Αρκετές αναλύσεις έχουν γραφεί για το αποτέλεσμα των φετινών δημοτικών εκλογών, όλες πολύ ενδιαφέρουσες. Κάποιες από τις απόψεις που διάβασα εστιάζονται στην τελευταία, μικρή, περίοδο λίγο προ της εκλογικής διαδικασίας. Προσωπικώς νομίζω ότι το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο, αν μπορούσε κάποιος να μελετήσει το τί είχε συμβεί σε ολόκληρη την περίοδο από Σεπτέμβριο 2014 έως Μάϊο 2019. Κατά την χρονική αυτή περίοδο, ουσιαστικά δυο παρατάξεις υπήρχαν στην πόλη, η «Νίκη» του κ. Σταθόπουλου και η «Πόλη μας» του κ. Ζορμπά.
Ο κ. Σταθόπουλος, ενώ έπρεπε από την πρώτη στιγμή να εκμεταλλευθεί την ευνοϊκή γι΄αυτόν περίοδο ανοχής, να συνεχίσει από εκεί που του παρέδωσε ο προκάτοχός του και να ξεκινήσει ό,τι του είχε αφήσει έτοιμο, αδράνησε. Δεν εκμεταλλεύθηκε επίσης την ευνοϊκή συγκυρία των φιλικών προς αυτόν, πολιτικά, Περιφερείας και Κυβερνήσεως. Αδράνησε και ως προς αυτό, καθιστώντας τον Δήμο «πτωχό συγγενή», όσον αφορά προγράμματα επιδοτήσεων. Ο κ. Σταθόπουλος απολάμβανε την ανάδειξή του στην θέση του Δημάρχου, την προβολή του λόγω της θέσεώς του, χωρίς όμως να ασχολείται με τις ουσιαστικές υποχρεώσεις και τα καθήκοντα του. Η παράταξή του, που στην πραγματικότητα δεν είχε χαρακτηριστικά παρατάξεως, αφού έμοιαζε περισσότερο με μια ασύνδετη παρέα χωρίς ηγετική καθοδήγηση, φυσικώ τω λόγω, αδράνησε και αυτή. Αυτό έδωσε την ευκαιρία να δημιουργηθεί μια άλλη μικρή ομάδα, να συζητά μόνη, να αποφασίζει και να επιβάλει απόψεις. Αυτό, μοιραία, έφερε αντιδράσεις στο εσωτερικό της παρατάξεώς του (με ανεξαρτητοποιήσεις) αλλά ένωσε και την αντιπολίτευση απέναντι σε αδιαφανείς και αυταρχικές μεθόδους που ακολούθησαν. Όσο πιο πολύ ένιωθε ο κ. Σταθόπουλος ότι απειλείται τόσο και πιο αυταρχικός γινόταν. Κάποια στιγμή, η ηγεμονική (και όχι ηγετική) ομάδα φαίνεται να «ξύπνησε». Έπρεπε, πλησιάζοντας στις εκλογές, να παρουσιάσει και κάποιο έργο. Ήταν όμως αργά, γιατί τίποτε δεν είχε σχεδιασθεί. Γνωρίζοντάς το, επιδόθηκαν σε ένα «όργιο» επικοινωνίας και προπαγάνδας για «έργα» που δήθεν «θα ξεκινήσουν άμεσα», για «έργα» που δήθεν έγιναν (αλλά δεν τα έβλεπε κανείς, πλην κάποιων μικροπαρεμβάσεων της τελευταίας στιγμής). Προς το τέλος, ο κ. Σταθόπουλος έχασε την ψυχραιμία του. Ειδικά μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής εξετράπη κυριολεκτικά, μετατρέποντας την πολιτική αντιπαράθεση σε προσωπική, συκοφαντώντας και εξυβρίζοντας τον αντίπαλό του μήπως και ανακόψει κάπως την ήττα, που γνώριζε ότι έρχεται (αν και παραπλανούσε τα στελέχη της παρατάξεώς του).
Από την άλλη, η παράταξη του κ. Ζορμπά, παρά τους κλυδωνισμούς που υπέστη, κατάφερε να συνέλθει πολύ γρήγορα. Οργανώθηκε, συγκρότησε ομάδες εργασίας για την μελέτη σοβαρών προτάσεων καθημερινότητος και μακράς πνοής και παρουσίασε νωρίς τις προτάσεις αυτές στους πολίτες. Συζητούσε μεταξύ της αλλά και με τους πολίτες δημοκρατικά, έδειξε εξωστρέφεια, άκουγε την διαφορετική άποψη, παρακολουθούσε τις νεωτεριστικές εξελίξεις, τις κατέγραφε, τις ανέλυε και τις προσάρμοζε στα τοπικά δεδομένα. Ταυτοχρόνως, υπενθύμιζε το σημαντικό έργο της προηγούμενης δημαρχιακής θητείας της, που δεν το είχε προβάλει επαρκώς. Ευτύχησε επίσης να συμπεριλάβει και νέα στελέχη, δυναμικά και με άποψη, που έδωσαν άλλον «αέρα» στην παράταξη. Το κυριότερο όμως, ο ήδη έμπειρος επικεφαλής της έδειξε την ικανότητά του να προσαρμόζεται, να αφήνει πρωτοβουλίες, να επιλέγει και να αφομοιώνει σύγχρονες ιδέες, πράξεις που τον καθιέρωσαν ως αδιαμφισβήτητο ηγέτη. Έναν ηγέτη, που κράτησε την ψυχραιμία του, ακόμη και όταν δεχόταν συκοφαντίες και ύβρεις σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο.
Στις εκλογές λοιπόν, η επιλογή των πολιτών (ειδικά την δεύτερη Κυριακή, αφού λόγω απλής αναλογικής την πρώτη επέλεξαν και άλλες παρατάξεις) ήταν εύκολη. Είχαν μέτρο συγκρίσεως, είχαν να επιλέξουν μεταξύ δυο υποψηφίων με δείγμα γραφής και, το κυριότερο, είχαν μνήμη. Απέρριψαν το αποτυχημένο. Δεν κινήθηκαν οι πολίτες απολύτως κομματικά, είναι αστείο να εμφανισθεί κάποιος και να ισχυρισθεί ότι μπορεί να κατευθύνει εκατοντάδες ή και χιλιάδες ανθρώπους στο τι να ψηφίσουν και μάλιστα σε μια μέρα. Ακόμη και να το ήθελε, που δεν το ήθελε, δεν θα μπορούσε. Πέραν αυτού, αν κάποιος/οι θεωρούν ότι οι πολίτες είναι «κοπάδι», κάνουν τραγικό λάθος.
Αυτά ήσαν, κατά την γνώμη μου, όσα οδήγησαν στην εκλογή του κ. Ζορμπά και στην συντριβή του κ. Σταθόπουλου. Παρά τον πόλεμο που υπέστη, ακόμη και από πολιτικούς «δεινοσαύρους» της πόλεως, που επιστρατεύθηκαν αν και θα έπρεπε να μας αφήσουν να ξεχάσουμε την παρουσία τους στην πόλη, η προσωπικότητα του κ. Ζορμπά εξήλθε αλώβητη, ο αγώνας της παρατάξεώς του δικαιώθηκε και το έργο της επιβραβεύθηκε.
Σπύρος Παπασπύρος
Οργανωτικός Γραμματέας της δημοτικής παρατάξεως «Αγία Παρασκευή η πόλη μας»
