Κοινωνία, πόλη και αθλητισμός
Να υπερασπιστούμε μια κοινωνική δραστηριότητα και ένα δημόσιο αγαθό απέναντι στην εμπορευματοποίηση, τον οπαδισμό και τον χουλιγκανισμό, τον κάθε λογής παραγοντισμό και την νέα κουλτούρα του γυμναστηριακού ατομισμού, της γκλαμουριάς, της ωραιοπάθειας και της σεξιστικής ψευδοαυτοπεποίθησης.
Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στον αθλητισμό αλλά και στις άλλες δραστηριότητες φυσικής “ευεξίας” δεν γεννούν αισιοδοξία. Ενώ το μοντέλο του μαζικού αθλητισμού της δεκαετίας του 80 είναι για τα καλά παρελθόν, οι λογικές του fitness, του κλειστού γυμναστηρίου, των υπερφυσικά προπονημένων κορμιών, του εγωτικού καθρέφτη, των realities, της χρήσης επικίνδυνων σκευασμάτων έχουν κλείσει την σωματική άσκηση στους τέσσερις τοίχους και την έχουν αποσπάσει από το δημόσιο χώρο, τις πλατείες και τα πάρκα. Η γυμναστική και ο αθλητισμός έχουν πάψει να είναι δραστηριότητες που διαμορφώνουν τη ζωή στη πόλη και τους χώρους της και έχουν γίνει προσωπικές – ναρκισσιστικές δράσεις σκηνοθετημένης επίδειξης σε ιδιωτικούς χώρους και clubs.
Ο αθλητισμός συμμετέχει ενεργά και καθοριστικά στην τριτογενοποίηση της οικονομίας, μια διαδικασία που αφομοιώνει – αφαιρεί δραστηριότητες δράσης και παιχνιδιού του επιπέδου της γειτονιάς και της αλάνας από το δημόσιο χώρο άσκησης τους, τους εμπορευματοποιεί και τις πουλάει ως προϊόντα και προγράμματα personaltraining. Συμμετέχει στην τριτογενοποίηση της οικονομίας χρησιμοποιώντας φθηνό και ανακυκλώσιμο προσωπικό, πλήθος από ελαστικές μορφές εργασίας αλλά και λίγους καριερίστες που συγκεντρώνουν, στις τσέπες τους, το πολύ χρήμα μόνο και μόνο λόγω ονόματος. Δίπλα στους αρνητικούς δείκτες σωματικής και φυσικής κατάστασης, των μυοσκελετικών και ψυχικών προβλημάτων και των ζητημάτων παχυσαρκίας ήρθαν να προστεθούν και τα ζητήματα των υπερβολικών προπονήσεων, της αφύσικης καταπόνησης του κορμιού, των αναβολικών και των διαφόρων ουσιών, μορφές και αυτές μιας έντονης κοινωνικής δυσανεξίας.
Πάνω σε αυτές τις ήδη προϋπάρχουσες και ανησυχητικές τάσεις ήρθαν να εφαρμοστούν και οι πολιτικές των μνημονίων, της δημοσιονομικής λιτότητας και του δήμου – εισπράκτορα τελών που στραγγάλισαν, στην κυριολεξία, κάθε οικονομική δυνατότητα ανάπτυξης μαζικής ερασιτεχνικής άθλησης που να συνδέεται με το δημόσιο αγαθό – αθλητισμός. Μέσα στον ασφυκτικό κλοιό του γενικευμένου δημοσιονομικού και μνημονιακού “εξορθολογισμού” οι δήμοι αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους με τους απαρχαιωμένους και αρτηριοσκληρωτικούς αθλητικούς οργανισμούς τους. Επιπρόσθετα, οι δημοτικοί αθλητικοί οργανισμοί έχουν γίνει από τους χειρότερους εργοδότες και οργανωτές επισφαλών μορφών εργασίας.
