Μία ομάδα για να αποδώσει καλά χρειάζεται καλό προπονητή και καλούς παίκτες. Μία εταιρεία για να πετύχει τους στόχους της έχει ανάγκη από καλό μάνατζερ και ικανά στελέχη.
Αυτές είναι γενικά παραδεκτές αποδοχές που αποδεικνύονται καθημερινά στη ζωή. Μπάτζετ, συστήματα, μέσα και εγκαταστάσεις είναι σημαντικά επίσης, αλλά σε δεύτερη μοίρα.
Γι’ αυτό οι ομάδες κάνουν καλές μεταγραφές και γι’ αυτό οι εταιρείες επιδιώκουν να προσελκύσουν ό,τι πιο αξιόλογο υπάρχει στην αγορά σε ανθρώπινο δυναμικό.
Αναρωτιόμαστε.
Μία Δημοτική Ομάδα με τον επικεφαλής της υποψήφιο Δήμαρχο που ευελπιστεί να αναλάβει τη Διοίκηση ενός Οργανισμού, όπως είναι ο Δήμος, σε τι διαφέρει ως προς τη βασική αυτή αρχή;
Πέραν από την έφεση για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και την κοινωνική ευαισθησία που είναι τα πρόσθετα χαρακτηριστικά προσόντα που θα πρέπει να έχει ένας αιρετός. Αμφιβάλλει κάποιος ότι για να έχει αποτελέσματα η ομάδα πρέπει να απαρτίζεται από ανθρώπους με προσόντα; Και ιδίως βέβαια ο επικεφαλής, ο αυριανός Δήμαρχος που θα κληθεί να μανατζάρει ανθρώπους (συνεργάτες και υπαλλήλους), να διαχειριστεί (δημόσιο) χρήμα, να κάνει ένα επιχειρησιακό σχέδιο και να το υλοποιήσει με στόχους, προθεσμίες και οικονομικούς προϋπολογισμούς;
Με σκοπό όλα αυτά, αντί για το οικονομικό όφελος του Οργανισμού, το κοινωνικό μέρισμα των Δημοτών. Την ποιότητα ζωής των πολιτών, τη βιώσιμη ανάπτυξη της πόλης του.
Αμφιβάλλει κανείς ότι για να τα επιτύχει αυτά ο Δήμαρχος θα πρέπει να έχει και τα ανάλογα προσόντα;
Λόγω δε της πολλαπλότητας και της εξειδίκευσης των αρμοδιοτήτων της Τ.Α., θα πρέπει να ξέρει επιπρόσθετα να ακούει τους «ειδικούς». Να αφουγκράζεται την Κοινωνία. Να διαχειρίζεται την κρίση. Να συνθέτει απόψεις και προτάσεις. Να προβλέπει τις εξελίξεις.
Στις αθλητικές ομάδες και στις ιδιωτικές εταιρείες για να αποκτήσουν αξιόλογους μάνατζερ και παίκτες (συνεργάτες) δίδουν κίνητρα. Υλικά και ηθικά. Δημιουργούν ένα ελκυστικό περιβάλλον, που θα ωθήσει τους καλύτερους να συνεργαστούν μαζί τους.
Στον χώρο της Αυτοδιοίκησης τί από αυτά γίνεται;
Από το κακό στο χειρότερο. Οι αντιμισθίες τσεκουρώθηκαν, οι χορηγίες καταργήθηκαν, οι ουρές στα Δικαστήρια επιμηκύνθηκαν, η λασπολογία εξακολουθεί να μένει ατιμώρητη…
Ένας χώρος που πολλοί, δυστυχώς, άξιοι άνθρωποι των τοπικών κοινωνιών, με την έφεση που προαναφέραμε για προσφορά στα κοινά μένουν απ’ έξω.
«Πού να πάω να μπλέξω» είναι η μόνιμη επωδός. Και είναι κρίμα γιατί την περίοδο αυτή υπάρχουν πολλοί ευαισθητοποιημένοι πολίτες που ενδιαφέρονται για το περιβάλλον, νοιάζονται για τον συνάνθρωπο, πονούν για την πόλη τους.
