Ο Βασίλης Γιαννακόπουλος, δημοτικός σύμβουλος, επικεφαλής παράταξης ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΕΥΘΥΝΗΣ και τ. δήμαρχος, γράφει για το δημοψήφισμα της Κυριακής 5 Ιουλίου.
«Αν και η λέξη δημοψήφισμα παραπέμπει σε μια δημοκρατική ενέργεια, η εφαρμογή της -τουλάχιστον στα χρόνια της νεώτερης ελληνικής πολιτικής ιστορίας- μόνο δυστυχείς συνειρμούς μπορεί να φέρει στο νου του κάθε σκεπτόμενου και ιστορικά γνώστη συν-έλληνα. Ας θυμηθούμε το δημοψήφισμα του 1920 του οποίου το αποτέλεσμα ήταν η Μικρασιατική καταστροφή, το δημοψήφισμα που διεξήχθη το 1935 κι έφερε τη δικτατορία «Μεταξά», εκείνο του 1946 που προκάλεσε το χειρότερο είδος πολέμου, τον εμφύλιο. Μερικά χρόνια αργότερα, λες και δεν είχαμε πάρει το μάθημά μας, το 1968 και το 1773 ξαναπεράσαμε την ίδια διαδικασία για να οδηγηθούμε τελικά σε χουντικές παρωδίες.
Σήμερα, ερχόμαστε αντιμέτωποι και πάλι με την εξαγγελία ενός ακόμη δημοψηφίσματος, που είναι μάλιστα καθυστερημένο, ασαφές και βιαστικό. Καθυστερημένο γιατί δεν έγινε στο σωστό χρόνο, αμέσως μετά τις εκλογές δηλαδή, όταν η νέα κυβέρνηση είδε από κοντά και είχε τη δυνατότητα πια να εκτιμήσει την διάθεση των εταίρων δανειστών. (Ο καθηγητής εργατικού δικαίου και αντιπρόεδρος της Βουλής, Αλέξης Μητρόπουλος, είχε πολύ σωστά προτείνει να γινόταν το δημοψήφισμα ένα μήνα μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ). Εξαγγέλλεται όμως τώρα, στην λήξη της τετράμηνης παράτασης του προγράμματος και δυο μόλις μέρες μετά την κατάθεση της πρότασης- συμφωνίας, κόστους 8 δις ευρώ και με υπογραφή πρωθυπουργού.
Βιαστικό γιατί οι προθεσμίες είναι ασφυκτικές και μέσα στο χάος και την βιασύνη κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την αδιάβλητη διεξαγωγή του. Είναι επίσης ελάχιστος ο χρόνος για την ανταλλαγή επιχειρημάτων και διαφορετικών απόψεων.
Το κυριότερο όμως είναι ότι το ερώτημα είναι ασαφές και παραπλανητικό και όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, δε φαίνεται να μπορεί να βοηθήσει τη χώρα να προχωρήσει μπροστά. Απαιτείται αυτή τη στιγμή από τον λαό να δεχτεί ή να απορρίψει ένα ασαφές κείμενο, στηριγμένο σε ανυπόγραφες σημειώσεις. Στην ουσία ρωτάται αν δέχεται και αλλά υπερβολικά βάρη στα ήδη υπάρχοντα στην πλάτη του.
Εκ πρώτοις, η αρνητική απάντηση θεωρείται εύκολη και αυτονόητη. Τι σημαίνει όμως αυτό το όχι; Μήπως αυτό το «όχι» ήδη έχει ταυτιστεί στη συνείδησή μέσα και έξω από την χώρα ως διάθεση για κατάργηση μιας συνεννόησης – συμφωνίας με την Ε. Ε. ; Μέσα από αυτό το δημοψήφισμα μπορεί ο μέσος Έλληνας να εκφράσει την πρόθεσή του να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, με μία λιγότερο επώδυνη συμφωνία που ενδεχομένως θα εξυπηρετεί και τις δύο πλευρές; Αν γινόταν μια τέτοια συμφωνία από την ανάληψη των καθηκόντων της νέας κυβέρνησης, τώρα, 5 μήνες μετά, θα ήταν ορατός ο δρόμος των αγορών και της ανάπτυξης και ο εφιάλτης επιτέλους θα τελείωνε. Ίσως τώρα, να είχαμε να αρχίσει να βρίσκουμε τον δρόμο μας, όπως το κατάφερε η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, ακόμη και η Κύπρος.
Είναι ίσως η μοναδική φορά που όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν θα μας οδηγήσει πουθενά. Αν τις μέρες αυτές δεν αποτραπεί η διεξαγωγή του, ίσως να καταφέρουν οι πολίτες να το ακυρώσουν στην πράξη.
Η αποχή ή η επιλογή του άκυρου ίσως να είναι μια λύση. Οτιδήποτε άλλο , θα επιτύχει μόνο το διχασμό των Ελλήνων σε μια εποχή μάλιστα που η εθνική ομοψυχία είναι το απόλυτο ζητούμενο».
–
–
—–
Το aparaskevi-images.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.
Απαγορεύεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο η χρήση ή η αναπαραγωγή των άρθρων και των φωτογραφιών της ιστοσελίδας aparaskevi-images.gr, σε οποιοδήποτε μέσο χωρίς να αναγράφεται η πηγή προέλευσης. Η χρήση και η αναπαραγωγή αυτών για εμπορικούς σκοπούς απαιτεί την έγγραφη άδεια του ιδιοκτήτη και κατόχου των αντιστοίχων δικαιωμάτων.
