Καθιέρωση της απλής αναλογικής στην Τ.Α. Mια «πράξη για γνήσια έκφραση της λαϊκής ετυμηγορίας» ή «υστερόβουλη μικροκομματική τακτική που θα φέρει το χάος στην Τ.Α.» ;
Είναι προφανές πλέον, ότι, η, επί περισσότερο από 2 χρόνια κυοφορούμενη «Μεταρρύθμιση της Τ.Α.», από την Κυβέρνηση, επικεντρώνεται ή, ορθότερα, περιορίζεται, στην αλλαγή του Εκλογικού Συστήματος με την καθιέρωση της απλής αναλογικής, στον τρόπο εκλογής των αιρετών Οργάνων της.
Ήταν μια εξέλιξη λίγο ως πολύ αναμενόμενη, αφού κατ’επανάληψη, ο αρμόδιος Υπουργός Εσωτερικών είχε προαναγγείλει, ότι ευρύτερες θεσμικές, ριζικές αλλαγές δεν μπορούσαν, στην παρούσα συγκυρία να γίνουν. Επιχείρημα (κατά πολλούς πρόσχημα) είναι, ότι οι δημοσιονομικοί περιορισμοί και οι προβλεπόμενες στο Σύνταγμα διατάξεις, δεν επιτρέπουν,σημαντική ανακατανομή αρμοδιοτήτων συνοδευόμενη από πόρους και φορολογική μεταρρύθμιση, που θα οδηγούσε σε οικονομική αυτοτέλεια τους Ο.Τ.Α.
Έτσι, μείναμε με την απλή αναλογική, στον πυρήνα μιας ακόμα Μεταρρύθμισης της Τ.Α., που με το φιλόδοξο όνομα ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι, έρχεται να προστεθεί, στον ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ και στον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ που έχουν προηγηθεί.
Με τον αριθμό Ι, μάλιστα, σαν υποδήλωση πρόθεσης να επακολουθήσει, δεύτερη βαθύτερη Μεταρρύθμιση, (βέβαια κατά πολλούς σαν άλλοθι και ομολογία της ρηχότητας, των θεσμικών αλλαγών, που σε καμία περίπτωση, μπορούν να χαρακτηρισθούν, ως τομή στο θεσμικό τοπίο της Τ.Α.). Πλην βέβαια της καθιέρωσης της απλής αναλογικής.
Επιχειρώντας, μια καλόπιστη και κατά το δυνατόν, αντικειμενική εκτίμηση για την καθιέρωση της απλής αναλογικής και των ενδεχόμενων επιπτώσεων που αυτή θα επιφέρει, αναρωτιέμαι.
Η ηγεσία του ΥΠΕΣ, που φέρνει το σύστημα αυτό, παρά την συντριπτική αντίθεση της Αυτοδιοίκησης, έχει κάνει λάθος διάγνωση, ως προς την (κατά προτεραιότητα τουλάχιστον), αναγκαιότητα θεσμοθέτησής του εκλογικού αυτού συστήματος;
Πιστεύει ειλικρινα ότι τα αίτια, της όποιας παθογένειας παρουσιάζεται στο έργο των ΟΤΑ, αφορά στο κακό ή καλό σύστημα, εκλογής των αιρετών της Οργάνων;
Πιστεύει ότι η εμβάθυνση της Δημοκρατίας (όπως αρέσκονται να λένε), στον ομολογουμένως, δημοκρατικότερο θεσμό της χώρας, είναι η προτεραιότητα αυτήν την περίοδο και με αυτήν την θεσμική του λειτουργία;
Εάν ερωτηθεί o τελευταίος Δημοτικός Σύμβουλος που έχει ασκήσει μια (έστω) ημέρα Διοίκησης στον Δήμο του, θα σου αναφέρει μια σειρά παραγόντων όπως π.χ. ΕΛΛΕΙΠΗ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ, ΜΗ ΚΑΤΗΡΤΙΣΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ, ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΛΛΗΛΟΚΑΛΥΨΗ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΩΝ, ΑΣΦΥΚΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ και ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΥΕΛΙΞΙΑΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΠΟΡΩΝ, ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ ΩΡΙΜΑΝΣΗΣ ΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗΣ ΚΟΝΔΥΛΙΩΝ, ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΛΚΥΣΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΩΝ, ΑΛΛΗΛΟΕΠΙΚΑΛΥΨΗ ΕΛΕΓΧΩΝ ΜΕ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ, ΧΑΩΔΗΣ ΠΟΛΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΥΣΙΑ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ της ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΟΤΑ και των ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ και πολλά άλλα.
