Όσοι σκοτώνουν δημοσιογράφους σπάνια διώκονται, πόσο μάλλον καταδικάζονται. «Οκτώ στις 10 περιπτώσεις μένουν ατιμώρητοι παγκοσμίως” λέει ο Κριστόφ Ντελουάρ, Διευθυντής των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα. Μιλάει για μια «de facto ασυλία».
Ιδιαίτερα μακριά από τις εμπόλεμες ζώνες, οι δημοσιογράφοι σκοτώνονται ως επί το πλείστον επειδή αναστατώνουν αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία , εξηγεί ο Ναντίμ Χούρι, δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχει εργαστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα για την Human Rights Watch.
Συνήθως τα εγκλήματα δικάζονται όπου συμβαίνουν. Αλλά δεν έχει κάθε κράτος συμφέρον να διευκρινίσει τι συνέβη – ειδικά όταν εμπλέκονται οι ίδιες οι κυβερνήσεις.
Ένα κοινό έργο των οργανώσεων Free Press Unlimited, Committee to Protect Journalists και Reporters Without Borders στοχεύει να καλύψει αυτό το κενό
«Ενας πιο ασφαλής κόσμος για την αλήθεια»(Safer World For The Truth), ονομάζεται η νέα πρωτοβουλία που στοχεύει στη βελτίωση του ποσοστού ανεξιχνίαστων δολοφονιών δημοσιογράφων σε όλο τον κόσμο.
Η ιδέα ενός ανεξάρτητου φορέα για τη διερεύνηση εγκλημάτων σε ζώνες πολέμου και συγκρούσεων δεν είναι νέα. Το 1966, για παράδειγμα, ο νομπελίστας Μπέρτραντ Ράσελ ίδρυσε το Δικαστήριο Ράσελ για να διερευνήσει εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στο Βιετνάμ – ένα είδος δικαστηρίου του οποίου η απόφαση δεν είναι νομικά δεσμευτική, αλλά μπορεί να κριθεί ελεύθερα.
Συνέχεια αυτού του έργου είναι το Μόνιμο Λαϊκό Δικαστήριο, το οποίο τώρα ανατέθηκε από το προγραμμα «A Safer Project For The Truth» να διαπραγματευτεί τις δολοφονίες τριών δημοσιογράφων. Την εναρκτήρια εκδήλωση στη Χάγη θα ακολουθήσει μια ημέρα δίκης ανά υπόθεση και ένα τελικό δικαστήριο την άνοιξη του 2022.
«Κουνήστε το δάχτυλο στην αμελή ή ακόμα και εμπλεκόμενη δικαστική, εκτελεστική, νομοθετική εξουσία. Κάντε το πολύ σαφές και δημόσιο: «Υπάρχει ένα τεράστιο, βρώμικο πρόβλημα εδώ»: αυτός είναι ο στόχος του δικαστηρίου, λένε οι οργανώσεις που πρωτοστατούν.
ΠΗΓΗ: naftemporiki.gr
