Με διακρίσεις και βραβεία επέστρεψαν οι Ανιχνευτές (παιδιά ηλικίας 15-18) του 3ου Συστήματος Προσκόπων Αγίας Παρασκευής από την πανελλήνια δράση του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων «Πανελλήνια Ανιχνευτική και Πολιτιστική Ενημέρωση – Άργος 2017» .
Οι Ανιχνευτές έλαβαν, ομαδικά, το βραβείο «Καλύτερης έρευνας» για την έρευνά τους και την παρουσίαση σχετικά με το ελληνικό hip-hop, ενώ η Ανιχνεύτρια Χριστοφόρα Ντούτσου απέσπασε το 1ο βραβείο διηγήματος για το πεζό της κείμενο με τίτλο «Αντιφατικές σκέψεις» (δείτε συνημμένο).
Ο συναγωνισμός ήταν μεγάλος, αφού στην «Πανελλήνια Ανιχνευτική και Πολιτιστική Ενημέρωση – Άργος 2017» συμμετείχαν πάνω από 500 Ανιχνευτές απ’όλη την Ελλάδα. Ο χαρακτήρας της δράσης ήταν πολιτιστικός και οι Ανιχνευτές είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν:
- Τα διηγήματα, τα ποιήματα και τα κόμικς που δημιούργησαν,
- Τις χορογραφίες και τα θεατρικά που σκηνοθέτησαν,
- Τα τραγούδια που συνέθεσαν,
- Τις φωτογραφίες που τράβηξαν,
- Τα σκίτσα που ζωγράφισαν.
Η περηφάνια όλων μας για όσα πέτυχε η Κοινότητα του 3ου Συστήματος Προσκόπων Αγίας Παρασκευής είναι πολύ μεγάλη, κυρίως λόγω της σκληρής δουλειάς και της μεγάλης προσπάθειας που κατέβαλαν όλα τα παιδιά.
Πολλά μπράβο και συγχαρητήρια στους Ανιχνευτές μας.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
ΠΕΖΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑ ΝΤΟΥΤΣΟΥ
3η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
Αντιφατικές σκέψεις
Δε χρειάζεσαι καν σπαθιά. Έχεις τις λέξεις. Οι άνθρωποι έπαψαν πλέον να ακονίζουν τα σπαθιά τους, και ακονίζουν τις γλώσσες τους. Και αφού οι σουγιάδες των λέξεων δημιουργούν πληγές που το μάτι δεν μπορεί να αντιληφθεί, συνεχίζουν να μαχαιρώνουν και δεν σταματάνε αν δεν δουν πρώτα αίμα. Δεν είχα δει ποτέ στην ζωή μου τόση δίψα για αίμα. Ποιός σε έκανε να διψάσεις τόσο; Άσε με να γιατρέψω τις πληγές σου. Μα τα χτυπήματα είναι βαθιά και δεν επουλώνονται. Κι έτσι καίμε τα μυαλά μας, καίμε τα πνευμόνια μας, καίμε την ίδια μας την ζωή. Καιγόμαστε. Ξυπνάτε και καιγόμαστε. Υπήρχαν όμως κι οι στιγμές που νόμιζες ότι ψιθύριζα, ενώ εγώ σου ούρλιαζα. Και το έχω παράπονο ακόμα αυτό γιατί το ταβάνι μου άκουγε πιο πολύ από εσένα. Μη χαθείς και χάσω τον ύπνο μου, εντάξει;
Εντάξει αγόρι της άνοιξης; Μπερδεμένες σκέψεις και αισθήματα σα τα μπλεγμένα μαλλιά σου. Σφίξε μου το χέρι ώστε να ξέρω ότι όταν το αφήσεις ήταν η τελευταία φορά που σε άγγιξα. Κάνε με μια αγκαλιά καλύτερα. Έλα να μετρήσουμε τώρα τις πληγές μας, κι όποιος κερδίσει έχει χάσει.
