47 ΧΡΟΝΙΑ ΟΝΝΕΔ
Μπορεί να ξέχασαν τον Μοσχονά και τη γενιά του, εκείνος όμως δεν ξέχασε… Ο ΑΡΙΒΙΣΤΑΣ ΘΕΟΔΩΡΙΚΑΚΟΣ ΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ ΟΝΝΕΔ;1974.
Οι Έλληνες με τον ερχομό του Κωνσταντίνου Καραμανλή αναπνέουν τον αέρα της ελευθερίας. Η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, ανεξάρτητα αν θα τον ψήφιζε ‘η όχι επιθυμούσε και ευχόταν να είναι ο νικητής των εκλογών.Όμως το πολιτικό κλίμα στην Νεολαία τότε, ήταν διαφορετικό. Και αυτό γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των νέων που ήταν κατά της δικτατορίας έβλεπε με συμπάθεια την αριστερά κυρίως λόγω των επιθέσεων που δεχόταν από την δικτατορία.
Παράλληλα η έλλειψη κάθε πολιτικής συζήτησης και δράσης δεν βοήθησαν τους νέους να γνωρίσουν τον Κ. Καραμανλή και την πολιτική του και τέλος η νεολαία δεν θωρακίστηκε ιδεολογικά εκείνη την περίοδο ώστε να μπορεί να αντισταθεί στην προπαγάνδα της αριστεράς.
Έτσι λοιπόν επικρατούσε ένα αντιδεξιό, αντικαπιταλιστικό κλίμα αλλά και μια συμπάθεια για την Αριστερά λόγω των διωγμών που είχαν υποστεί στην διάρκεια της δικτατορίας, παρότι δεν ήταν οι μόνοι που είχαν διωχθεί.Αυτό το κλίμα ήταν πιο έντονο στα Πανεπιστήμια. Οι φοιτητές πού είχαν δώσει μάχες κατά της δικτατορίας στην Νομική, στο Πολυτεχνείο και στις περισσότερες Σχολές ,ένιωθαν φίλοι και σύμμαχοι με στελέχη της Αριστεράς που είχαν κάνει και αυτοί αγώνα μαζί τους
.Κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες ιδρύθηκε η ΟΝΝΕΔ. Απευθυνόταν στους νέους προβάλλοντας τις Αρχές και τις θέσεις της Ιδρυτικής Διακήρυξης της Ν.Δ. όπως την είχε διατυπώσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Και παράλληλα στεγανοποίησε τον χώρο της από τους <<εισοδιστές>> των φασιστικών οργανώσεων [ Αχαιοί, 4η Αυγούστου κ.α.], οι οποίοι προσπαθούσαν να παρασύρουν τα νέα παιδιά που δεν είχαν ιδεολογική κατάρτιση σε ακραίες θέσεις.
Την ίδια ώρα η ΟΝΝΕΔ έδινε την μάχη στα Πανεπιστήμια, αφού οι φοιτητικές εκλογές προηγήθηκαν των βουλευτικών εκλογών. Τα μέλη που την εκπροσωπούσαν έπρεπε να σταθούν και να δώσουν απαντήσεις σε ιδεολογικά ερωτήματα και ιστορικές αναφορές μέσα στις συνελεύσεις που σε ένα σύνολο 800- 1000 φοιτητών αποδοκιμάζονταν από την ώρα που ζητούσαν τον λόγο για να μιλήσουν.
Να ήσουν τότε οργανωμένο μέλος της ΟΝΝΕΔ ήταν πραγματικά ηρωισμός.Και όμως αυτή η νεολαία που η Αριστερά πίστευε ότι δεν θα μπορέσει να συγκροτήσει ούτε καν ψηφοδέλτια , στάθηκε όρθια, κατάφερε και εξέλεξε εκπροσώπους στα Διοικητικά Συμβούλια των φοιτητικών συλλόγων σε όλες σχεδόν τις Σχολές. Την ίδια ώρα στις συνοικίες των μεγάλων πόλεων Αθήνα , Θεσσαλονίκη, Πάτρα και αλλού, άρχισε να ιδρύει τοπικές οργανώσεις στις οποίες πρόβαλε το ιδεολογικό πλαίσιο της παράταξης και στήριζε την τότε Κυβέρνηση εξηγώντας την πολιτική της. Παράλληλα δεν παρέλειψε να κάνει και το εθνικό της καθήκον. Συνδιοργάνωσε μαζί με όλες τις άλλες Ελληνικές και Κυπριακές Νεολαίες Πανευρωπαϊκό Συνέδριο στο οποίο μετείχαν Νεολαίες από όλα τα Κράτη της Ευρώπης και από όλα τα ιδεολογικά ρεύματα τα δε ψηφίσματα του συνεδρίου στήριζαν τις Ελληνο- Κυπριακές θέσεις και προβλήθηκαν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Εν κατακλείδι πέτυχε όχι μόνο να οργανωθεί, να προβάλλει την ιδεολογία της παράταξης ,να συμβάλλει στην διεθνοποίηση του Κυπριακού ,να στεγανοποιήσει τον ιδεολογικό της χώρο απομονώνοντας τα ακραία στοιχεία, να μάθει τούς νέους και τις νέες να πιστεύουν στο Έθνος, στην Δημοκρατία και στην Κοινωνική Δικαιοσύνη και τέλος να δημιουργήσει μια μεγάλη σειρά στελεχών που διαχρονικά υπηρέτησαν την παράταξη.
