμπτη φορά (!!!) και εκείνοι μου έστειλαν φωτογραφίες και μου παρουσίασαν τα παράπονά τους. Υποσχέθηκα για μια ακόμα φορά να γίνω η «φωνή» τους, η «πένα» τους, δημοσιοποιώντας το πρόβλημα.
–
Δημοτικό γυμναστήριο στο έλεος ….. λοιπόν. Ποιανού το έλεος; Της σκόνης, της υγρασίας, των μυρμηγκιών, των αραχνών, των ταραξιών, των ζημιών, της αδιαφορίας, του «οι άλλοι φταίνε», της ανευθυνότητας, κλπ., κλπ.
Τα είπαμε και στο τέταρτο άρθρο στις 22 Ιανουαρίου 2017. Τζάμια σπασμένα πάνω από τα κεφάλια των δημοτών, όμως τώρα παρατηρούμε και λάστιχα μονωτικά να κρέμονται σε αρκετά παράθυρα (κατασκευασμένα το 2015). Και αν για τα σπασμένα φταίνε πιθανόν κάποιοι ταραξίες, για τα βγαλμένα λάστιχα δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι κάποιοι το έκαναν επίτηδες, παρά ότι πρόκειται για κακή κατασκευή που, απ’ όσο διαπιστώνουμε μέχρι τώρα, ζημιώνει το Δήμο, ο οποίος θα πρέπει να ζητήσει ευθύνες από τον εργολάβο.
Η υγρασία στα αποδυτήρια καλά κρατεί από τον Ιανουάριο έως τώρα! Φυσικά δεν γίνεται λόγος για χαρτί τουαλέτας, ο καθένας ας φέρει από το σπίτι του. Υπάρχουν ακόμα καλώδια ηλεκτρικού ρεύματος σε κοινή θέα τα οποία επισκέπτονται μυρμήγκια και οι αράχνες στα ταβάνια υφαίνουν τον ιστό τους ανενόχλητες.
Όσο αφορά τα αθλητικά όργανα η κατάσταση είναι τραγική. Η μία μπασκέτα βρίσκεται καθηλωμένη στο δάπεδο και το τέρμα ποδοσφαίρου που χρησιμοποιείται είναι σπασμένο με το επικίνδυνο άκρο του να προεξέχει περιμένοντας κάποιο πόδι να πέσει πάνω του. Μπορείτε να δείτε του λόγου το αληθές στις φωτογραφίες. Τα σπασμένα καθίσματα αποτελούν σύνηθες φαινόμενο.
Και αν η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά … σίγουρα δεν πέρασε από αυτό το γυμναστήριο.
Οι γονείς με ρώτησαν: γι’ αυτό το γυμναστήριο πήραμε άδεια λειτουργίας; Κε Δήμαρχε τι να τους απαντήσω;
Είμαι σίγουρη πως αν κάποιος ασχοληθεί σχολαστικά θα ανακαλύψει και άλλα προβλήματα σε αυτόν τον αθλητικό χώρο. Όμως η ουσία δεν είναι τόσο η ανακάλυψη των προβλημάτων, όσο η πρόληψη και η αποκατάστασή τους. Κι αν γράφω αυτό το άρθρο δεν είναι για να κατηγορήσω ούτε τον Δήμαρχο ως κύριο άρχοντα της πόλης, ούτε τον πρόεδρο του Αθλητικού Οργανισμού, ούτε το προσωπικό. Αντίθετα, σκοπός μου είναι να τους προστατέψω από τα χειρότερα. Το ζητούμενο είναι όλοι μαζί να προσφέρουν στο δημότη αυτό που του αξίζει χωρίς να τους αναγκάσει κάποιος και χωρίς να κινδυνεύει η δουλειά τους. Γιατί αυτό που δεν αντιλαμβάνονται όλοι οι παραπάνω είναι ότι σε περίπτωση που χτυπήσει κάποιος αθλητής ή φίλαθλος αυτοί θα βρουν το μπελά τους και πιθανόν θα τρέχουν στα δικαστήρια. Βέβαια σύμφωνα με τη συνήθη τακτική της σημερινής Διοίκησης του Δήμου πάντα φταίνε οι εργαζόμενοι, όποτε αντιλαμβάνεστε ποιος θα πληρώσει τη νύφη. Αλήθεια σε περίπτωση υγειονομικού ελέγχου ποιος θα αναλάβει το κόστος των ευθυνών;
Γιατί τίθεται σοβαρό θέμα υγείας. Φαντάζεστε βέβαια τον αντίκτυπο για όλους, αν παρουσιαστεί κάποια ασθένεια σε αθλητή ή φίλαθλο ή γονέα που θα έχει προκύψει από τις ακαθαρσίες και τα ζωύφια, ή ας πούμε κάποιος τέτανος από χτύπημα σε σκουριασμένο μέταλλο σαν αυτό που υπάρχει σε κοινή θέα στα σκαλοπάτια προς τις εξέδρες!
