Μεθαύριο Τρίτη 3/10/17 εξετάζονται από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) το θέμα του Αρχαιολογικού χώρου Δήμων Αλίμου, Ελληνικού κ.λπ., και το θέμα της Περιβαλλοντικής Μελέτης για την επένδυση στο Ελληνικό.
Θυμίζω ότι ισχύει ο νόμος 3028 (“αρχαιολογικός νόμος”) που ορίζει σαφώς στην παράγραφο 2 του άρθρου 12 ότι πριν την έγκριση οποιουδήποτε σχεδίου, όπως αυτό για την επένδυση στο Ελληνικό, προηγείται η προσωρινή οριοθέτηση των χώρων αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.
Δεν ξέρω με ποιο τρόπο θα αντιμετωπίσει το θέμα το ΚΑΣ. Τα μέλη του είναι στην πολύ δυσάρεστη θέση ή να παρανομήσουν για να ικανοποιήσουν την τρέχουσα πολιτική στιγμή ή να εφαρμόσουν το νόμο και να υποστούν τις κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες μιας τέτοιας στάσης.
Θεωρώ πάντως τον πρόσφατο καημό για την επιχειρηματικότητα ολίγον υποκριτικό, για δύο λόγους.
Πρώτον, διότι όταν ψηφιζόταν ο νόμος 3028 την προ-ολυμπιακή περίοδο του 2002, με εξαίρεση πέντε δέκα μηχανικούς μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων, ουδείς διαμαρτυρήθηκε. Δε βαριέσαι, είπαν όλοι. Ας είναι όλα τα νομοθετήματα σούπερ αυστηρά και βλέπουμε στην πορεία τι θα κάνουμε. Τρόποι υπάρχουν. Όλοι το ξέρουν αυτό.
Και δεύτερον, διότι η επιχειρηματικότητα δεν παρεμποδίζεται μόνον από τον νόμο 3028 περί αρχαιοτήτων. Υπάρχει πλήθος υπερτροφικών νομοθετημάτων που δημιουργούν μικρότερα κρατίδια μέσα στο κράτος, τα οποία σύντομα θα ανακαλύψουμε και αυτά, και το κλάμα θα συνεχιστεί. Ας μην ξεχνάμε ότι στο Ελληνικό υπάρχει “δάσος” σύμφωνα με τον Δασικό νόμο. Και ότι μάλιστα είναι απολύτως νόμιμο να το ισχυριστεί η αρμόδια Υπηρεσία διότι έτσι λέει ο νόμος 998 που ψήφισε και με τα δύο χέρια η βουλή το 1979.
Στην περιοχή του Ελληνικού είναι γνωστό ότι έχουν εντοπιστεί αρχαιότητες από τα μέσα της δεκαετίας του ’60. Το αεροδρόμιο εγκαινιάστηκε το 1969 και στην ολοκληρωμένη του μορφή ήταν ήδη από το 1970. Από την εποχή του προπολεμικού διαδρόμου των δύο χιλιομέτρων ως τις αρχές του 1960 που θεμελιώθηκε η σύγχρονη κατασκευή του από τον Κ. Καραμανλή, ήταν παραχωρημένο για χρήση από τους συμμάχους.
Όσοι κάνουν σχεδιασμό είναι σε θέση να γνωρίζουν ότι η πιθανή κήρυξη αρχαιολογικού χώρου δεν ακυρώνει υποχρεωτικά την επένδυση. Υπάρχουν πολλά γνωστά παραδείγματα όπως ΜΕΤΡΟ, Νιάρχειο κ.λπ. και πολλά αλλά μικρότερα που δεν είναι για την ώρα.
Αυτό που νομίζω πώς πρέπει να μάθουμε απ’ όλη αυτή την περιπέτεια, είναι ότι την επόμενη φορά που η βουλή θα κληθεί να ψηφίσει έναν ακόμα “πολύ αυστηρό νόμο” για το περιβάλλον, τις αρχαιότητες, τα δάση ή δεν ξέρω τι άλλο θα φανταστούν, αξίζει τον κόπο ο κάθε βουλευτής να πάρει τηλέφωνο όχι υποχρεωτικά έναν πολεοδόμο, αλλά έναν μηχανικό ή έναν κατασκευαστή, στην τύχη από τον κατάλογο του ΟΤΕ.
Θα τους εξηγήσουν λεπτομερέστατα τις πιθανές επιπτώσεις από την εφαρμογή του νόμου, αυτές που οι εισηγητές παρέλειψαν να αναφέρουν στην αιτιολογική τους έκθεση.
Κώστας Κουρούνης
πολεοδόμος πολιτικός μηχανικός