Αλλά ακόμα και από την Κοινωνία των Πολιτών, ουδέποτε ακούστηκαν ενστάσεις ή αμφισβήτηση ότι, ο με 50+1% εκλεγόμενος Δήμαρχος ή Περιφερειάρχης στη Β’Κυριακή των εκλογών, δεν έχει την ισχυρή δημοκρατική νομιμοποίηση, να εκπληρώσει την εντολή που του δίνεται, με την Δημοτική ή Περιφερειακή Παράταξη και την αναγκαία πλειοψηφία. Ίσως, να τα λένε κάποιοι «ενδιαφερόμενοι» ισχνών ή οργανωμένων μειοψηφιών.
Επειδή λοιπόν, αποκλείεται η λάθος διάγνωση, ας αποδεχτούμε, καλόπιστα πάντα, ότι μια Κυβέρνηση της Αριστεράς, ιδεολογικά είναι υπέρ της απλής αναλογικής, ως σύστημα γενικότερα εκλογής Οργάνων.
Και σ’αυτήν την περίπτωση όμως, αναλογιζόμενος τις επιπτώσεις, που μια ιδεοληπτική εμμονική εφαρμογή στην Τ.Α., θα έχει στην πράξη, χωρίς μάλιστα σοβαρές δικλείδες ασφαλείας ως προς την Κυβερνησιμότητα, αναρωτιέμαι :
– Είναι δυνατόν να μην έχουν ενημερωθεί, τι συμβαίνει, όταν ο Δήμαρχος λόγω ανεξαρτητοποιήσεων Δημοτικών Συμβούλων του, χάσει την πλειοψηφία στο Δ.Σ. και αδυνατεί να περάσει κατά κανόνα, από τον Προϋπολογισμό του έτους μέχρι άλλες σημαντικές Αποφάσεις, περιερχόμενος σε πλήρες αδιέξοδο;
– Σε τι εκβιασμούς πολλές φορές υπόκειται ο Δήμαρχος όταν, ασυνείδητοι Δ.Σ., τον εκβιάζουν στην κυριολεξία, απαιτώντας ρόλους και αξιώματα, με όπλο την αποχή τους;
– Είναι δυνατόν να μην γνωρίζουν, ότι οι Δημοτικές και οι Περιφερειακές Αρχές, έχοντας σταθερό εκλογικό κύκλο και μη έχοντας την «πολυτέλεια» ή την διέξοδο των νέων εκλογικών διαδικασιών, που έχει η Κεντρική Διοίκηση, με την απώλεια της δεδηλωμένης, είναι καταδικασμένες σε ακινησία και ουσιαστική ομηρεία;
– Είναι δυνατόν, να συγκρίνουν την επιβολή της απλής αναλογικής στα Συνδικάτα, με ότι αυτό συνεπάγεται, από το ενδεχόμενο της μη επίτευξης συνενόησης και συνεργασίας των παρατάξεων, με τα αποτελέσματα μιας πλήρους απραξίας επί 4 και 5 χρόνια στο έργο των Δήμων και των Περιφερειών, στις τοπικές κοινωνίες και στην ανάπτυξη της χώρας;
– Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουν, ότι η επιβαλλόμενη συναίνεση (με αυτόν τον τρόπο), όχι μόνο δεν συμβάλλει στην ενίσχυση της υπευθυνότητας, αλλά αντιθέτως ευνοεί την αποφυγή της ανάληψης της ευθύνης του υπόλογου, αφού θα υπάρχει πάντα η δικαιολογία, ότι «εγώ ήθελα αλλά δεν με άφησαν»;.
