Η δημοκρατία ναι μεν είναι μονόδρομος, δεν είναι όμως δεοντολογικά σωστό οι εκπρόσωποί της να ευτελίζουν τις λειτουργίες της
Είναι γνωστός ο τρόπος που διαφημίζουν τα προϊόντα τους οι σύγχρονες επιχειρήσεις: ωραία εικόνα και παρουσιαστές, επικέντρωση στα πλεονεκτήματα, στη χρησιμότητα και αποτελεσματικότητα του αγαθού ή της υπηρεσίας που προβάλλονται. Σκοπός, η δημιουργία θετικής προδιάθεσης, καλού ονόματος, ενίσχυση της προτίμησης του κοινού, αύξηση των πωλήσεων και του μεριδίου αγοράς εντέλει. Με προσοχή στην παραγωγή και την ποιότητα του προϊόντος για να μη διαφέρει υπερβολικά από το διαφημιστικό μήνυμα και να είναι ανταγωνιστικό.
Απλά, εύκολα, κλασικά. Θα ήταν εξαιρετικά περίεργο και αντίθετο προς τους κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού, της οικονομικής σκέψης, έως και παράνομο, η διαφημιστική προβολή να αναφερόταν μόνο ή σχεδόν αποκλειστικά στα μειονεκτήματα που έχουν τα ανταγωνιστικά προϊόντα. Οι επιχειρηματίες δεν είναι άτομα με χαμηλή νοημοσύνη για να παρασύρονται σε τέτοιες αντιοικονομικές ενέργειες που θα μείωναν τις πωλήσεις όλου του κλάδου και αναλογικά και τις δικές τους, δημιουργώντας στο καταναλωτικό κοινό την αμφιβολία για την ποιότητα όλων.
Ακόμα και οι απλούστατοι όμως κανόνες έχουν τις εξαιρέσεις τους. Κλασικό παράδειγμα, οι σύγχρονοι ελληνικοί κομματικοί σχηματισμοί. Αντί να προβάλλουν τις δικές τους αρετές, πρόγραμμα, επιτεύγματα, ιδέες, σχέδια, προοπτική, περιορίζονται σχεδόν αποκλειστικά στην καταγγελία σφαλμάτων, ατελειών, ατοπημάτων του αντιπάλου, πραγματικών αλλά και φανταστικών. Μοναδικός σκοπός οι εντυπώσεις.
Αρκεί να είσαι κατηγορούμενος, τι κι αν αποδειχτείς αθώος, η ρετσινιά θα έχει μείνει, τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές. Μετά το ενδιαφέρον μειώνεται και πολλές φορές εκμηδενίζεται. Οι πονηρούληδες πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι στην πράξη ποτέ δεν είναι ισχυρό το πολυδιαφημιζόμενο τεκμήριο της αθωότητας, ιδιαίτερα στον κλάδο τους με τα φώτα της δημοσιότητας. Στην πράξη ισχύει το αναχρονιστικό και αντίθετο με τις σύγχρονες αξίες του πολιτισμού τεκμήριο ενοχής.
Σκανδαλολογία και ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής ονομάζουν οι ίδιοι το φαινόμενο όταν αρχίζει να διαφαίνεται ο κίνδυνος του ομαδικού αυτοεξευτελισμού. Μέχρι τότε και ιδιαίτερα μέχρι τις εκλογικές αναμετρήσεις λειτουργούν εντατικά οι βιομηχανίες αποκάλυψης και ιδιαίτερα παραγωγής σκανδάλων. Ενα σκάνδαλο κάθε δέκα ή και λιγότερες μέρες. Οσο πλησιάζουν οι εκλογές αυξάνονται η παραγωγή και η συχνότητα αποκάλυψης.
Ο ρυθμός γίνεται ταχύτατος με κίνδυνο μερικά να χάσουν την «επικοινωνιακή» τους αξία. Είναι εμφανές ότι χρειάζεται καλύτερη μελέτη και ψυχραιμία από τους μαθητές και διαδόχους του Γκέμπελς, που κατά τα λοιπά δήθεν τον αντιπαθούν με περίσσιο πάθος. Οι κυνικοί το διατυπώνουν πολύ απλά: «ο καθένας πουλάει ό,τι έχει».
Φαινόμενα αναμενόμενα από πολιτικούς που τον περισσότερο χρόνο της καθημερινής τους ζωής τον αφιερώνουν στα ΜΜΕ και την προσωπική τους προβολή. Ακόμα και να ήταν ικανοί να παράξουν δημιουργικό έργο με ευεργετικά αποτελέσματα για τη χώρα, δεν τους περισσεύει χρόνος. Πρώτα και πάνω απ’ όλα να κερδίσουν τις εκλογές με το να κατηγορήσουν τον αντίπαλο. Έτσι εκπαιδεύονται στην ικανότητα του κριτή, του κατήγορου, του ρήτορα, του προπαγανδιστή, του ηθοποιού, του «τηλεοπτικού αστέρα», και αρνούνται κάθε εκπαίδευση για τις ικανότητες του εργαζομένου, του ερευνητή επιστήμονα, του αποτελεσματικού εκτελεστή, του δημιουργού, του καλού διαχειριστή, του συνετού κυβερνήτη, του σοβαρού εκπροσώπου της χώρας.
