Γράφει η Λένα Μαρκή
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι εξ αρχής. Η υπογραφή μιας σύμβασης καθορίζει επ’ ακριβώς τα συμβαλλόμενα μέρη (εργοδότη – εργαζόμενο), το είδος της εργασίας και το χρονικό διάστημα. Ο οποιοσδήποτε υπογράφει γνωρίζει εκ των προτέρων τι ακριβώς υπογράφει και το αποδέχεται. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, είναι συχνότατο φαινόμενο μετά τη λήξη μιας σύμβασης εργασίας οι έως τότε προσλαμβανόμενοι να θεωρούν υποχρέωση του εργοδότη να την ανανεώσει.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στους Παιδικούς Σταθμούς του Δήμου. Στην προκειμένη περίπτωση έληξε η σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου 48 εργαζόμενων με 5ετές πρόγραμμα του ΕΣΠΑ. Στην περίπτωση αυτή ο Δήμος έχει το δικαίωμα ανανέωσής της, αναλαμβάνοντας όμως ο ίδιος την οικονομική επιβάρυνση και με την προϋπόθεση ότι θεωρεί απαραίτητους τους υπαλλήλους για κάλυψη συγκεκριμένων θέσεων. Στο Νομικό Πρόσωπο ως γνωστόν τα φιλοξενούμενα παιδιά μειώθηκαν με την εφαρμογή της υποχρεωτικής δίχρονης προσχολικής αγωγής και το γεγονός οδήγησε στην δυνατότητα απορρόφησης των μισών εργαζομένων. Δεν θα μείνω σε πρακτικές λεπτομέρειες επί του θέματος για τα όσα διαδραματίστηκαν στο Δ.Σ. των ΠΑΙΣΔΑΠ χθες και στο χώρο του Δημαρχείου σήμερα το πρωί, γιατί έχουν ήδη δημοσιευθεί αρκετές φορές στο διαδίκτυο και με λεπτομέρειες. Θεωρώ όμως επιβεβλημένο να δημοσιεύσω εδώ το γράμμα του Νόμου.
Σύμφωνα λοιπόν με την παρ.1 άρθρο 68 Ν.4415/16 «οι συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου του προσωπικού των Ο.Τ.Α. α’ και β’ βαθμού, καθώς και των Ν.Π.Δ.Δ. και Ν.Π.Ι.Δ. αυτών, το οποίο απασχολείται στο πλαίσιο του συγχρηματοδοτούμενου ευρωπαϊκού προγράμματος «Εναρμόνιση Οικογενειακής και Επαγγελματικής ζωής», ανανεώνονται κάθε έτος και μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος, σύμφωνα με το εδάφιο α’ της παρ. 3 του άρθρου 21 του ν. 2190/1994, αποκλειόμενης, σε κάθε περίπτωση, της μετατροπής των συμβάσεων αυτών σε αορίστου χρόνου. Με την παρ.2 άρθρο 68 Ν.4415/16 ορίζεται ότι άρνηση ανανέωσης γίνεται μόνο με την επίκληση σπουδαίου λόγου σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία. Στις περιπτώσεις αυτές, στις δομές που υπάγονται απευθείας στους δήμους, την οριστική απόφαση για την ανανέωση ή μη της σύμβασης λαμβάνει το Δημοτικό Συμβούλιο με συγκεκριμένη και ρητώς αναγραφόμενη αιτιολογία.»
Παρατηρώντας τα γεγονότα γίνεται σαφώς αντιληπτή η ψυχολογία των ατόμων που βρέθηκαν χωρίς εργασία, ο πανικός της ανεργίας, το άγχος για την διαβίωση των ίδιων και των οικογενειών τους. Μπορούμε να πούμε ότι είναι κατανοητό και επόμενο να στραφούν προς το Δήμο και να ζητήσουν την ανανέωση των συμβάσεων. Όχι όμως να την επιβάλουν.
