Γιατί πάγωσε η τσιμινιέρα;….Του Κώστα Κουρούνη

Περιβαλλόμαστε από ευκαιρίες που είναι μεταμφιεσμένες σε ρίσκα και κινδύνους. Καιρός είναι να αναμετρηθούμε με τις φοβίες μας και να επιτρέψουμε στην οικονομία να ανθίσει. Πιστεύω ότι ούτε πότισμα δεν χρειάζεται. Αρκεί να την αφήσουμε στην ησυχία της. Παρά ταύτα, προτιμάμε να «παγώνει η τσιμινιέρα» μπλοκάροντας τις επενδύσεις. Ενώ γνωρίζουμε, και το έχουμε παραδεχθεί στο ΦΕΚ 151/ΑΑΠ/2009 ότι το γνωρίζουμε, πως χωρίς τους αιμοδότες της Ελληνικής οικονομίας την μεταποιητική βιομηχανία και την βιοτεχνία, είναι αδύνατον να τα καταφέρουμε.

 

Αν πρέπει να μιλήσουμε για την βιομηχανία στην Ελλάδα, δεν μπορούμε ούτε πρέπει να αποφύγουμε, έστω και για χιουμοριστικούς λόγους, τους διανοούμενους της μεταπολίτευσης. Εκείνο το παράγωγο των ιδρωμένων αμφιθεάτρων που πάντα είχε άποψη για όλα και ειδικά τώρα με την κρίση θεωρεί ότι η λύση βρίσκεται στην γενικώς και αορίστως «ανάπτυξη φιλική προς το περιβάλλον». Δεν γνωρίζω τι θέλουν να πουν με αυτή την «φιλικότητα» αλλά υποψιάζομαι ότι θέτουν αόριστους όρους για να μπορούν να τους επικαλούνται όταν διαπραγματεύονται για τα συμφέροντά τους.

Σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο η συμβατότητα μιας ανθρώπινης δραστηριότητας με το περιβάλλον, εκτιμάται και μετράται μέσα από μια τεχνοκρατική και σχετικά απλή διαδικασία, την μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ) που σπάνια αποτελεί πρόβλημα, κυρίως επειδή οι πιθανοί περιορισμοί είναι γνωστοί εκ των προτέρων. Τα θέματα που απασχολούν όταν εξετάζεται μια επένδυση είναι η βιωσιμότητά της, οι πιθανές επιπτώσεις σε άλλους κλάδους της παραγωγής κ.λπ. – προκομμένα πράγματα δηλαδή.

Από τη δεκαετία του ‘90 που εμφανίστηκαν οι ΜΠΕ, ήταν πολλοί αυτοί που τις χρησιμοποίησαν για να προωθήσουν το μεταπολιτευτικό εφεύρημα πάνω στο οποίο στήθηκαν πολιτικές και επαγγελματικές καριέρες. Μια σοφιστεία που βασίζεται στην ανεπιβεβαίωτη αρχή ότι τα πάντα στον καπιταλισμό είναι κακά για τον «λαό». Άρα συνεπάγεται ότι κάθε πράξη που μπλοκάρει οτιδήποτε είναι εκ προοιμίου καθαγιασμένη. Κάτι ήξερε λοιπόν ο Cioran που επέμενε ότι όποιος μιλάει εξ ονόματος άλλων κατά κανόνα είναι απατεώνας.

Ωστόσο, παρά τις περιβαλλοντικές υπερβολές (ή υποκρισίες) δεν καταφέραμε και πολλά πράγματα. Πρόσφατα το Ευρωπαϊκό δικαστήριο καταδίκασε για πολλοστή φορά την Ελλάδα επειδή δεν προστάτεψε από το ελεύθερο κάμπινγκ, από τα μπαρ και τα φώτα των ξενοδοχείων έναν βιότοπο της Κυπαρισσίας όπου αναπαράγεται η χελώνα Caretta caretta.

Βιότοπο λέμε μία περιοχή στην οποία οι όροι διαχείρισης τίθενται από τις ανάγκες των επικρατέστερων οργανισμών που ζουν εκεί. Σήμερα οκτώ στους δέκα Έλληνες ζουν σε πόλεις, δηλαδή σε ανθρώπινους βιότοπους.

Αναρωτιέμαι, ποιο ευρωπαϊκό δικαστήριο θα προστατέψει τους βιότοπους των Ελλήνων πολιτών από τις πράξεις της διοίκησης που απωθούν τις επιχειρήσεις, οι οποίες ανοίγουν θέσεις εργασίας για να αναπαραχθεί ο άνθρωπος.

Βασικό “εργαλείο” για την απώθηση της προόδου και την αποβιομηχάνιση της χώρας, ήταν η δήθεν Περιβαλλοντική Ευαισθησία της οποίας φορείς ήταν κάτι άτομα άσχετα με το θέμα, δέσμιοι ιδεοληπτικών και ακτιβιστικών πρακτικών.

Θυμάμαι την τρομοκρατία που ασκούσαν μιλώντας μονίμως για την καταστροφή του περιβάλλοντος που προκαλεί οτιδήποτε κάνει ο άνθρωπος, και άλλες αρλούμπες. Όπως για παράδειγμα την περιβαλλοντική ποινικοποίηση της Γεωργίας!

