Π
Υπήρξε εποχή στην Ελλάδα, που ξέφρενα νεανικά γλέντια γίνονταν τα πρωινά, και μάλιστα όχι μόνο στα κλαμπ, αλλά και σε θέατρα και κινηματογράφους.
Δύσκολα θα το πιστέψει αυτό, ένας σημερινός νέος, που έχει μάθει να βγαίνει για διασκέδαση βράδυ. Σε μία φωτογραφία στα μέσα της δεκαετίας του 60, βλέπουμε τους Ολύμπιανς (φωτό άρθρου), ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της εποχής, να παίζουν σε κινηματογράφο της Λάρισας το πρωί.
Νεαρές και νεαροί με το χαρακτηριστικό ντύσιμο της εποχής, σε μουσικό πρωινό
Νεαρές και νεαροί με το χαρακτηριστικό ντύσιμο της εποχής, σε μουσικό πρωινό
Οι ζωηρότεροι νεαροί, χορεύουν σέικ, ενώ οι υπόλοιποι παρακολουθούν από τα καθίσματα. Οι συναυλίες αυτές στους κινηματογράφους, ονομάζονταν ρεσιτάλ και γίνονταν συνήθως τα κυριακάτικα πρωινά σε Αθήνα και επαρχία. Οι μικρότεροι μυούνταν με αυτόν τον τρόπο σε μία μουσική που άκουγαν από το ραδιόφωνο και αποτελούσε γι αυτούς τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο.
Τα ρεσιτάλ, ήταν ένα θέαμα για όλη την οικογένεια. Πολλές φορές, ανάμεσα στους νέους έβλεπες και μανάδες, μπαμπάδες, θείους και λοιπούς συγγενείς που χάζευαν τους «μοντέρνους» ή τους «γιε-γιέδες» όπως τους ονόμαζαν από την συχνή επανάληψη της αγγλικής λέξης yea (yes) που άκουγαν στα τραγούδια.
Καλλιστεία και διαγωνισμοί χορού στα μουσικά πρωινά των ’60s
Π
Στην δεκαετία του 60, τα μουσικά πρωινά ήταν ένας τρόπος να διασκεδάσουν οι νέοι που δεν είχαν τα χρήματα για τα ακριβά νυχτερινά κέντρα. Με φθηνό εισιτήριο, κλαμπ, θέατρα και κινηματογράφοι, από τις 10 το πρωί, ψυχαγωγούσαν την ελληνική νεολαία με πολλούς τρόπους και όχι μόνο με ρεσιτάλ μοντέρνων συγκροτημάτων.
Περιελάμβαναν και Διαγωνισμούς: χορού, μουσικών γνώσεων και νέων ταλέντων. Ακόμα, οι παρουσιαστές, μπορούσαν να διοργανώσουν και καλλιστεία επί τόπου, ζητώντας τη συμμετοχή όσων όμορφων δεσποινίδων ήταν εκεί. Η νικήτρια αναδεικνυόταν δια βοής και χειροκροτημάτων, και έπαιρνε τον τίτλο Μις Μαρούσι, Μις Μπραχάμι, κλπ, δηλαδή της περιοχής που βρισκόταν το κλαμπ ή ο κινηματογράφος.
Π
Σε φωτογραφία έτους 1967, βλέπουμε καλλιστεία στην διάρκεια μουσικού πρωινού στη Θεσσαλονίκη. Παρουσιάζει τις υποψήφιες, ο δημοσιογράφος Γιάννης Νέγρης. Οι νεαρές που δήλωσαν συμμετοχή, ήταν από το κοινό που είχε πάει να ακούσει και να χορέψει με το συγκρότημα Teachers που έδιναν ρεσιτάλ.
Τα Μουσικά πρωινά της δεκαετίας του 60, διοργανώνονταν κυρίως από εφημερίδες και περιοδικά της εποχής, με στόχο να συνδεθούν καλύτερα με τη νεολαία και να αυξήσουν την κυκλοφορία τους.
Πολλοί οι διαγωνισμοί χορού, με κυρίαρχο βέβαια το τότε λεγόμενο σέικ. Υπήρχε πάντα κριτική επιτροπή, και τα ζευγάρια έπαιρναν αριθμό, όπως βλέπουμε σε χαρακτηριστική φωτογραφία.
Και στα καλλιστεία, και σε όλους τους άλλους διαγωνισμούς που διοργανώνονταν με αυτοσχέδιο τρόπο στα μουσικά πρωινά,, οι νικητές-νικήτριες, έπαιρναν βραβεία: Δίσκοι, ρούχα, και χρήσιμα αντικείμενα που προσέφεραν τα καταστήματα της περιοχής.
Οι επώνυμοι της εποχής στα μουσικά πρωινά
Τα μουσικά πρωινά τιμούσαν με την παρουσία τους και πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες. Σε μία φωτογραφία, βλέπουμε τον ηθοποιό Νίκο Ξανθόπουλο, σε μουσικό πρωινό να χορεύει σέικ.
Δίπλα του, η αξέχαστη τραγουδίστρια Έλενα Κυρανά, και στη μέση ο αείμνηστος ραδιοφωνικός παραγωγός και συγγραφέας, Ίων Τυρταίος, από τους μεγαλύτερους χιουμορίστες της εποχής.
Σε άλλη φωτογραφία, από μουσικό πρωινό στο κλαμπ Arigato, νεαρή χορεύει μάλλον επιδεικτικά μποστά από τον πολύ καλό κιθαρίστα Αλέκο Καρακαντά των Juniors, ο οποίος όμως, είναι αφοσιωμένος στην θρυλική (κιθάρα του) Fender.
Η «δύση» των μουσικών πρωινών
Τα Μουσικά πρωινά, συνεχίστηκαν και στην διάρκεια της δεκαετίας του 70, και με μικρότερη ένταση και λάμψη, στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 80.
Ο Πασχάλης δίνει αυτόγραφα σε θαυμαστές του, έξω από κινηματογράφο, ύστερα από μουσικό πρωινό
Ο Πασχάλης δίνει αυτόγραφα σε θαυμαστές του, έξω από κινηματογράφο, ύστερα από μουσικό πρωινό
Σε φωτογραφία έτους 1983, βλέπουμε πάνκηδες στον κινηματογράφο «Ανεμώνη» στην Αγία Παρασκευή, ύστερα από την εκεί πρωινή συναυλία δικών τους συγκροτημάτων.
