.
Ο Δήμος Αγίας Παρασκευής δεν ήταν πάντα έτσι. Κατά τις δεκαετίες του ’80 και ’90 ειδικά η περιοχή της πλατείας Αγίας Παρασκευής ως τις παρυφές του Υμηττού κατατασσόταν στις περισσότερο «πράσινες» και επιθυμητές για μόνιμη κατοικία στο λεκανοπέδιο. Η εγκληματικότητα ήταν άγνωστη έννοια και οι συνθήκες διαβίωσης «προσκαλούσαν» επισκέπτες των Αθηνών, για μια ανάπαυλα σε όμορφα σημεία που άφησαν εποχή.
Αυτή η ποιότητα ζωής ήταν που οδήγησε στην ανάπτυξη νέων οικισμών σε Κοντόπευκο και Πευκάκια, όπου οι υποδομές δεν ήταν ακόμα έτοιμες και ποτέ δεν έγιναν ιδανικές. Όμως, υπήρχε ελεύθερος χώρος, πράσινο, ευκολία στη στάθμευση και έντονη η μυρωδιά του πεύκου όταν έβρεχε ή στις «μεγάλες ζέστες» του καλοκαιριού.
Αυτός ο ελεύθερος (διαθέσιμος) χώρος τράβηξε την προσοχή των μελετητών για την όδευση μεγάλων έργων των Ολυμπιακών του 2004. Δεκάδες πεύκα ξεριζώθηκαν και τα ατημέλητα αμπέλια της περιοχής μετατράπηκαν βίαια, για το καλό του λεκανοπεδίου και της χώρας, σε πίσσα και τσιμέντο. Δεν έχω τίποτα με τα έργα. Στην τελική κι εγώ μηχανικός είμαι και γνωρίζω την ανάγκη για περισσότερες υποδομές, όχι λιγότερες. Όμως, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την επόμενη μέρα των αγώνων και των έργων…εδώ και 20 χρόνια!
Πέρα από κακής ποιότητας βοηθητικές οδούς που φτιάχτηκαν «στο πόδι» και μια διεύρυνση της «Αλ. Παναγούλη» από τα 7 μέτρα στα 25, η οποία σταμάτησε τα μποτιλιαρίσματα χιλιομέτρων, κανείς δεν ασχολήθηκε με την ποιότητα ζωής στα Πευκάκια.
Η εύκολη διαδημοτική δίοδος και πρόσβαση σε μετρό και Αττική Οδό επέφεραν πρωτοφανή αύξηση στην κίνηση, με κατακόρυφη αύξηση των ρύπων, αφού εκτός των άλλων, χιλιάδες οχήματα περνούν από τα Πευκάκια στο υπόγειο τμήμα της Α.Ο. και μάλιστα σε υψηλές ταχύτητες.
Μιλάμε για επικίνδυνες χημικές ενώσεις και κυρίως βλαβερά μικροσωματίδια. Είναι η «μαυρίλα» που βλέπεις όταν ξαναπλένεις μετά από 2 ημέρες τη βεράντα σου. Μέσα σε όλα, ανέχεται κανείς σημαντική ηχορύπανση και ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι. Χώρια η σκόνη!
Σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο εξωτερικό, οι δήμοι κατασκευάζουν το λεγόμενο «green buffer zone”. Πρόκειται για πολλαπλές σειρές ψηλών δέντρων, οι οποίες «φιλτράρουν» τον αέρα και περιορίζουν τη διείσδυση των υψηλών θερμοκρασιών στις παρακείμενες αστικές περιοχές. Επειδή στην Ελλάδα πρώτα χτίζουμε και μετά χαράσσουμε πολεοδομικό σχέδιο, η Αττική Οδός φτιάχτηκε όπου υπήρχε χώρος. Οπότε ούτε “buffer zone” έγινε, ούτε υπήρξε πρόβλεψη για κάτι εναλλακτικό, πέρα από υαλοπίνακες για την ηχορύπανση.
Στο δε υπόγειο τμήμα της Α.Ο. έγινε πασσαλόμπηξη τσιμεντένιων κολόνων για τη συγκράτηση του χώματος εκατέρωθεν. Αυτές οι κολόνες βρίσκονται ακριβώς κάτω από τα πεζοδρόμια εκατέρωθεν της Παναγούλη, οπότε το άκρο του πεζοδρομίου προς το δρόμο είναι εντελώς ακατάλληλο για φύτευση.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι μια λύση θα ήταν η φύτευση δέντρων στο αντίθετο άκρο του πεζοδρομίου που εφάπτεται στις ιδιοκτησίες. Όμως δεν έγινε. Πέρα από κάποιες σποραδικές αντιδράσεις γηραιότερων (στα μυαλά) κατοίκων της περιοχής, η ευθύνη αφορά σχεδόν αποκλειστικά την τοπική αυτοδιοίκηση και την χαρακτηριστική έλλειψη ενδιαφέροντος.