Αντίθετα, ακατανόητη είναι η αντίδραση παρατάξεων της αντιπολίτευσης (“Νίκη των πολιτών”, “Αλλάζουμε”, αλλά και η “Νέα Αρχή”) που παρακολουθούμε από χθες και οδηγεί καθαρά σε εικόνα προς πολιτική κατανάλωση και ψηφοθηρία, όταν οι παρατάξεις κατηγορούν τη δημοτική Αρχή επειδή τηρεί τη νομιμότητα. Διαβάσαμε πύρινους λόγους για «απολύσεις εργαζομένων» (εκτός της Νέας Αρχής που είναι πιο προσεκτική στη διατύπωση), έκφραση που εκθέτει τους ίδιους τους συγγραφείς και τους χαρακτηρίζει ως αδαείς, αφού δεν υπάρχουν «απολύσεις», αλλά «λήξη των συμβάσεων», κάτι τελείως διαφορετικό. Σκίζουν τα ιμάτιά τους τάχα για προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων διότι η «κακή» δημοτική Αρχή δεν αναλαμβάνει από ιδίους πόρους το κόστος των 300.000€ ετησίως για τη μισθοδοσία τους. Αν φυσικά το αναλάμβανε θα ήταν πάλι η «κακή» δημοτική Αρχή που «κατασπαταλάει το δημόσιο χρήμα»!!! Ειλικρινά απορώ με τον τρόπο που αυτοαναιρούνται μερικές φορές. Στρέφονται με μένος και δημοσίως κατά του Δημάρχου, χωρίς να φέρνουν ούτε μια πρόταση για τη λύση του προβλήματος και παρότι αυτός τηρεί τη νομιμότητα!!! Μάλιστα κάποιος μιλώντας με τους εργαζόμενους υποδαύλιζε την κατάσταση αντί να προσπαθήσει να βοηθήσει στην εξεύρεση λύσης.
Για «απολύσεις» από το «φεουδάρχη – δήμαρχο Ζορμπά της Αγίας Παρασκευής» διαβάζουμε στην σελίδα του Συλλόγου Εργαζομένων του Δήμου βρισκόμενου και αυτού εκτός πραγματικότητας και σε προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων. Τόσο εκτός θέματος που σε άλλη ανάρτηση γράφει «απολυονται μετα απο 10 και πανω χρονια»!!!!! (σ.σ. 5ετές ήταν το πρόγραμμα).
Κάθε σωστή δημοτική Αρχή είναι υποχρεωμένη να κινείται με βάση την τήρηση των Νόμων, την χρηστή διαχείριση του δήμου, ζυγίζοντας τις πραγματικές ανάγκες και προασπίζοντας τα δικαιώματα των δημοτών της. Το ίδιο οφείλει και η αντιπολίτευση που έχει έναν παραπάνω ρόλο, να ελέγχει τη δημοτική Αρχή. Η δημιουργία εντυπώσεων δεν ανήκει στα καθήκοντα κανενός από τους δύο.
Επί του θέματος πλέον δημιουργούνται κάποιες εύλογες απορίες. Είναι αρμόζον να απασχολούνται συνεχώς οι ίδιοι και ίδιοι άνθρωποι με συμβάσεις έργου, όταν στην κοινωνία υπάρχουν πολίτες που δεν βρίσκουν εργασία εδώ και μήνες; Αυτό δεν οδηγεί σε καταστάσεις ευνοιοκρατίας, κοινωνικής αναλγησίας και διακρίσεων;
Αντέχει ο δήμος να επωμιστεί το οικονομικό κόστος μισθοδοσίας/ασφάλισης 24 ακόμη υπαλλήλων;
Που θα απασχοληθούν αυτοί οι υπάλληλοι αφού δεν θα έχουν αντικείμενο εργασίας σύμφωνο με την ειδικότητά τους; Θα φτάσουμε να λέμε ότι είναι «δημόσιοι υπάλληλοι που κάθονται» και όλα τα συνήθη;
Ο κάθε ένας από τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης πως θα αντιμετώπιζε το πρόβλημα αν βρισκόταν στη θέση του Δημάρχου; Ειλικρινά θα με ενδιέφερε μια ευθεία απάντηση και όχι πολιτική – διπλωματική.
Θεωρώ πως και οι ίδιες οι παρατάξεις μπλέχτηκαν σε ένα γαϊτανάκι βιαστικών δηλώσεων (μπαίνοντας στο χορό και η “Μια γενιά μπροστά”), προσπαθώντας να μην υστερήσει η μία από την άλλη. Παρασύρθηκαν σε αψυχολόγητες κινήσεις, γνωρίζοντας πως η απόφαση του Βασίλη Ζορμπά ήταν προδιαγεγραμμένη από τη νομοθεσία.
Εντέλει κατά τα φαινόμενα λύση βρέθηκε από τη δημοτική Αρχή και τα στελέχη της, γιατί πραγματικά κανείς δεν θέλει να διώχνει εργαζόμενους και να επωμίζεται ένα ανάλογο πολιτικό κόστος. Και βέβαια αυτό δεν έγινε εξαιτίας των ένα – δυο άρθρων που δημοσίευσε η αντιπολίτευση ή την ψηφοφορία στο Δ.Σ. των ΠΑΙΣΔΑΠ, όπως πολύ καλά γνωρίζουν τα μέλη της.
Η λύση ήταν υπό επεξεργασία, μόνο που χρειάζεται τον απαραίτητο χρόνο για να υλοποιηθεί. Περισσότερα εν ευθέτω χρόνω.
