–
«Το Δήμο δεν τον διοικεί ο Δήμαρχος, αλλά ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου»…
Μου είχε κάνει εντύπωση αυτή η φράση. Μου την είχε πει πριν ενάμισι χρόνο φίλος της Δημοτικής Αρχής, έχοντας ήδη διαρρήξει τις σχέσεις του με την παράταξη της πλειοψηφίας. Παρακολουθώ τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, και συνειδητά ή μη, μου έρχεται στο μυαλό αυτή η φράση.
Πρόσφατα στην ειδική συνεδρίαση της 12ης Ιουνίου στο 2ο Γυμνάσιο μη συναισθανόμενος τον θεσμικό του ρόλο, παραβιάζοντας κατάφωρα τον κανονισμό, πήρε αυθαίρετα το λόγο και αναλαμβάνοντας ρόλο Δημάρχου ξεκίνησε να κάνει… υποδείξεις, παρατηρήσεις και να «κεραυνοβολεί» όλους όσους είχαν ασκήσει κριτική στην δημοτική αρχή. Το γεγονός οδήγησε σε έντονες διαμαρτυρίες και τελικά στην αποχώρηση του συνόλου σχεδόν της αντιπολίτευσης. Προχωρώ παραπέρα σταχυολογώντας μερικές από τις δημόσιες δηλώσεις που έχουν ακουστεί στην αίθουσα συνεδριάσεων… «Θα κάνουμε Δημοτικό Συμβούλιο όποτε θέλουμε », «Εσύ να λύσεις τα προσωπικά σου προβλήματα», «Εγώ δεν παίρνω φάρμακα»….
Δεν θα πω λοιπόν κάτι πρωτότυπο, τουλάχιστον για τους τριάντα δύο Δημοτικούς Συμβούλους συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης που γνωρίζουν, αν ισχυριστώ το πόσο αλαζονικό βρίσκω το ύφος του Πρόεδρου του Δημοτικού Συμβουλίου στις δημόσιες τοποθετήσεις. Ειδικά στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, εκπέμπει μια άτοπη αυτοπεποίθηση, σαν να είναι η πολιτική αυθεντία. Όταν, μάλιστα, κάποιοι εκ των Δημοτικών Σύμβουλων ακόμα και της συμπολίτευσης αποτολμήσουν, έστω, να κάνουν μια επισήμανση που να αμφισβητεί κάποια επιλογή του ή να κριτικάρουν τη Δημοτική Αρχή, τους αντιμετωπίζει με πρωτοφανή υπεροψία. Δεν διστάζει να τους ειρωνευτεί, να τους διακόψει άτσαλα, ακόμη και να τους προσβάλει, στο όνομα υποτίθεται του Δημάρχου, της Δημοτικής Αρχής αλλά και της πόλης, τα συμφέροντα της οποίας εκείνος μόνο διατείνεται ότι γνωρίζει και εκπροσωπεί.
Φαινόμενα έπαρσης, λαϊκισμού, αλαζονείας τώρα και στην πόλη μας
Δεν θα προχωρούσα σε μια τόσο λεπτομερή περιγραφή της στάσης του Προέδρου, αν η περίπτωσή του δεν ήταν πραγματικά καινοφανής στην ιστορία της πόλης μας. Διότι, αν το σκεφτείτε, είναι η πρώτη φορά που ένας Πρόεδρος Δ.Σ μοιάζει όχι απλά να μιλά ως ο μόνος αυθεντικός εκπρόσωπος του Δημάρχου, αλλά να τον έχει υπερφαλαγγίσει κιόλας δίνοντας την αίσθηση ότι ασκεί τη δική του πολιτική, έχοντας λευκή επιταγή από τον Δήμαρχο. Πιθανόν να αντιτάξετε ότι όλοι οι Δήμαρχοι είχαν κάποιον έμπιστο συνεργάτη που μετέδιδε την αίσθηση ότι είναι ο προνομιακός συνομιλητής τους. Εντάξει… Κανείς, ωστόσο, εκ των δημαρχιακών συνεργατών όσο κι αν ψάξουμε είτε στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους είτε, πόσο μάλλον, στις δημόσιες εμφανίσεις τους δεν μετέδιδαν την αίσθηση ότι είναι ισότιμοι ή και ανώτεροι των πολιτικών τους προϊσταμένων. Σημειωτέον δε ότι την παραδοξότητα αυτή δεν την έχουμε αντιληφθεί μόνο οι Δημοτικοί Σύμβουλοι αλλά δυστυχώς και ένας μεγάλος αριθμός υπαλλήλων οι οποίοι διαπιστώνουν ότι τον τελευταίο λόγο στις σημαντικές αποφάσεις που αφορούν την πόλη την έχει άλλος πλην Δημάρχου, γεγονός που δημιουργεί αποδόμηση ιεραρχίας και απορρύθμιση λειτουργίας των υπηρεσιών του δήμου.
Αυτό που με δυο λόγια περιγράφω είναι ότι τη διοίκηση του Δήμου, εδώ και τρία χρόνια περίπου, ασκείται από ανθρώπους που μοιάζουν να μην έχουν την παραμικρή συναίσθηση της διάκρισης και του βάρους των ρόλων τους. Είναι σαν να έχει μαζευτεί μια παρέα με χαρακτηριστικά οικογενειοκρατίας χωρίς σε αυτή τη χαρούμενη συντροφιά να περνά από το μυαλό ότι η διοίκηση του Δήμου προϋποθέτει αυστηρή ιεραρχία που καμιά σχέση δεν έχει με τους ρόλους που ο καθένας έχει στο σόι του.
Την κεντρική ευθύνη, βεβαίως, για αυτόν τον σουρεαλισμό την φέρει ο ίδιος ο Δήμαρχος ο οποίος κάπου μπλεγμένος ανάμεσα στην προβολή του αυτονόητου, στις γιορτές και τα πανηγύρια, στην εικονική πραγματικότητα του FB και σε κανα ρουσφετάκι πρόληψης συμβασιούχων διμήνου, δεν θέλει ή δεν μπορεί «να τραβήξει το αυτί» και να επαναφέρει στην τάξη τον Πρόεδρο του Δ.Σ από τον εκτροχιασμό του. Ειλικρινά λυπάμαι που το λέω, τον Δήμαρχο τον υπερβαίνουν οι ευθύνες που απαιτεί η θέση του και αυτό τείνει πια να γίνει γενικευμένη πεποίθηση.
Τούτο βεβαίως, μεγιστοποιεί τις ευθύνες της αντιπολίτευσης η οποία οφείλει να αναδεικνύει τέτοιου είδους παθογένειες και να αντιστέκεται για την προάσπιση των αρχών της χρηστής διοίκησης, της λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου αλλά και της ίδιας της δημοκρατίας. Είναι η ώρα που οφείλουμε όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Γιάννης Λογοθέτης
Ανεξάρτητος Δημοτικός Σύμβουλος