Στην Ελλάδα, η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου είναι πάντα μία καλή ευκαιρία για να πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη μητέρα μας και να της δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας για όλα όσα έχει κάνει για εμάς. Έτσι φέτος την Κυριακή 14 Μαΐου 2017 γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας, της εργαζόμενης μητέρας, της άνεργης μητέρας, της μητέρας που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της, της μητέρας που μας γέννησε, της μητέρας που μας μεγάλωσε ακόμα κι αν δεν μας γέννησε η ίδια και της μητέρας των παιδικών χωριών SOS.
Με την ευκαιρία αυτή ζητήσαμε από ορισμένες γυναίκες της πόλης μας να μας γράψουν λίγες λέξεις για τη μητέρα, τη μάνα, τη μαμά.
ΜΗΤΕΡΑ
Μητέρα λέξη μαγική
πολύτιμο πετράδι
ένα στολίδι της ψυχής
και της ζωής το χάδι.
–
Του κόσμου ο ήλιος και το φως
που τις καρδιές φωτίζει
κι ένα φιλί της η ψυχή
μ’ αγάπη πλημμυρίζει.
–
Μητέρα λέξη όμορφη
γλυκιά ονειρεμένη
στις δυσκολίες της ζωής
μεγάλη αγαπημένη.
–
Τι πιο γλυκό και όμορφο
όταν φιλί σου δίνει
και δυνατό παυσίπονο
η ευχή της που σ’ αφήνει.
–
Το δάκρυ της πόσες φορές
δεν κύλησε με πόνο
και πόσους αναστεναγμούς
δεν άφησε στο χρόνο.
–
Πόσες φορές δεν έκλαψε
δεν πόνεσε η καρδιά της
δεν βρήκες καταφύγιο
μέσα στην αγκαλιά της.
–
Και ο Χριστός μας στο σταυρό
είπε προτού πεθάνει
την Παναγιά μητέρα μου
πρόσεχε Ιωάννη.
–
… όταν έχουν γραφτεί τόσο όμορφα ποιήματα για την ΜΗΤΕΡΑ, τι θα μπορούσα παραπάνω να πω…!
Να’ ναι πάντα καλά όλες οι μανούλες του κόσμου!!!
Έφη Καψοκεφάλου
Δημοτική Σύμβουλος,
πρώην πρόεδρος των ΠΑΙΣΔΑΠ
———
–
<<Πίσω από κάθε ισχυρό άνδρα, κρύβεται πάντα μια γυναίκα>>
Αφόρητα κλισέ μεν γνωστό τοις πάσι δε γνωμικό. Υποτίθεται ότι εξυμνεί τις γυναικείες ικανότητες, που είναι άκρως απαραίτητες σε κάθε επιτυχημένο άνδρα, για την ανέλιξη του.
Τι ωραία εικόνα ! Μπροστά (στο προσκήνιο ), ένας άνδρας και μάλιστα επιτυχημένος, χαμογελά αυτάρεσκα. Πλάι του τίποτα – ούτε οικογένεια, ούτε παιδιά, ούτε γυναίκα -.
Πίσω του όμως, εκεί στην αφάνεια, βρίσκεται η κινητήρια δύναμή του. Δεν βλέπουμε τίποτα, γιατί κρύβεται με επιτυχία από την ανδρική προβολή, ξέρουμε όμως ότι είναι μια γυναίκα (όχι απαραίτητα η δική του).
Τι καλή εξωραϊσμένη εικόνα της πατριαρχικής, ανδροκρατικής κοινωνίας μας !
Δεν ξέρω πόσες γυναίκες μπορεί να κρύβονται πίσω από ένα επιτυχημένο άνδρα. Τα “πρότυπα ” της εποχής, μου επιτρέπουν να αμφισβητήσω το συγκεκριμένο χαρακτηρισμό.
Αυτό που ξέρω είναι ότι πίσω από κάθε άνδρα, βρίσκεται μια και μοναδική γυναίκα.
Αυτή, που έχει το προνόμιο να βιώνει μοναδικά αισθήματα και συναισθήματα, αυτή που ανακαλύπτει δυνάμεις που δεν ήξερε ότι έχει, αυτή που ξεπερνάει πρωτόγνωρους φόβους, αυτή η ύπαρξη που έχει το χάρισμα να ξαναγεννιέται μέσα από την ίδια της τη γέννα.
Αυτή που συμβολικά γιορτάζουμε σήμερα.
Η μητέρα, η μάνα, η μαμά !
Στέλλα Ψύλλα
Εντεταλμένη δημοτική σύμβουλος στον τομέα Πολιτικής Προστασίας
———-
–
«Ποια μάνα ;»
Σκέφτομαι ώρες πολλές για ποιά μάνα να γράψω.
