Γράφει η Λένα Μαρκή
Βρισκόμαστε στα μέσα Ιουλίου και όπως λέει και το τραγούδι, οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουν. Γυρίζουν σε έναν ποιοτικό Ιούλιο σε έναν κήπο στην οδό Αλέκου Κοντόπουλου και σε μια παρεΐστικη καλοκαιρινή ατμόσφαιρα.
Η μουσική απλώνεται μέχρι έξω στο δρόμο, το ίδιο και ο κόσμος αφού δεν χωρά όλος μέσα στον κήπο. Στέκει εκεί και δεν φεύγει μαγεμένος από τα λόγια των ηθοποιών του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης που ζωντανεύουν τα έργα του Άντον Τσέχωφ, μαγεμένος από το αφιέρωμα στον μεγάλο θεατρικό συγγραφέα Ιάκωβο Καμπανέλη με αποσπάσματα από τις ταινίες του και με τραγούδια από τη «Γειτονιά των Αγγέλων», το «Μαουτχάουζεν», «Το μεγάλο μας τσίρκο» καθώς και τον «Επικήδειο».
Ο κήπος κάθε βράδυ γεμίζει με κατοίκους αλλά και επισκέπτες από τους γύρω δήμους που καθηλώνονται από τη φωνή και τα τραγούδια της Έλλης Πασπαλά, της Ελένης Τσαλιγκοπούλου, του Μίμη Πλέσσα, της Μελίνα Κανά & του Γιώργου Ανδρέου, του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, των Υπόγειων Ρευμάτων, της Σαβίνας Γιαννάτου, των Gadjo Dilo και του Λουδοβίκου των Ανωγείων.
Γελάνε με την ψυχή τους με την «stand-up comedy» και ζουν τη ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου μέσα από το θεατρικό και την καταπληκτική ερμηνεία της Νένας Μεντή, αλλά και του αξέχαστου λαϊκού συνθέτη Γιώργου Ζαμπέτα μέσα από την παρουσίαση του βιβλίου «Γιώργος Ζαμπέτας, βαθιά στη θάλασσα θα πέσω …».
Εκεί στον κήπο του Μουσείου του Κοντόπουλου δημιουργείται ένας απόλυτα επιτυχημένος θεσμός από την Κατερίνα Φλατσούση – Πρωτοσυγγελίδου, που στη συνέχεια υποστηρίχθηκε θερμά από όλους τους επόμενους Δημάρχους και τους προέδρους της Δημοτικής Βιβλιοθήκης & του Μουσείου και που αγκαλιάστηκε από τους κατοίκους της Αγίας Παρασκευής, αλλά τελικά οδηγήθηκε στην ανυπαρξία από τη δημοτική Αρχή Σταθόπουλου.
Ένας πολιτισμός που χάσαμε με ασήμαντες δικαιολογίες, αλλά εξαιτίας σημαντικών (για κάποιους) προσωπικών επιθυμιών.
Αποτέλεσμα των χειρισμών και των επιλογών της Διοίκησης Σταθόπουλου ήταν να ξεμείνουμε στο φεστιβάλ της ΕΡΤ, χάνοντας την όποια οικειότητα με τους κατοίκους και την πόλη, αφού ξεφεύγει από τα σύνορα της Αγίας Παρασκευής και λαμβάνει παναττικό χαρακτήρα και το οποίο πληρώνουμε ΜΟΝΟ εμείς από όλους τους υπόλοιπους θεατές, γιατί εκείνοι έχουν την τύχη να μένουν εκτός διοικητικών ορίων Αγίας Παρασκευής. Βρεθήκαμε στην μειονεκτική θέση να πληρώνουμε χορηγία 50.000€ κάθε καλοκαίρι για κάτι που στην ουσία δεν μας ανήκει. Φέτος μάλιστα πρέπει να θεωρούμαστε ευτυχείς σύμφωνα με τον κ. Σταθόπουλο, γιατί θα δώσουμε τα μισά χρήματα! Η «μπανανόφλουδα» όμως είναι πως το SummERTime θα είναι μισής διάρκειας, αφού η ΕΡΤ κινούμενη κατά το συμφέρον της μετακινεί τις υπόλοιπες παραστάσεις στο Ζάππειο. Και να δείτε που στο τέλος αυτή η δημοτική Αρχή με τη λήξη της θητείας της θα παραδώσει ένα καλοκαίρι με σβηστά τα φώτα του πολιτισμού.
Σκέφτομαι πως, όπως και να το κάνουμε (αλλάζοντας το μήνα σε ένα γνωστό μας τραγούδι)
Μέρες του Ιούλη όσες να ‘ρθουν ξανά
Και καλοκαίρια αν περάσουν πολλά
Ποτέ δε θα ‘ναι το ίδιο
Ναι ποτέ δε θα ‘ναι το ίδιο
