Ο Δήμαρχος Αγίας Παρασκευής, Βασίλης Ζορμπάς, συμμετείχε σήμερα (23.03.2021) στο διαδικτυακό Μαθητικό Συνέδριο «21 Ερωτήματα για το ΄21» που διοργάνωσε η Ελληνογαλλική Σχολή «Ευγένιος Ντελακρουά» υπό την αιγίδα της Δ.Δ.Ε.Β΄ Αθήνας
Ο Δήμαρχος Αγίας Παρασκευής απεύθυνε χαιρετισμό με την έναρξη του Μαθητικού Συνεδρίου, στον οποίο τόνισε:
«Αξιότιμοι κύριοι, αξιότιμες κυρίες,
Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκλησή σας και σας συγχαίρω για την εξαιρετική αυτή πρωτοβουλία σας.
Η Ελληνική Επανάσταση δεν ήταν μια αμιγώς αντρική υπόθεση. Το αντίθετο. Μπορεί οι περισσότεροι από εμάς όταν ακούμε 1821 να φέρουμε στο μυαλό μας τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τους άλλους μεγάλους «οπλαρχηγούς», αλλά και οι Ελληνίδες της εποχής έπαιξαν έναν άκρως σημαντικό και καταλυτικό ρόλο στην τελική έκβαση της Ελληνικής Επανάστασης.
Και το σημαντικότερο είναι ότι οι Ελληνίδες φρόντισαν, σε μεγάλο βαθμό, να καλλιεργήσουν το έδαφος του… ξεσηκωμού. Ο ρόλος τους δεν περιορίστηκε μόνο στα χρόνια της επανάστασης, αλλά και στην προηγούμενη περίοδο. Γαλουχημένες στη σκληρή εποχή της οθωμανικής κατοχής, αγωνίστηκαν ισάξια με τους άντρες, όταν έφθασε η ώρα του μεγάλου Αγώνα.
Δύο κορυφαία σύμβολα της γυναικείας μαχητικότητας με αναμφίβολο κύρος είναι η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους. Δύο γυναίκες που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης, όχι μόνο για τις Ελληνίδες, αλλά για όλους τους Έλληνες. Άντρες και γυναίκες.
Η πρώτη, ενθουσιώδης και δυναμική, ρίχτηκε στον Αγώνα προσφέροντας μέρος της περιουσίας της και διαθέτοντας τα πλοία της, ενώ η δεύτερη έκανε γνωστούς τους σκοπούς της Επανάστασης, απευθυνόμενη σε Αγγλίδες και Γαλλίδες φιλέλληνες.
Το παράδειγμα των δύο αυτών γυναικών το ακολούθησαν όλες οι Ελληνίδες. Οι Σουλιώτισσες έγραψαν την δική τους ιστορία στο Ζάλογγο. Με την κατάθεση ψυχής, με την κατάθεση καρδιάς.
Ωστόσο, οι Σουλιώτισσες δεν ήταν οι μόνες που αντιστάθηκαν στον οθωμανικό ζυγό. Ξακουστή είναι η στάση των γυναικών του Μεσολογγίου, οι οποίες, κατά τη μεγάλη Εξοδο, πολεμούσαν κρατώντας με το ένα χέρι το σπαθί και με το άλλο το μωρό τους, ενώ μετά τη φοβερή σφαγή των κατοίκων της Χίου, το 1822, οι αιχμάλωτες γυναίκες δεν δέχονταν τροφή, ώστε πεθαίνοντας από την πείνα, να μην εξευτελιστούν στα σκλαβοπάζαρα. Μόνο ενδεικτικές είναι αυτές οι αναφορές για τον ηρωισμό της Ελληνίδας του ‘21, τον οποίο συναντούμε σε όλες τις εκφάνσεις της Επανάστασης.
Σήμερα, 200 χρόνια μετά, ο ρόλος της Ελληνίδας στην Επανάσταση του ’21 θα πρέπει να είναι «οδηγός» για τον ρόλο της γυναίκας του 2021. Σήμερα, η Ελληνίδα έχει τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες υποχρεώσεις, τις ίδιες φιλοδοξίες και τα ίδια όνειρα με τους άντρες. Και αυτό αποτελεί την παρακαταθήκη των γυναικών εκείνων που θυσίαζαν τις οικογένειές τους, τα όνειρά τους και τη ζωή τους την ίδια, για να μπορούμε όλοι μας σήμερα να ζούμε εμείς ελεύθεροι.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες εκείνες τις γυναίκες που απέδειξαν ότι η Ελληνική ψυχή είναι δυνατότερη και μεγαλύτερη από κάθε είδους σκλαβιά».