Η είδηση για το «λουκέτο» που επιβλήθηκε από τις υπηρεσίες της Περιφέρειας Αττικής σε ιδιωτικό οίκο φροντίδας ηλικιωμένων (τα σχετικά ρεπορτάζ κάνουν λόγο για κολαστήριο…) στην οδό Αποστόλου Παύλου, στην Αγία Παρασκευή, εξ αιτίας των άθλιων συνθηκών διαβίωσης των εκεί «φιλοξενούμενων» ηλικιωμένων, αφού ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης απλά αδιαφόρησε απέναντι στις υποδείξεις και τα πρόστιμα των προηγούμενων ελέγχων, που αθροίζονται στο ποσό των 150 χιλιάδων ευρώ, μάλλον δεν είχε τα χαρακτηριστικά του «κεραυνού εν αιθρία».
Όλοι όσοι είχαμε κάποια στιγμή την ευκαιρία να επισκεφτούμε κάποιο συγγενικό ή φιλικό μας πρόσωπο που είχε την τύχη να «φιλοξενείται» σε ένα τέτοιο (ιδιωτικό) οίκο ευγηρίας, γνωρίζουμε πολύ καλά τα ανθρώπινα δράματα που εκτυλίσσονται στους τέσσερεις τοίχους αυτών των καρπών της ιδιωτικής πρωτοβουλίας: Ο ανταγωνισμός για την προσέλκυση πελατών αλλά και (πολύ συχνά, αν όχι πάντα) το κυνήγι του κέρδους με τη μορφή της «αρπαχτής» οδηγούν αναπόφευκτα σε μια συνεχή επιδίωξη ελαχιστοποίησης του κόστους φιλοξενίας ανά άτομο, πράγμα που σημαίνει συνεχή συμπίεση του επιπέδου των παροχών και της περίθαλψης των δύσμοιρων ενοίκων.
Προφανώς, όλα αυτά γίνονται εξ αιτίας της (οικονομικής) αδυναμίας των συγγενών των «φιλοξενούμενων» να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες περίθαλψης και φροντίδας για τους ανθρώπους τους, καμιά φορά όμως εξ αιτίας και της αδιαφορίας τους, την οποία είναι σε θέση να διακρίνουν – και να αξιοποιήσουν καταλλήλως – οι επιχειρηματίες της κοινωνικής πρόνοιας.
Το ίδιο το κράτος δεν θεωρεί υποχρέωσή του να οργανώσει και να φροντίσει για την εξασφάλιση μιας στοιχειωδώς αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους ανθρώπους εκείνους που στη δύση της ζωής τους δεν είχαν την τύχη ή την ευκαιρία να γευτούν ένα ανθρώπινο οικογενειακό περιβάλλον. Ή μάλλον, έχει εκχωρήσει αυτή τη δραστηριότητα σχεδόν αποκλειστικά στο ιδιωτικό κεφάλαιο, νομιμοποιώντας τη λογική ότι ακόμα και ένα τόσο ευαίσθητο θέμα όπως η προστασία και η περίθαλψη των πιο αδύναμων, από κάθε άποψη, συνανθρώπων μας μπορεί κάλλιστα να συνιστά πεδίο άσκησης μιας κερδοφόρας δραστηριότητας.
Εμείς λοιπόν, αρνούμαστε να συναινέσουμε στην άποψη ότι μια τέτοια καθολική εκχώρηση της φροντίδας των «χωρίς οικογένεια» ανθρώπων της τρίτης ηλικίας στην κερδοσκοπία του ιδιωτικού κεφαλαίου είναι μια κοινωνικά αποδεκτή επιλογή. Αντίθετα πιστεύουμε ότι η φροντίδα των ανθρώπων που προσέφεραν στον εαυτό τους και τους γύρω τους αυτό που είχαν να προσφέρουν και δεν είναι πλέον σε θέση να έχουν μια ανεξάρτητη ζωή είναι καθήκον που βαρύνει συλλογικά την κοινωνία. Και στηριζόμενοι σ’ αυτές τις σκέψεις, ζητάμε από το Δήμο Αγίας Παρασκευής να εξετάσει σοβαρά τη δυνατότητα να αναλάβει αυτός τη συνέχιση της λειτουργίας της μονάδας φροντίδας ηλικιωμένων που έκλεισε προχθές, εντάσσοντάς την στις υποδομές για τη στήριξη των κοινωνικά ασθενέστερων απόμαχων της ζωής συμπολιτών μας. Η συνέχιση της λειτουργίας της μονάδας μπορεί να γίνει σε άλλο κτίριο, εφ’ όσον το μέχρι χθες χρησιμοποιούμενο δεν πληροί τις προϋποθέσεις για μια τέτοια χρήση, ή εφ’ όσον αυτό επιτάσσει το γενικότερο συμφέρον του δήμου και των δημοτών. Το σίγουρο είναι ότι η Περιφέρεια Αττικής, που έχει την οικονομική άνεση να (συν)χρηματοδοτεί την κατασκευή ποδοσφαιρικών γηπέδων ιδιωτικών επιχειρήσεων, θα διαθέτει οπωσδήποτε τα κονδύλια για την οργάνωση, τον εξοπλισμό και τη στελέχωση μιας τέτοιας μονάδας.
—–
Λάβετε ενεργά μέρος στην καθημερινή ενημέρωση του www.aparaskevi-images.gr , στέλνοντας φωτογραφiες, video, ή ένα μήνυμα στο info@aparaskevi-images.gr