Και όμως, μένουν απ’ έξω. Κρίνουν και κατακρίνουν όσους τόλμησαν να ασχοληθούν. Πολλές φορές κακολογούν και αδικούν μην έχοντας γνώση των συνθηκών και των δυνατοτήτων ενός Δήμου.
Απέχουν δυστυχώς.
Ενημερωθήκαμε ότι και αυτή η Κυβέρνηση θα προχωρήσει σε θεσμικές αλλαγές στην Αυτοδιοίκηση.
Ας ελπίσουμε ότι θα αντιληφθούν οι νομοθετούντες ότι η Αυτοδιοίκηση είναι θεσμός κατ’ εξοχήν ανθρωποκεντρικός. Και, επομένως, πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να ασχοληθούν με τον άνθρωπο, τον αιρετό, τον υπάλληλο, τον πολίτη.
Χρειάζονται γενναίες αποφάσεις, χωρίς τον φόβο του πολιτικού κόστους, ώστε να τονωθεί η ξεθωριασμένη εικόνα του «πρώτου πολίτη της πόλης». Να είναι τιμή για κάποιον να θέλει να γίνει Δήμαρχος.
Η Ένωση Δημάρχων Αττικής επισκέφθηκε τους αρμόδιους Υπουργούς και τους κατέθεσε σχετικές προτάσεις. Χωρίς φόβο και με πάθος.
Γιατί οι προτάσεις δεν αφορούν στους ίδιους. Τους πρώην ή τους νυν Δημάρχους. Αφορούν στο μέλλον των παιδιών μας.
Γιατί ένας χαρισματικός, ικανός, τίμιος Δήμαρχος είναι επένδυση για το μέλλον.
Και βέβαια, όσο περισσότερους άξιους συνεργάτες έχει δίπλα του ένας Δήμαρχος, τόσο πιο αποτελεσματικός θα είναι.
Επίλογος
Θλιβερή διαπίστωση. Οδηγούμαστε μαθηματικά σε μία Αυτοδιοίκηση των ανέργων και άεργων, των κουρασμένων συνταξιούχων, των δημοσίων υπαλλήλων, των «επιτήδειων». Το κράτος έχει υποχρέωση να κρατήσει αυτούς που τώρα τολμούν, και υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι μεταξύ τους, και να φέρει τους άλλους, τους πολλούς.
ΥΓ. Στις επισκέψεις μας στους Υπουργούς ρωτήσαμε
-Γιατί ένας Δήμαρχος θα πρέπει να παραιτηθεί για να βάλει υποψηφιότητα για Βουλευτής, ενώ δεν ισχύει το αντίστροφο;
-Γιατί στη Βουλή, με τη δεύτερη κοινοβουλευτική περίοδο, παραγράφονται τα όποια αδικήματα στην άσκηση των καθηκόντων τους, ενώ στην Αυτοδιοίκηση 20 χρόνια Δήμαρχος και συνεργάτες είναι έρμαια των ελέγχων που δεν έγιναν στον πρέποντα χρόνο;
-Γιατί στη Βουλή προκλητικά ισχύει ακόμη η διαδικασία παραπομπής στη Βουλή των υποθέσεων της Δικαιοσύνης, ενώ στους Δημάρχους δεν ισχύει ούτε καν η ειδική δωσιδικία (η εκδίκαση δηλαδή πρωτοδίκως στα Εφετεία), κάτι που ισχύει για τον τελευταίο Δικηγόρο;
Θα ρωτούσαμε και άλλα τους νομοθετούντες αλλά δεν είχε νόημα.
Γιατί είναι κοινό μυστικό ότι εκεί στη Βουλή δεν βλέπουν με ιδιαίτερη συμπάθεια τους Δημάρχους. Ίσως γιατί, ιδίως στην επαρχία, τους βλέπουν ως εν δυνάμει ανταγωνιστές τους; Ποιος ξέρει;
Όμως η Δημοκρατία δεν είναι «α λα καρτ». Ιδού λοιπόν η Ρόδος, ιδού και το νόημα της όποιας μεταρρύθμισης για την Κυβέρνηση και τους αρμόδιους Υπουργούς.
Πρώτα τον καλό προπονητή και τους καλούς παίκτες και μετά τα συστήματα!
Παύλος Καμάρας
Πρόεδρος της Ένωσης Δημάρχων Αττικής