– Είναι δυνατόν, να μην γίνεται αντιληπτό, ότι όχι μόνο δεν θα ευνοείται, πλέον η διαφάνεια , αλλά θα προωθείται, η «συναλλαγή» και η «συμφωνία κάτω από το τραπέζι» με αντικείμενο μάλιστα επίσημα, τις θέσεις αξιωμάτων και στην χειρότερη περίπτωση, άλλες αθέμιτες απαιτήσεις.
– Είναι δυνατόν, να μην προτάσσουν την βελτίωση της καταστατικής θέσης των αιρετών πριν οιαδήποτε άλλη αλλαγή, ώστε οι όποιες συναινέσεις να έλθουν αυτονόητα, από ένα ποιοτικό πολιτικό προσωπικό που θα έχει την διάθεση για προσφορά και στόχο την αλληλεγγύη.
– Να μην προτάσσουν την βελτίωση, όλων των παθογενειών που προαναφέρθηκαν, ώστε ο Δήμος και η Περιφέρεια να είναι αποτελεσματικές και χρήσιμες και σε κάθε περίπτωση, έστω και με εμπλοκές στην λήψη αποφάσεων, να μπορούν να λειτουργούν;
– Είναι δυνατόν να αναφέρονται σε Ευρωπαϊκά εκλογικά συστήματα, άλλων χωρών, όταν είναι αστείο, ακόμα και να κάνεις συγκρίσεις σε οιοδήποτε επίπεδο με την χώρα μας, σε οικονομικό, διοικητικό και λειτουργικό επίπεδο.
– Είναι δυνατόν να χρησιμοποιούν ως επιχείρημα για την απλή αναλογική, ότι ούτως ή άλλως η «πλειοψηφία των αποφάσεων είναι κατά μέγα ποσοστό ομόφωνες» όταν είναι γνωστό σε όλους, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μεγάλων αποφάσεων περνά μόνο με τις ψήφους της Συμπολίτευσης ενώ η «συναίνεση» περιορίζεται σε ήσσονος σημασίας θέματα. Θέματα που δεν έπρεπε, καν, να είναι αρμοδιότητας των Δ.Σ., παρά ενός μονοπρόσωπου υπεύθυνου Οργάνου;
– Είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος σοβαρά ότι τα «στάδια διαβούλευσης» ή η «επικοδομητική λευκή ψήφος» είναι οι ασφαλιστικές δικλείδες στην επαπειλούμμενη ακυβερνησία;
Και τελικά δεν καταλαβαίνουν ότι τα θύματα αυτής της «Μεταρρύθμισης», θα είναι όχι οι αιρετοί της, αλλά οι πολίτες που δεν έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν να τα «βρούνε» οι αιρετοί ώστε να τους λύσουν τα καθημερινά τους προβλήματα αλλά και την βελτίωση της πόλης τους και των συνθηκών διαβίωσης τους. Ιδιαίτερα αυτή την περίοδο της κρίσης και των μνημονίων, όπου έχουν περισσότερο από πότε ανάγκη από μια αποτελεσματική Αυτοδιοίκηση, δίπλα τους, στην κοινωνία
Δεν ξέρω, εάν τα κίνητρα της επιβαλλόμενης, καθιέρωσης της απλής αναλογικής, είναι προϊόν ιδεοληψίας ή άλλων σκοπιμοτήτων. Όπως αυτονόητα ίσως μπορεί να εικάσει κάποιος. Ένα είναι βέβαιο. Ότι η καθιέρωση της θα είναι καταστροφική για την Αυτοδιοίκηση. Και ως εκ τούτου δεν πρέπει να εφαρμοσθεί.