Την μάνα που γέννησε την μάνα μου και την έφερε «προσφυγάκι νεογέννητο» στο Λαύριο μετά την Μικρασιατική καταστροφή, την μάνα που ζει και μεγαλώνει τα παιδιά της μέσα στην φτώχεια, την μάνα που έχει παιδί με αναπηρία και παλεύει διαρκώς για τα αυτονόητα, την μάνα που δουλεύει ατελείωτες ώρες και δεν μπορεί να χαρεί τα παιδιά της, την μάνα που δεν βρίσκει δουλειά ακριβώς επειδή είναι μάνα, την μάνα που άφησε την δουλειά της γιατί επέλεξε να μεγαλώσει η ίδια τα παιδιά της, την μάνα που είναι αρχηγός μονογονικής οικογένειας, την μάνα που δεν ήθελε να είναι μάνα αλλά της «προέκυψε» και προσπαθεί, την μάνα που προσπαθεί να γίνει μάνα μέσα από ατελείωτες και επίπονες γραφειοκρατικές διαδικασίες που απαιτεί μια υιοθεσία, την μάνα που αναγκάστηκε και εξαναγκάστηκε να εγκαταλείψει το παιδί της, την μάνα που την εγκατέλειψαν επειδή έγινε μάνα, την μάνα που ονειρεύεται και που προσπαθεί να γίνει μάνα με πολυάριθμες και επίπονες εξωσωματικές μεθόδους ξανά και ξανά, την μάνα που δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει μάνα , την μάνα που με γέννησε και μου έμαθε να αγαπώ την ζωή και τους ανθρώπους,
εμένα την μάνα…;
Για όποια μάνα, όποια γυναίκα, όποια ιστορία, όποια ζωή να γράψω και να αφηγηθώ, πάντα αισθάνομαι ότι θα αδικήσω όσες αφήσω πίσω, αθέατες, αμνημόνευτες και αφανείς.
Εξάλλου, αυτό που με συγκλονίζει δεν είναι οι ιστορίες και οι ζωές, είναι η διαπίστωση ότι μάνα είσαι με την καρδιά και την ψυχή αστείρευτα, αμετάκλητα, παντοτινά.
Γκίνη Αντωνία
Διευθύντρια της Διεύθυνσης Κοινωνικής Πολιτικής
———-
–
Όταν σταμάτησα να βλέπω τη μητέρα μου με τα μάτια του παιδιού, αντίκρισα τη γυναίκα που με βοήθησε να γεννήσω τον ίδιο μου τον εαυτό.”
Nancy Friday
Γιαννάκη Αναστασία
Διευθύντρια Παιδικών Σταθμών Δήμου Αγίας Παρασκευής (ΠΑΙΣΔΑΠ)
———
–
Όπου τρέχεις, πάντα η μάνα,
με το νου σε συντροφεύει,
σε προσμένει, σε γυρεύει,
μ’ ανυπόμονη καρδιά.
Παρασκευή Κουτσογιάννη
Πρόεδρος Περιβαλλοντικού Πολιτιστικού Συλλόγου
Κοντοπεύκου- Παραδείσου- Πευκακίων
———-
–
14 Μαΐου 2017. Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου έχει καθιερωθεί ως η παγκόσμια ημέρα γιορτή της μητέρας.
«Μάνα,μητέρα,μαμά»,για να δανειστώ τον τίτλο του θεατρικού έργου του Γιώργου Διαλεγμένου, όπως και να το πεις, το νόημα της λέξης αυτής είναι ένα και μοναδικό σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Στα βάθη της Αφρικής και της Ασίας οι μάνες έχουν να αντιμετωπίσουν δυσκολίες της καθημερινής επιβίωσης, των ανεξέλεγκτων επιδημιών, που πρέπει να προστατέψουν τα παιδιά τους από όλα αυτά με ελάχιστα μέσα, δίχως την ύπαρξη καν του δομημένου κράτους. Η θέση της γυναίκας εκεί , η μάνα, που πολλές είναι οι φορές που πεθαίνει στην γέννα, είναι μια καθημερινή πάλη.
Στην Ευρώπη, στην Αμερική, στην Αυστραλία, εκεί που ο πολιτισμός, ο τρόπος ζωής, η δομημένη κοινωνία προστατεύει την γυναίκα, την μάνα, την μητρότητα, εκεί που τα προβλήματα φαίνονται να είναι λυμένα, άλλες αγωνίες κατακλύζουν την μητέρα. Στις κοινωνίες αυτές, η γυναίκα είναι εργαζόμενη, είναι σύζυγος, είναι μάνα. Οι ρόλοι πολλοί και πρέπει σε όλους αυτούς τους ρόλους που της έχει δώσει η κοινωνία να είναι τέλεια. Ο χρόνος ίσως που διαθέτει για τα παιδιά της να μην είναι αυτός που χρειάζονται. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει φίλες να λένε πως χρειάζονται περισσότερο χρόνο την ημέρα για να είναι σωστές με όλους τους ρόλους τους και περισσότερο απέναντι στα παιδιά τους. Εκεί δεν χρειάζονται κανόνες και τρόποι συμπεριφοράς.
