Γράφει η Λένα Μαρκή
Ορισμένοι λένε ότι είμαι αυστηρή με τη Δημοτική Αρχή, ότι γκρινιάζω διαρκώς και δεν της αφήνω χρόνο να δείξει τι αξίζει. Όμως όταν μια οποιαδήποτε Δημοτική Αρχή μετά από 2,5 χρόνια δεν καταφέρνει να κουμαντάρει τα απλά καθημερινά προβλήματα, πόσο πια περιθώριο να της δώσει κανείς;
Γκρινιάζω πάλι, αλλά είναι κάποια εξόφθαλμα πράγματα που δεν μου επιτρέπουν να σιωπήσω. Γιατί πάνω απ’ όλα δεν επιθυμώ να γίνω συνεργός σε ένα πιθανό «έγκλημα».
Σήμερα, 22-1-2017, βρέθηκα μετά από πολύ καιρό στο κλειστό δημοτικό γυμναστήριο της οδού Νότου, αυτό που πήρε και επίσημη άδεια λειτουργίας, την ώρα που πραγματοποιούσε κοπή βασιλόπιτας ένα από τα αθλητικά μας σωματεία, η ΑΕΑΠ, και ο χώρος ήταν γεμάτος κόσμο. Περιμένοντας να ξεκινήσει η εκδήλωση το μάτι μου έπεσε, θέλοντας και μη, σε σπασμένα τζάμια και μάλιστα πάνω από τα κεφάλια των θεατών.
Ακριβώς σε παράθυρο πάνω από τις κερκίδες, πάνω από γονείς και μικρά παιδιά, έχασκαν κοφτερές λεπίδες σπασμένων τζαμιών, με κίνδυνο σε ένα δυνατό φύσημα του αέρα να πέσουν κομμάτια πάνω στα κεφάλια τους!!!!!!!!!!!!!!!! Δεν υπερβάλω καθόλου. Στις φωτογραφίες φαίνεται ξεκάθαρα η σοβαρότητα και η επικινδυνότητα της κατάστασης.
Το δεύτερο σπασμένο τζάμι, μικρότερο σε έκταση, βρίσκεται πάνω ακριβώς από την μία έξοδο και ενέχει τους ίδιους ακριβώς κινδύνους, γιατί είναι χώρος διέλευσης ατόμων και δίπλα βρίσκεται η σκάλα που οδηγεί στις κερκίδες.
Δεν θέλω καν να φανταστώ τι μπορεί να φέρει η κακιά στιγμή…
Θυμώνω όμως που δεν υπήρξε καμία προνόηση για την ασφάλεια του κόσμου μέσα στο γήπεδο. Η δημοτική Αρχή και οι υπεύθυνοι του ΠΑΟΔΑΠ τι κάνουν πέρα από το να αυτοσυγχαίρονται και να ανακοινώνουν ότι όλα βαίνουν καλώς;
Ακόμα και ο δημοτικός σύμβουλος της παράταξης “Αγία Παρασκευή η πόλη μας”, κ. Νάσος Παπασταθάκης, ένοιωσε την ανάγκη μαζί με τις ευχές που έδωσε από μικροφώνου, να ευχηθεί να βρεθούν κονδύλια για την επισκευή των σπασμένων τζαμιών, δείχνοντάς τα στους παρεβρισκόμενους!
Καλά τα τζάμια δεν μπορούσαν ή δεν προλάβαιναν να τα αλλάξουν (έτσι λένε συνήθως, το γνωστό ποίημα περί εργολαβιών κλπ., κλπ), τουλάχιστον γιατί δεν τα έβγαζαν τελείως ή έστω να απομονώσουν αυτά τα τμήματα του γυμναστηρίου απαγορεύοντας την πρόσβαση; Τις επόμενες ημέρες που το γυμναστήριο θα δέχεται αθλητές για προπονήσεις και αγώνες, ποιος θα διασφαλίσει την ακεραιότητά τους;
Ποιος θα διαβεβαιώσει τους γονείς ότι θα παιδιά τους, αλλά και οι ίδιοι, θα είναι ασφαλείς; Ανευθυνότητα, αδιαφορία ή και τα δύο μαζί;
Κάνοντας μια βόλτα μέσα στο χώρο, υποψιασμένη πια, παρατήρησα ότι σε μερικά παράθυρα, που σημειωτέον αλλάχθηκαν εξολοκλήρου μέσα στο 2015, έχουν αρχίσει να βγαίνουν τα μονωτικά λάστιχα. Προφανώς δεν πρόκειται για δολιοφθορά, γιατί είναι αρκετά ψηλά και χρειάζεται σκάλα για να τα φτάσει κανείς, οπότε θα γινόταν αμέσως αντιληπτός, άρα απομένει η κακή κατασκευή.
