«…Με τους νέους όρους που εισήχθησαν για το Εμπορευματικό του Θριασίου (ΟΣΕ), δημιουργείται άλλος μισός Ασπρόπυργος ακριβώς δίπλα στον σημερινό και η τοπική κοινωνία δεν δικαιούται να εισπράξει ούτε ένα ευρώ ως δημοτικά τέλη…»
Εδώ και μέρες διαβάζουμε σειρά καταγγελιών (kerdos.gr, insider.gr κ.α.) σχετικά με τη σύμβαση παραχώρησης για τη δημιουργία κέντρου εφοδιαστικής αλυσίδας στο Θριάσιο Πεδίο. Με αυτή καθαυτή τη διαδικασία ανάθεσης, τα τεχνάσματα των εκ των υστέρων τροποποιήσεων των όρων της προκήρυξης και του σχεδίου σύμβασης, θα ασχοληθούν εύθετοι νομικοί επιστήμονες και θεσμοί.
Εμείς θα σταθούμε ένα βήμα πέρα από τη σύμβαση, προκειμένου να αναδείξουμε τη χωροταξική και αναπτυξιακή παραμόρφωση που προορίζεται για το ήδη εξαιρετικά επιβαρυμένο Θριάσιο, με άμεσο αποδέκτη την τοπική κοινωνία, τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις.
Όλα αυτά ερήμην του νεαρότατου Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας και Αττικής που δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο του 2014, σύμφωνα με το οποίο το Θριάσιο Πεδίο προορίζεται να αποτελέσει «Πόλο Εθνικής και Μητροπολιτικής Εμβέλειας» με εξειδίκευση στις εμπορευματικές μεταφορές, στη βιομηχανία, στην ενέργεια, στις επιχειρήσεις και στην τεχνολογία, με προτεραιότητες την οργάνωση ενός ισχυρού αναπτυξιακού και επιχειρηματικού πόλου του δευτερογενούς τομέα, του χονδρεμπορίου και του διαμετακομιστικού εμπορίου.
Εδώ όμως, με διαγωνιστικές μεθοδεύσεις παρατάσεων και εκ των υστέρων μεταβολής όρων και προϋποθέσεων, κατοχυρώνονται στον παραχωρησιούχο ασύμμετρα πλεονεκτήματα, από τα οποία αποκλείονται παρόμοιες εγκαταστάσεις και δραστηριότητες. Έτσι, νοθεύεται ο ανταγωνισμός και η ισότιμη ανάπτυξη που όλοι ονειρευόμαστε.
Ο διαγωνισμός αφορά οικόπεδο 588 στρεμμάτων, τμήμα μιας ευρύτερης έκτασης του ΟΣΕ που παραχωρήθηκε από τη ΓΑΙΑΟΣΕ για την κατασκευή εμπορευματικού κέντρου. Σύμφωνα με την αρχική προκήρυξη, του 2015, οι διαγωνιζόμενοι όφειλαν να υποβάλουν προσφορά έχοντας υπόψη συντελεστή δόμησης 0,4 και ότι η δόμηση όλων των επιφανειών όλων των κτιρίων δεν θα ξεπερνούσε τα 235.200 τετραγωνικά μέτρα.
Με την εκ των υστέρων εισαγωγή όρων, ωστόσο, δημιουργείται σε όφελος του παραχωρησιούχου ένα μεροληπτικό πολεοδομικό, περιβαλλοντικό και αδειοδοτικό καθεστώς, που όμοιό του δύσκολα θα βρει κανείς στην πολύπαθη πολεοδομική ιστορία της Ελλάδας.
Συγκεκριμένα, οι αρχικοί πολεοδομικοί περιορισμοί και όροι που είχαν τεθεί με απόφαση ΥΠΕΧΩΔΕ του 2005 αναθεωρούνται ως εξής: Παρέχεται νέος συντελεστής δόμησης 1,65, αυξημένος κατά +313%. Παρέχεται νέο ποσοστό κάλυψης 60%, αυξημένο κατά +40%. Παρέχεται νέο μέγιστο ύψος κτιρίων ίσο με 19 μέτρα με δυνατότητα να φτάσει τα 24,7 μέτρα, αυξημένο δηλαδή κατά +106%. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τώρα αιφνιδίως επιτρέπεται η κατασκευή περισσότερων του ενός κτιρίων στο ίδιο γήπεδο, ενώ η ελάχιστη απόσταση των κτιρίων από τα όρια πάει στα 10 μέτρα.
Έτσι, το δικαίωμα δόμησης αυξάνεται από τα αρχικά 235 στρέμματα σε πάνω από 970 στρέμματα! Για να καταλάβουμε τι σημαίνουν αυτά τα νούμερα, αξίζει να πούμε ότι ο οικισμός του Ασπρόπυργου, που βρίσκεται σε απόσταση 8 λεπτών, έχει έκταση 1.800 στρέμματα και ότι σπίτια, καταστήματα, σχολεία κ.λπ. του Ασπρόπυργου, όλα μαζί δεν ξεπερνούν τα 1.500 στρέμματα δομημένης επιφάνειας.
Όμως οι παραχωρήσεις δεν τελειώνουν εδώ. Τώρα οι ηλεκτρομηχανολογικοί βοηθητικοί χώροι, οι στεγασμένοι και τα μόνιμα προστεγάσματα δεν θα προσμετρώνται στη δόμηση και στην κάλυψη. Θα υπάρχουν σαν να μην υπάρχουν. Τέλος – αφού φτάσαμε ως εδώ, γιατί όχι; – δεν υπάρχει καμία υποχρέωση φύτευσης του ακάλυπτου χώρου επιφάνειας τουλάχιστον 200 στρεμμάτων, σχεδόν όση έκταση έχει ο Ασπρόπυργος από το 1ο Γυμνάσιο ως το γήπεδο και από το Δημαρχείο ως τη Θερμοπυλών.
Πρακτικά, με τους νέους όρους που εισήχθησαν, δημιουργείται άλλος μισός Ασπρόπυργος ακριβώς δίπλα στον σημερινό και, παρά το γεγονός ότι η πόλη θα υποστεί μια άνευ προηγουμένου πολεοδομική και περιβαλλοντική επιβάρυνση, η τοπική κοινωνία δεν δικαιούται να εισπράξει, μήτε τώρα μήτε στο μέλλον, ούτε ένα ευρώ ως δημοτικά τέλη, διότι, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, «ο παραχωρησιούχος απαλλάσσεται από τα σχετικά δημοτικά τέλη ως προς το ακίνητο, είτε ήδη υφιστάμενα είτε μελλοντικά».
Μετά τη συντριβή του δανειοδίαιτου καπιταλισμού που παρέσυρε ολόκληρη την κοινωνία στο χείλος της καταστροφής, νομίσαμε προς στιγμήν ότι αυτή η επίμεμπτη για το ελληνικό Δημόσιο εποχή πέρασε ανεπιστρεπτί. Ε, να που κάναμε λάθος.
Δημοσιεύθηκε στην Freesunday της 24/6/2018
Κώστας Κουρούνης
Πολιτικός Μηχανικός – Πολεοδόμος