Οι αθλητικές δραστηριότητες στην Αγία Παρασκευή
Η γενική κατάσταση των αθλητικών δραστηριοτήτων στην Αγία Παρασκευή είναι σαφώς δυσμενέστερη από ότι σε γειτονικές περιοχές και πόλεις. Δεν είναι μόνο η έλλειψη υποδομών αλλά και η μακροχρόνια “εξοικείωση” των κατοίκων της με πολύ βασικές ελλείψεις έτσι ώστε η έλλειψη να μην βιώνεται ως τέτοια, με την πάροδο του χρόνου, και να μην οδηγεί σε αιτήματα, απαιτήσεις και διεκδικήσεις από την πλευρά των πολιτών και των κατοίκων.
Στην Αγία Παρασκευή οι οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες κυριαρχούνται από τρία μόνο αθλήματα (Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλευ) και η παροχή των συγκεκριμένων υπηρεσιών γίνεται σχεδόν αποκλειστικά (εάν εξαιρέσουμε κάποιες αθλητικές δραστηριότητες του ΠΑΟΔΑΠ στα σχολεία) μέσω των ιδιωτικών – ερασιτεχνικών σωματείων. Τα αθλητικά σωματεία της πόλης, χρησιμοποιούν, σχεδόν δωρεάν, τις περιορισμένες αθλητικές υποδομές του δήμου και προσφέρουν αθλητικές υπηρεσίες στους κατοίκους και τις οικογένειες, επί πληρωμή.
Έχει παγιωθεί η αντίληψη στην πόλη της Αγίας Παρασκευής πως το βασικό πρόβλημα είναι η έλλειψη κτιριακών υποδομών (κλειστά γυμναστήρια, προπονητήρια, κολυμβητήριο κλπ). Στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και σοβαρότερο. Η δραστηριότητα της άθλησης αλλά και του συνόλου των σωματικών δραστηριοτήτων είναι πλήρως υποταγμένες στην εμπορευματοποίηση και την αναποτελεσματική επιδότηση – πριμοδότηση. Καμία δημοτική αρχή, μέχρι τώρα, δεν θέλησε να δει το πρόβλημα. Οι κάτοικοι – καταναλωτές αθλημάτων στα ιδιωτικά γυμναστήρια ικανοποιούν τις ανάγκες τους με την αγοραστική τους δύναμη και έτσι δεν εγείρουν κανένα αίτημα προς την τοπική εξουσία.
Φυσικά υπάρχουν και οι κάτοικοι που “αγοράζουν” αναγκαστικά υπηρεσίες από τα ιδιωτικά – ερασιτεχνικά σωματεία. Στην ουσία δεν συμμετέχουν στον τρόπο διοίκησης αυτών των σωματείων και όταν η παρεχόμενη υπηρεσία ¨σκαλώνει” κάπου πιέζουν, για να βρει λύση στο πρόβλημα, το δημοτικό οργανισμό και το δήμο. Από την άλλη, η δημοτική αρχή στερείται κάθε μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και στην ουσία “πριμοδοτεί” με την τακτική της συγκεκριμένα αθλήματα και συγκεκριμένες ιδιωτικές – ημιερασιτεχνικές, ημιεπαγγελματικές δραστηριότητες.
Με λίγα λόγια, η κατάσταση πλήρους προδιαγεγραμμένης αθλητικής πολιτικής είναι παγιωμένη στην πόλη και δεν αλλάζει εύκολα, για μια σειρά από λόγους σκοπιμοτήτων, ανεπάρκειας κοινωνικού σχεδιασμού και έλλειψης πραγματικής ριζοσπαστικής πολιτικής. Τα μνημόνια ήρθαν για να απολυτοποιήσουν αυτήν την αβελτηρία και να χαρακτηρίσουν κάθε αίτημα για περισσότερο και καλύτερο λαϊκό αθλητισμό και αθλητισμό της γειτονιάς ως “πολυτέλεια” μπροστά σε άλλες πιο βασικές, δήθεν, ανάγκες.
