Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 15/01/2020 η έκτη συνάντηση της ομάδας. Διαβάσαμε το διήγημα «Συχώρεση» της Δήμητρας Λουκά (από τη συλλογή διηγημάτων «Κόμπο τον κόμπο» (Αθήνα: Κίχλη, 2019) και συζητήσαμε γι’ αυτό και με αφορμή αυτό. Η κόρη-ηρωίδα προσπαθεί να συγχωρέσει τη μάνα της, μια μάνα νέα κι όμορφη, που χάθηκε στον δρόμο της Καισάρειας το ’22 για να επανεμφανιστεί δέκα χρόνια αργότερα, σύζυγος πλούσιου σταφιδέμπορου από την Πάτρα πια. Οι περισσότεροι δεν μπορέσαμε να συγχωρέσουμε τη συμπεριφορά της, επικαλούμενοι για να εξηγήσουμε τη στάση μας δυνατά προσωπικά και οικογενειακά βιώματα, τα οποία μοιραστήκαμε με την ομάδα. Το κορίτσι πάντως, χρόνια μετά, τα κατάφερε, «…και με τη συχώρεση τη δική της γίνηκε το κλάμα μ’ τραγούδι και από τότες πορεύτκα στη ζωή αχόλευτη ως τα σήμερα…».
Η Δήμητρα Λουκά, γεννημένη το 1970, υφαίνει …κόμπο τον κόμπο τα κείμενά της, στα οποία ηρωίδες και ήρωες λένε τις ιστορίες τους σαν να εξομολογούνται, σε τόνους χαμηλούς, χωρίς ηθικά διδάγματα, χωρίς εξάρσεις, σαν κουβέντα δίπλα στο τζάκι, σαν σκοτεινά παραμύθια για χρόνους σκληρούς.
Μας φάνηκε πως συνομιλεί η, γεννημένη στην Πρέβεζα το 1970, Λουκά, με τον Δημήτρη Κανελλόπουλο από την Ηλεία, του οποίου διήγημα διαβάσαμε στην προηγούμενη συνάντηση. Όχι μόνο γιατί χρησιμοποιούν και οι δύο τοπικούς ιδιωματισμούς, όχι μόνο γιατί αναφέρονται στην επαρχία σε δύσκολες εποχές εθνικών εκκαθαρίσεων, πολέμων, εμφυλίου, ξενιτιάς και φτώχειας, αλλά και γιατί, χωρίς να ξυπνούν τη νοσταλγία, καταφέρνουν να μας πείθουν και μας συγκινούν.
Συμφωνήσαμε να συναντηθούμε και πάλι τη Δευτέρα, 3/02/2020, στις 19:30.
Η ομάδα φιλοδοξεί να συναντάται συστηματικά (1 ή 2 απογεύματα τον μήνα) με σκοπό την ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων και τη σχετική συζήτηση, ύστερα από κοινή συμφωνία. Είναι ανοιχτή σε εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς, το προσωπικό του σχολείου, γείτονες, καθώς και σε όποιον άλλο είναι -ή επιθυμεί να γίνει- φίλος των βιβλίων και της βιβλιοθήκης.
Συντονίζει η φιλόλογος Ζέτα Παπαγεωργοπούλου