Σε ό,τι αφορά τη νησίδα, αυτή γέμισε με αρκετούς θάμνους, οι οποίοι ούτε ιδιαίτερη σκιά προσφέρουν, ούτε άνθρακα κατακρατούν, ούτε συμβάλλουν από μόνοι τους σε μια ιδιαίτερα καλαίσθητη εικόνα χωρίς δέντρα. Οι 1-2 κουκουναριές που υπάρχουν είναι προσωπική πρωτοβουλία δημοτών και πρασινίζουν όμορφα το κατά τα άλλα «στείρο» αστικό τοπίο.
Μια επιλογή από φλαμουριά, πεύκο, σφενδάμι ή ψευδοακακία για τα πεζοδρόμια και μια επιλογή από δέντρα με «ρηχές» ρίζες για τη νησίδα, μπορούν να προσδώσουν έναν περιαστικό χαρακτήρα σε μια από τις σημαντικότερες υποδομές μεταφοράς στη χώρα και να θυμίσουν κάτι από τα παλιά. Τα οφέλη για την υγεία και την ψυχολογία των κατοίκων θα είναι πολλαπλά, ενώ θα αναβαθμιστεί και η αγορά ακινήτων των Πευκακίων.
Ο αντίλογος είναι πάντα ότι το πράσινο χρειάζεται συντήρηση και καθαρισμό. Μα κι εμείς οι ίδιοι χρειαζόμαστε «συντήρηση» και καθαρισμό, αλλά κανείς δεν το αμελεί. Μια νέα αρχή με σειρά και τάξη στα οικονομικά του δήμου, θα μπορέσει να αναλάβει πλήθος παρεμβάσεων για την πόλη για το καλό των δημοτών και των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται. Με συναίνεση, ώστε η χωροθέτηση να μην εμποδίζει. Με προγραμματισμό, ώστε οι εργασίες κατασκευής να μην διακόπτουν τις εργασίες των δημοτών. Με νέα υλικά κατασκευής για αντοχή στο χρόνο, ευκολία στον καθαρισμό και αναβαθμισμένη εικόνα σε δρόμους και πεζοδρόμια.
Οι λύσεις υπάρχουν. Ο χρόνος πλησιάζει. Οι επιλογές αυτή τη φορά θα είναι καθοριστικές για εμάς και τα παιδιά μας.
ΔΙΠΛ. ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
Υποψ. Δημοτικός Σύμβουλος με τη ΝΕΑ ΑΡΧΗ για την ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
*Ο Δημήτρης Μυζήθρας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977 και κατοικεί στην Αγία Παρασκευή από το 1993. Μετά την αποφοίτησή του από το 3ο Λύκειο Αγίας Παρασκευής, συνέχισε τις σπουδές του στη σχολή μηχανολογίας του Kingston University, όπου εξειδικεύτηκε με μεταπτυχιακά στα προηγμένα συστήματα παραγωγής. Από το 2003 είναι μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και έκτοτε ασκεί το επάγγελμα του Διπλωματούχου Μηχανολόγου Μηχανικού, ως ελεύθερος επαγγελματίας, αλλά και στελεχώνοντας διευθυντικές θέσεις σε εταιρείες του τεχνικού κλάδου. Σήμερα είναι σύμβουλος για θέματα ενέργειας και αναβάθμισης υποδομών στη βιομηχανία και τις μεταφορές. Ως μέλος του Αθλητικού Ομίλου Τοξοβολίας «ΑΧΑΙΟΙ» της Αγίας Παρασκευής έχει συμμετάσχει σε τοπικούς και πανελλήνιους αγώνες, ενώ παράλληλα είναι και μέλος της Αερολέσχης Δεκελείας. Ομιλεί την Αγγλική και Γερμανική και είναι κάτοχος πτυχίου χειριστή αεροσκαφών.
—–
Λάβετε ενεργά μέρος στην καθημερινή ενημέρωση του www.aparaskevi-images.gr , στέλνοντας φωτογραφίες, video, ή ένα μήνυμα στο info@aparaskevi-images.gr Ή μπείτε στην σελίδα μας στο Facebook ή στο Twitter.
Απαγορεύεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο η χρήση ή η αναπαραγωγή των άρθρων και των φωτογραφιών της ιστοσελίδας aparaskevi-images.gr, σε οποιοδήποτε μέσο χωρίς να αναγράφεται η πηγή προέλευσης. Η χρήση και η αναπαραγωγή αυτών για εμπορικούς σκοπούς απαιτεί την έγγραφη άδεια του ιδιοκτήτη και κατόχου των αντιστοίχων δικαιωμάτων