Ο εκλιπών καθηγητής Νίκος Σ. Μάργαρης τον Δεκέμβριο του 2000 σημείωνε στο Βήμα της Κυριακής: «Ένα σημείο που δημιουργεί μεγάλη παρανόηση και παραπλάνηση, είναι η αντιμετώπιση της γεωργίας (τόσο της εντατικής όσο και της εκτατικής) περίπου ως επιβλαβούς και καταστροφικής δραστηριότητας. Αφορισμοί του είδους “χωρίς λιπάσματα”, “τα φυτοφάρμακα είναι όλα βλαβερά” είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι. Τα φυτοφάρμακα σε αντιστοιχία και με τα “ανθρωποφάρμακα” είναι απαραίτητα. Το ότι απαιτείται μέτρο στη χρήση τους δεν ακυρώνει τη χρησιμότητά τους. Ουδείς άλλωστε από τους διαμαρτυρόμενους σκέφθηκε να προτείνει την κατάργηση των φαρμακείων».

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον απίστευτο «πρόεδρο των Ελλήνων Οικολόγων» Δημοσθένη Βεργή, που καταδικάστηκε σε 37 χρόνια κάθειρξη χωρίς αναστολή για καταπάτηση δεκάδων στρεμμάτων δάσους κοντά λίμνη του Μαραθώνα; Και για να μην κατηγορηθώ για επιλεκτική μνήμη, υπενθυμίζω τις αλλεπάλληλες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά την δεκαετία του 2000 για παράνομες αναδασώσεις στην Φωκίδα και αλλού.

Ο κόσμος της εργασίας και των επιχειρήσεων καλεί την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και συνοδοιπόρους, να εγκαταλείψουν τις πρακτικές απώθησης της προόδου, να αντιστρέψουν την αποβιομηχάνιση, να εφαρμόσουν τους νόμους και να υιοθετήσουν μια δεσμευτική εθνική στρατηγική για τη βιομηχανία. Η Ελληνική βιομηχανία ακόμη και μέσα στην κρίση συνεισέφερε στην οικονομία παρέχοντας άμεση και έμμεση απασχόληση σε πάνω από 1 εκ. εργαζόμενους. Παρά ταύτα, η χώρα μας κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης ως προς τη συμμετοχή της μεταποίησης στο ΑΕΠ της. Επιπλέον, η Ελλάδα παραμένει η μελανή εξαίρεση της ΕΕ μη έχοντας θέσει εθνικό στόχο στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής “Αναγέννηση της Ευρωπαϊκής Βιομηχανίας – 2020”.

Το άρθρο αυτό, μετά τα απαραίτητα ψαλιδίσματα, δημοσιεύθηκε στην FREESUNDAY του Γιώργου Κύρτσου, στις 10-11-2017 με τίτλο “Γιατί πάγωσε η τσιμινιέρα”.

Το 2009, έναν χρόνο πριν την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, εκδόθηκε το Ειδικό χωροταξικό για την Βιομηχανία (ΦΕΚ 151/ΑΑΠ/2009), ένα εξαιρετικό κείμενο στις βασικές αρχές του οποίου γίνεται λόγος για δυσκαμψίες της αδειοδοτικής διαδικασίας, χαρακτηριστική αδράνεια της πολιτείας και καλλιέργεια της ανασφάλειας δικαίου που αποτελούν παράγοντες που οξύνουν το πρόβλημα της αποβιομηχάνισης και ως ένα βαθμό συνδέονται με ελλείψεις ή αδυναμίες των χωρικών πολιτικών.

Κάτι που πρακτικά, μεταφράζεται ως εξής: Προτιμάμε να «παγώνει η τσιμινιέρα» μπλοκάροντας τις επενδύσεις παρά το ότι γνωρίζουμε, (και το έχουμε παραδεχθεί στο ΦΕΚ 151/ΑΑΠ/2009 ότι το γνωρίζουμε) πως χωρίς την μεταποιητική βιομηχανία και την βιοτεχνία, δηλαδή τους αιμοδότες της Ελληνικής οικονομίας, δεν είναι δυνατόν να τα καταφέρουμε.

Περιβαλλόμαστε από εξαιρετικές ευκαιρίες που είναι μεταμφιεσμένες σε ρίσκα και κινδύνους. Καιρός είναι να αναμετρηθούμε με τις φοβίες μας και να επιτρέψουμε στην κοινωνία να ανθίσει. Πιστεύω ότι ούτε πότισμα δεν χρειάζεται. Αρκεί να την αφήσουμε στην ησυχία της.

Αγία Παρασκευή, 8/12/2017

Κώστας Κουρούνης
πολεοδόμος πολιτικός μηχανικός

—–

Λάβετε ενεργά μέρος στην καθημερινή ενημέρωση του www.aparaskevi-images.gr , στέλνοντας φωτογραφiες, video, ή ένα μήνυμα στο  info@aparaskevi-images.gr

Ή μπείτε στην σελίδα μας στο Facebook  , ή στο Twitter