Εκείνη η γενιά της ΟΝΝΕΔ του 1974-75 έδωσε στην παράταξη δύο Προέδρους, τον Κώστα Καραμανλή και τον Βαγγέλη Μειμαράκη, δύο Γραμματείς της Κεντρικής Επιτροπής της, τον Λευτέρη Ζαγορίτη και τον Βαγγέλη Μειμαράκη, τρείς επόμενους Προέδρους της ΟΝΝΕΔ τον Βασίλη Μιχαλολιάκο , τον Δημήτρη Τσιγκούνη και τον Βαγγέλη Μειμαράκη. Υπουργούς και βουλευτές όπως την Μαριέττα Γιαννάκου τον Βασίλη Μιχαλολιάκο,τον Γιώργο Βλάχο, τον Γιώργο Σούρλα, τον Νίκο Παπαδημάτο, τον Θωμά Κούρτη τον Διονύση Μπεχράκη, τον Γιώργο Ορφανό . Έδωσε Δημάρχους όπως ο Βασίλης Μιχαλολιάκος, ο Δ. Τσιγγούνης ο Θ. Κουκούλης , ο Β, Ζορμπάς, ο Κώστας Λέσσης. Πάρα πολλά κυβερνητικά στελέχη, τον Σέργιο Τσίφτη, τον Αντώνη Αντωνάκο ,τον Δημήτρη Κοντό, τον Αργύρη Καρρά, τον Βαγγέλη Βασιλάκο,τον Κώστα Ζωντανό τον Γ .Μαλλούχο ,τον Ντίνο Φούτζιλα, τον Λουκά Κατσαρό και πολλούς άλλους Και τέλος έδωσε τα καλύτερα συνδικαλιστικά στελέχη που είχε η παράταξη όπως τον Λεονάρδο Αραζού, τον Φίλιππα Ταυρή, τον Νίκο Δρέττα, τον Αντώνη και Γιάννη Αντωνάκο τον Δημήτρη Παξινό ,τον Κώστα Βουδούρη τον Λάκη Παπαθανασίου και πολλούς άλλους. Από εκείνη επίσης την γενιά πολλά μέλη στελέχωσαν τον κομματικό μηχανισμό επί πολλά χρόνια, είτε ως εκλεγμένα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου και της Κεντρικής Επιτροπής είτε ως στελέχη των Γραμματειών της Ν.Δ. είτε ως Πρόεδροι Νομαρχιακών Επιτροπών.
Τα στελέχη εκείνης της γενιάς έκαναν την πορεία τους μέσα στο κόμμα αλλά και στην κοινωνία, χωρίς προστάτες και χωρίς εξαρτήσεις από πρόσωπα.Σήμερα δεν περιμένουν από κανέναν τίποτα. Είναι γεμάτοι οι ίδιοι και υπερήφανοι γιατί αγωνίστηκαν για την Νέα Δημοκρατία και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και παραμένουν πιστοί στην ιδρυτική της Διακήρυξη στις Αρχές και στις αξίες που αυτή διακηρύσσει.
Πριν λίγες μέρες γιορτάστηκαν τα 47 χρόνια από την ίδρυση της ΟΝΝΕΔ και η σημερινή ηγεσία της έκρινε ότι δεν χρειαζόταν να καλέσει κανέναν από τα τότε στελέχη της.Αντί αυτών προτίμησε να καλέσει ένα πρώην Πασόκ τον κ. Πιερρακάκη, και έναν αριβίστα, , πρώην γραμματέα της ΚΝΕ που στην συνέχεια υπηρέτησε όλες τις σημαίες τον κ. Θεοδωρικάκο .Αλήθεια τί σχέση μπορεί να έχουν αυτοί με την ΟΝΝΕΔ και την ιστορική πορεία της παράταξης; Φυσικά καμία.
Κλήθηκαν με μοναδικό κριτήριο να γνωρίσουν υποψήφιους ψηφοφόρους τους, μιας και η ΟΝΝΕΔ από μια οργάνωση που ανανέωνε την παράταξη σε ιδέες και πρόσωπα έχει μετατραπεί σε έναν μηχανισμό υποβοήθησης και προβολής υποψηφίων.ΝΤΡΟΠΗ. Αυτό είναι το συναίσθημα που προκαλούν και οι δύο Υπουργοί που δεν σεβάστηκαν ούτε την δική τους πορεία ούτε την ιστορία της ΟΝΝΕΔ ,αλλά μεγαλύτερη ΝΤΡΟΠΗ βαρύνει την σημερινή ηγεσία της ΟΝΝΕΔ για τις επιλογές της.
Ιδρυτικά Μέλοι της ΟΝΝΕΔ 1974
“ΕΣΤΙΑ” 22 Οκτωβρίου 2021