Όμως και η υπόλοιπη κατάσταση του γυμναστηρίου δεν είναι η δέουσα. Υγρασία στην οροφή των τουαλετών που έχει αρχίσει να ξεφλουδίζεται, ιστοί αράχνης στις γωνίες, μερικές σήτες ασφαλείας από τα φωτιστικά οροφής εξαφανισμένες ή πεταμένες στο βάθος της αίθουσας μαζί με διάφορα άλλα υλικά, πάτωμα με σημάδια από αυτοκόλλητες ταινίες που οι σανίδες του αρχίζουν να ξεχωρίζουν η μία από την άλλη.
Απορώ ποιος έδωσε τη άδεια λειτουργίας, αλλά και πάλι στην Ελλάδα βρισκόμαστε. Σε μια χώρα της ευκολίας, της ουτοπίας και του ωχαδερφισμού! Και η μικρή μας κοινωνία ακολουθεί επάξια τα ίχνη της μητέρας κεντρικής εξουσίας. Δυο γυμναστήρια έχουμε και τα αφήνουμε στο έλεος του χρόνου ενώ πολύ εύκολα θα μπορούσαμε να τα έχουμε ως υπόδειγμα. Δεν κοστίζει τίποτα καθημερινά οι φύλακες με την έναρξη της εργασίας τους να κάνουν μια βόλτα και να σημειώνουν ζημιές και ανάγκες και να ενημερώνουν τον ΠΑΟΔΑΠ και στη συνέχεια αυτός να επεμβαίνει άμεσα όμως. Για να μην είμαι άδικη με τους απλούς χαμηλόμισθους εργαζόμενους, δεν ρίχνω την ευθύνη σε κανέναν από αυτούς, θα μπορούσαν όμως να κατευθυνθούν από τους προϊσταμένους τους και να προσφέρουν στην ασφάλεια των δημοτών και όχι μόνο.
Όσο για χρήματα δεν το συζητώ γιατί υπάρχουν. Όταν ο Οργανισμός είναι διατεθειμένος να πληρώσει 11.000€ ετησίως για την ιστοσελίδα και όταν γίνεται χορηγός σε εκδηλώσεις τοπικών συλλόγων, τότε σίγουρα έχει τα ψιλά που χρειάζονται για να αλλαχθούν δυο τζάμια και να γίνει ένα ξεσκόνισμα. Μάλλον όμως δεν γνωρίζει από νοικοκυροσύνη!
Κι αν ο ΠΑΟΔΑΠ δεν είναι νοικοκύρης, τότε η Διοίκηση του Δήμου οφείλει να τον διαφωτίσει, γιατί αγαπητοί συμπολίτες είναι και αυτή συνυπεύθυνη για την κατάσταση των δημοτικών χώρων.
Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που φωνάζουμε για την κατάσταση του συγκεκριμένου γυμναστηρίου. Το κάναμε στις 2 Ιανουαρίου 2015, στις 14 Φεβρουαρίου 2015 και στις 25 Οκτωβρίου 2015. Αυτό που με παρηγορεί είναι ότι τουλάχιστον μετά από τα παραπάνω άρθρα διαμαρτυρίας μου τόσο η Δημοτική Αρχή όσο και ο ΠΑΟΔΑΠ έσπευσαν και διόρθωσαν τα όποια προβλήματα επισήμανα. Ίσως να βοηθούσε να αναλάβω η ίδια τον έλεγχο των δημοτικών κτιρίων και να επισημαίνω τις ανάγκες στους αρμόδιους!
Για να μην σας κουράζω και να μην μακρηγορώ, αγαπητοί συμπολίτες και γονείς, δεν φτάνει μόνο η δική μου φωνή, είναι καιρός να φροντίσουμε όλοι μαζί τα παιδιά μας και τους εαυτούς μας. Είναι καιρός εμείς οι ίδιοι να απαιτήσουμε και να διεκδικήσουμε αυτά για τα οποία πληρώνουμε τακτικότατα στο Δήμο μέσω των δημοτικών τελών και αυτά που δικαιούμαστε για μια καλύτερη και ασφαλέστερη ζωή. Πρέπει να ακουστεί η δική σας φωνή για να ξυπνήσει επιτέλους η «ωραία κοιμωμένη». Πρέπει να βγούμε από το παραμύθι και να βρεθούμε στη πραγματική ζωή.
—–