Επικίνδυνη επίσης για την υγεία είναι η υγρασία στα αποδυτήρια, αφού πολλές έρευνες έχουν δείξει πως στα αναπνευστικά προβλήματα συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό οι μύκητες που αναπτύσσονται από την υγρασία. Για όσους δεν γνωρίζουν, η σκόνη ευνοεί τις αλλεργίες και τα βακτήρια που προκαλούν τον τέτανο μπορούν να προκαλέσουν θανατηφόρα μόλυνση.
Δεν κινδυνολογώ, παρουσιάζω μια απτή πραγματικότητα που δεν μπορούμε πια να αγνοούμε. Οι ευθύνες είναι περισσότερες απ’ ότι νομίζουν εκεί στον ΠΑΟΔΑΠ και οι γονείς δεν είναι χαζοί, ίσα ίσα που ανάμεσά τους υπάρχουν και κάποιοι που είναι γιατροί ή επαγγελματίες υγείας.
Η λύση είναι απλή.
Ο Δήμος και ειδικότερα ο ΠΑΟΔΑΠ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να φροντίζει για την καθαριότητα του αθλητικού κέντρου (της Νότου και όλων των υπολοίπων, δεν έχουμε δα και το ΟΑΚΑ) και να προβαίνει στην άμεση αποκατάσταση των ζημιών.
Επειδή ακούστηκε ότι τα τέρματα που υπάρχουν στο χώρο ανήκουν στα σωματεία, έχω να πω το εξής: δεν γνωρίζω κατά πόσο ευσταθεί αυτό και κατά πόσο μπορούν τα σωματεία νόμιμα να φέρουν τέτοιου είδους αθλητικά όργανα σε δημοτικό χώρο. Αν ισχύει, τότε να τους υποχρεώσουν να αποκαταστήσουν τη ζημιά άμεσα, αν όχι γυρνάμε στις ευθύνες του Δήμου.
ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ ΠΡΟΤΑΣΗ:
Επειδή συχνά πυκνά το φταίξιμο ρίχνεται από κάποιους στα μέλη των σωματείων που χρησιμοποιούν το χώρο, η Δημοτική Αρχή δια μέσου του ΠΑΟΔΑΠ οφείλει να κάνει συχνότερο έλεγχο όλων των αθλητικών εγκαταστάσεων ιδιοκτησίας του Δήμου, οι οποίες οφείλουν να πληρούν τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής και αφού ενημερωθούν όλοι οι πρόεδροι των σωματείων να προχωρήσει στα κάτωθι.
Φύλακες υπάρχουν και δεν είναι δύσκολο μετά από κάθε 2ωρη προπόνηση του χι, ψι σωματείου να γίνεται έλεγχος στο χώρο από το φύλακα και τον προπονητή, ώστε να διαπιστώνεται ότι ο χώρος παραδίδεται όπως παραλήφθηκε. Σε περίπτωση που έχει γίνει ζημιά επωμίζεται το σωματείο την όποια αποκατάσταση.