Είναι κανείς να αναρωτιέται αν η ονομαζόμενη Βουλή των Ελλήνων είναι χώρος της νομοθετικής εξουσίας όπου ψηφίζονται ή απορρίπτονται νομοσχέδια, ανταλλάσσονται ιδέες, αντιπαρατίθενται επιχειρήματα και προτάσεις σε συγκεκριμένα θέματα, αναλύονται διαφορετικές απόψεις με κοινή συνισταμένη την προσπάθεια για το καλύτερο και χρήσιμο για τους πολίτες και τη χώρα, ή είναι οιονεί «δικαστήριο», με την ιδιαιτερότητα πως όλοι οι συμμετέχοντες είναι εισαγγελείς και ταυτόχρονα κατηγορούμενοι. Αντιγραφή από την ιδιότυπη παράσταση των τηλεπαραθύρων.
Με αυτά κι αυτά, σταδιακά μετέτρεψαν την ψυχολογία του λαού από την επικράτηση του καλύτερου στη σιωπηρά αποδοχή της λογικής «το μη χείρον βέλτιστον». Εξαιρούνται βέβαια οι μόνιμοι και φανατικοί οπαδοί -σίγουροι πελάτες των κομμάτων- με τις γνωστές νοοτροπίες. Απλές σκέψεις για όσους σκέπτονται και σχεδιάζουν μακροπρόθεσμα. Στην αντίπερα οι κοντόφθαλμοι πολιτικοί που η βραχύβια εξουσία τούς ενδιαφέρει περισσότερο από την υστεροφημία, τη δημιουργία ηθών, το συμφέρον της χώρας. Ο ιστορικός του μέλλοντος καραδοκεί και η Ιστορία είναι γεμάτη από περιγραφές μικρόψυχων που με αθέμιτα μέσα προσπάθησαν ή και πέτυχαν βραχύβιες νίκες.
Είναι γνωστό ότι η ισοπέδωση γίνεται προς τα κάτω, παρασύροντας τα πάντα σε χαμηλότερα επίπεδα. Η πεποίθηση και η λογική του «μη χείριστου» τρέφει τη νοοτροπία της αρνητικής ψήφου. Μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων θα ψηφίσει τον Α όχι γιατί τον προτιμά, αλλά με σκοπό εκδίκησης του Β που διέψευσε τις προσδοκίες τους, οι οποίες κινούνταν στη σφαίρα του εφικτού, τουτέστιν σε χαμηλά επίπεδα.
Την εποχή του απόλυτου ρεαλισμού και δεδομένου ότι πολλές αποφάσεις εξαρτώνται από την ευρωπαϊκή οικογένεια, οι απαιτήσεις των πολιτών είναι πιο ρεαλιστικές και κυρίως πραγματοποιήσιμες: χρηστή διαχείριση στα δημόσια οικονομικά, εργατικότητα και βελτίωση σε όλους τους τομείς μέσα στα πλαίσια της εφικτότητας, σεβασμός στους θεσμούς, τη νομιμότητα και τους δημοκρατικούς κανόνες.
Προεκλογικός αγώνας που στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στη δυσφήμηση του αντιπάλου παρά στην προβολή κάθε θετικής πρότασης ή σχεδιασμό για τα επόμενα χρόνια, δεν έχει μέλλον. Αξιοπερίεργο είναι για τους κοινούς θνητούς το πώς οι άνθρωποι αυτοί που ζουν στον δικό τους κόσμο μαζί με όλους όσοι σχετίζονται, δημοσιογράφους, επικοινωνιολόγους, δημοσκόπους, απορούν για το ποσοστό των αναποφάσιστων, την αύξηση της αποχής και τα ποσοστά που λαμβάνουν τα κόμματα με ακραίες ιδεολογίες.
Η δημοκρατία ναι μεν είναι μονόδρομος, δεν είναι όμως δεοντολογικά σωστό οι εκπρόσωποί της να ευτελίζουν τις λειτουργίες της και να μην ενδιαφέρονται για την ποιότητά της, εφησυχασμένοι στη λογική του μονοπωλίου και της έλλειψης κινδύνου, που ευτυχώς εξέλιπε.
Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθεί και η διαχείριση του χρόνου: διατυμπανίζουν οι πολιτικάντηδες το παρελθόν μόνο των αντιπάλων τους και διαφημίζουν το μέλλον μόνο το δικό τους. Το συμπέρασμα είναι απογοητευτικό. Το κακό παρελθόν το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί είναι ένα εξίσου ή και χειρότερο μέλλον.
Πηγή: protothema.gr
—–
Λάβετε ενεργά μέρος στην καθημερινή ενημέρωση του www.aparaskevi-images.gr , στέλνοντας φωτογραφίες, video, ή ένα μήνυμα στο info@aparaskevi-images.gr Ή μπείτε στην σελίδα μας στο Facebook ή στο Twitter.
Απαγορεύεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο η χρήση ή η αναπαραγωγή των άρθρων και των φωτογραφιών της ιστοσελίδας aparaskevi-images.gr, σε οποιοδήποτε μέσο χωρίς να αναγράφεται η πηγή προέλευσης. Η χρήση και η αναπαραγωγή αυτών για εμπορικούς σκοπούς απαιτεί την έγγραφη άδεια του ιδιοκτήτη και κατόχου των αντιστοίχων δικαιωμάτων