Χρειάζεται πολλή αγάπη, πολλή κατανόηση, πολλή φροντίδα, χρειάζεται τα βράδια να ξενυχτάει δίπλα του όταν είναι άρρωστο, χρειάζεται να το ακούει να πει το μάθημα του όταν έρχεται από το σχολείο και να προετοιμαστεί για την άλλη ημέρα, χρειάζεται μια μεγάλη αγκαλιά και ένα φιλί πριν πάει για ύπνο. Χρειάζεται την μάνα το κάθε παιδί δίπλα του, για να νοιώσεις ότι στο παιδί σου έδωσες εφόδια για την ζωή του.
Όλους αυτούς τους αγώνες και στις σύγχρονες κοινωνίες, στις προφυλαγμένες κοινωνίες, η μάνα καλείται να τους δώσει.
Τον τελευταίο καιρό, μια άλλη εικόνα μάνας, έχει κατακλύσει τις οθόνες των τηλεοράσεων στα δελτία ειδήσεων που βολεμένοι βλέπουμε από τον καναπέ του σπιτιού μας. Η μάνα, που την ξερίζωσαν από την πατρίδα της, με όλη της την οικογένεια, να κρατά σφικτά το μωρό της, στην αγκαλιά της και να χαροπαλεύει για την ζωή της και την ζωή του παιδιού της, στις σανιδόβαρκες, στα κύματα του Αιγαίου. Είναι η μάνα πρόσφυγας, είναι μια ακόμη γυναίκα-μάνα ήρωας, που ζητάει να επιβιώσει , να δώσει μια ασφαλή αγκαλιά, ένα τετραγωνικό γης, για τα παιδιά της, μακριά από την φρίκη του πολέμου που κάποιοι προκάλεσαν.
Τέλος για να ανατρέξω λίγο πίσω στις μνήμες των παιδικών χρόνων, στις γειτονιές της αραιοκατοικημένης τότε Αγίας Παρασκευής, να θυμηθώ την δική μου μητέρα και τις μητέρες των παιδικών μου φίλων, τότε που το παιχνίδι στους δρόμους ήταν ελεύθερο, δίχως τον κίνδυνο των τροχοφόρων, να θυμηθώ όταν μας έψαχναν καταμεσής στον δρόμο, φωνάζοντας τα ονόματα μας, για το μεσημεριανό φαγητό ή για να μαζευτούμε επιτέλους σπίτι, όπως έλεγαν. Να θυμηθώ, την αγάπη της και την στοργή της, σε κάθε βήμα και δραστηριότητα , που σχεδόν ίδια ήταν και για τα άλλα παιδιά της γειτονιάς, μιας που οι πόρτες των σπιτιών τότε ήταν ορθάνοιχτες και όλοι μπαινοβγαίναμε ελεύθερα. Αυτή η μάνα είναι η μάνα της προηγούμενης γεννιάς, που με λίγες γνώσεις, στενά οικονομικά, λίγη σχέση με την μόδα, αλλά πολλή φροντίδα και αγάπη, κυριάρχησε στην ζωή και συνεχίζει να φροντίζει όλους μας. Είναι η μάνα και όλες αυτές οι μάνες, που κοντεύουν τα ογδόντα, που πολλές από αυτές τις συναντάς στην ανηφοριά για την λαϊκή τις Παρασκευές, γιατί πάνε να ψωνίσουν για όλη την οικογένεια. Είναι οι μάνες που στις σημερινές ημέρες της ανεργίας, της «κρίσης», όπως λέμε, συνεχίζουν να στηρίζουν παιδιά και εγγόνια με την μικρή τους σύνταξη.
Σε όλες τις μάνες του κόσμου, του πλανήτη και ιδιαίτερα στην δική μου μητέρα, ήθελα να αφιερώσω την ημέρα της γιορτής της μάνας. Απλά,
Γερνάω μαμά, φοβάμαι μαμά…
Ιωάννα Κουτσουρά
Γραμματέας του Συλλόγου Κατοίκων Τσακού
———
–
Ευχόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλες τις μαμάδες του κόσμου και τονίζουμε ότι δεν αρκεί μόνο μια μέρα το χρόνο για να τιμήσουμε αυτό το μοναδικό άτομο, αυτή τη ζεστή αγκαλιά που είναι πάντα εκεί στα δύσκολα και στα χαρούμενα.