Τα σωματεία οφείλουν να ενημερώσουν προσωπικό και μέλη για την συμπεριφορά τους μέσα στους αθλητικούς χώρους και για τις κυρώσεις που θα υπάρξουν σε περίπτωση ζημιάς.
Μετά από κάθε αγώνα ομάδας το αντίστοιχο σωματείο να παραδίδει το χώρο σε άρτια κατάσταση (όπως τον παρέλαβε από τον ΠΑΟΔΑΠ) διαφορετικά αναλαμβάνει την όποια αποκατάσταση. Περίπου, ότι γίνεται και με τις παγκόσμιες αθλητικές ομοσπονδίες, χωρίς όμως την ύπαρξη προστίμων, γιατί σκοπός δεν είναι να εκδικηθούμε τα σωματεία, αλλά να διαπαιδαγωγήσουμε τα μέλη τους που είναι δυνητικοί μελλοντικοί φίλαθλοι ή αθλητές μεγάλων ομάδων που θα παρακολουθούν ή θα συμμετέχουν σε αγώνες παγκοσμίων πρωταθλημάτων.
ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ
όλων αυτών είναι ο Δήμος και ο Αθλητικός Οργανισμός να παραδίδει στους δημότες του ένα γυμναστήριο άρτιο, λειτουργικό, καθαρό και ασφαλές, και όχι μια ρημαγμένη «αποθήκη» γεμάτη μικρόβια.
Οι φύλακες σε τακτικά χρονικά διαστήματα να κάνουν έλεγχο και να σημειώνουν τις όποιες ανάγκες ή προβλήματα υπάρχουν και να τα αναφέρουν στους ανωτέρους τους.
Να μην επιτρέπεται η είσοδος σε άτομα που δεν έχουν καμία δουλειά στο χώρο αυτό και σε ώρες που δεν πραγματοποιείται κάποιος αγώνας.
Άμεση αποκατάσταση ζημιών ή φθορών από συνεργεία του Δήμου.
Συχνή καθαριότητα των αθλητικών χώρων. Εφόσον έχουμε χρήματα για χορούς και πανηγύρια μας φτάνουν και για συνεργεία καθαριότητας.
Να τηρούνται σχολαστικά όλα τα παραπάνω και όχι μετά από το αρχικό διάστημα να ξεχαστούν και να γυρίσουμε στα σημερινά «κατορθώματα».
Όσον αφορά τα περί διαγωνισμών, εργολαβιών και λοιπών δικαιολογιών, να τονίσω ότι ζούμε στον αιώνα της ταχύτητας και δεν επιτρέπονται οι χρονοτριβές και τα “θα” δεν πείθουν κανέναν πια.
Έτσι και οι γονείς θα είναι σίγουροι για τα παιδιά τους και θα υπάρξει μεγαλύτερη προσέλευση που σημαίνει αύξηση εσόδων για τον Οργανισμό και όχι η σημερινή διαρροή προς τα ιδιωτικά γυμναστήρια ακόμα και εκτός διοικητικών ορίων του Δήμου.
Οι γονείς που μίλησαν μαζί μου είναι αγανακτισμένοι και δίνουν, όπως μου είπαν, ένα μικρό χρονικό περιθώριο στο Δήμο, μια τελευταία κίνηση καλής θέλησης.
Κε Δήμαρχε, κε Πρόεδρε το επόμενο βήμα είναι δικό σας. Κερδίζετε ή χάνετε, εσείς επιλέγετε! Αν θέλετε συγχαρητήρια αληθινά και όχι από τους αυλοκόλακες, θα πρέπει να τα κερδίσετε και να τα αξίζετε. Τα «μπράβο» έχουν αξία όταν τα λένε οι άλλοι και όχι εσείς οι ίδιοι στους εαυτούς σας. Ο χρόνος περνάει γοργά και τα έργα και οι ημέρες σας πολύ σύντομα θα κριθούν από τους ίδιους τους δημότες, που σίγουρα δεν θα κρίνουν αν ο ΣΥΡΙΖΑίος ανεξάρτητος Δήμαρχος τραγουδάει καλά ή οι παρατρεχάμενοί του χειροκροτούν επιδέξια.