Τι μπορούμε να πούμε και να κάνουμε για μια άλλη πολιτική στον τοπικό αθλητισμό;
- Ενάντια στην εμπορευματοποίηση των αθλητικών δραστηριοτήτων και τις άδικες πολιτικές πριμοδότησης προτείνουμε και διεκδικούμε μαζί με τους πολίτες και τους κατοίκους την άρση των μνημονιακών πολιτικών και τη γενναία χρηματοδότηση των σωματικών – αθλητικών δραστηριοτήτων, ως δραστηριοτήτων που αναβαθμίζουν την πόλη, βελτιώνουν το δημόσιο χώρο, αυξάνουν τον κοινωνικό και αθλητικό πολεοδομικό εξοπλισμό, θεραπεύουν τις πληγές του κοινωνικού ιστού, στηρίζουν τη δημοκρατία, την ισότητα και την αλληλεγγύη, προσιδιάζουν περισσότερο με το παιχνίδι παρά με μια επίπονη ανταγωνιστική δραστηριότητα.
- Μπορούμε από κοινού να διεκδικήσουμε την πλήρη αναδιοργάνωση των αθλητικών και άλλων υπηρεσιών τού δήμου.
- Προτείνουμε τη δημιουργία επιτροπών κατοίκων γειτονιάς για τον αθλητισμό, διαχείρισης των αθλητικών υποδομών, ελέγχου της αθλητικής πολιτικής και συμβολής στο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό των αναγκών άθλησης και άσκησης.
- Συμμετοχή των αθλούμενων και των εργαζόμενων στη διοίκηση του δημοτικού αθλητικού οργανισμού. Εποπτεία των προγραμμάτων και της πολιτικής αθλημάτων των ερασιτεχνικών σωματείων, εφόσον αυτά χρησιμοποιούν τις δημοτικές υποδομές.
- Πρόσληψη μόνιμων εργαζόμενων στη διοίκηση, σχεδιασμό αθλητικών προγραμμάτων, τεχνική υποστήριξη, προπόνηση, διατροφή και ιατρική υποστήριξη των αθλητικών δραστηριοτήτων.
- Μείωση του κόστους εγγραφής στις ακαδημίες των ερασιτεχνικών συλλόγων.
- Πλήρη αναδιοργάνωση των παρεχόμενων υπηρεσιών και της φιλοσοφίας του τοπικού αθλητισμού:
- Έμφαση στις σχολικές δραστηριότητες, στροφή στις δραστηριότητες αναψυχής. Αναβίωση παραδοσιακών παιχνιδιών, μικτές ομάδες αθλημάτων διαφυλικότητας, πρωταθλήματα γειτονιών, σχολείων, εργαζομένων, γιορτές άθλησης, αντιρατσισμού και αλληλεγγύης, δραστηριότητες ΑΜΕΑ και Τρίτης Ηλικίας.
- Έμφαση στις καλοκαιρινές δραστηριότητες αθλητικής και δημιουργικής απασχόλησης, βελτίωση και επέκταση των παιδικών κατασκηνώσεων για εργαζόμενες οικογένειες κατοίκων. Απαραίτητη η βασική αύξηση του αριθμού των τελικών δικαιούχων.
- Χρήση όλων των δημόσιων και φυσικών χώρων ακόμα και των δρόμων με δραστηριότητες προγραμματισμένες, σταθερές, σαφείς, χωρίς επετειακό χαρακτήρα.
- Αύξηση της προσφοράς προγραμμάτων οργανωμένων αθλημάτων που δεν παρέχονται σήμερα στη πόλη (Στίβος, κολύμβηση κλπ) και επιδότηση χρήσης χώρων από όμορους Δήμους, εφόσον ο Δήμος δεν προσφέρει τις αντίστοιχες υποδομές.
- Μακροπρόθεσμός σχεδιασμός συντήρησης των αθλητικών υποδομών λαϊκού αθλητισμού και αθλητισμού γειτονιάς και κατασκευής νέων.