Σήμερα το απόγευμα ως αντιπρόσωπος από το σύλλογο μου στην 80η Γ.Σ της Δ.Ο.Ε πήρα το λόγο και στο χρόνο των πέντε λεπτών που είχα στη διαθεσή μου είπα περίπου τα εξής:
Αγαπητοί συνάδελφοι
Αισθάνομαι ότι με μοιρολατρία και δημιουργία τύψεων συνενοχής προσπαθούν να μας περάσουν το διπλό μήνυμα πως απ’ τη μια οι πολιτικές της κυβέρνησης που θίγουν όνειρα, είναι μονόδρομος και απ’ την άλλη ότι όλοι εμείς είμαστε συνυπεύθυνοι γι΄ αυτό.
Δυο παραδείγματα:
Πρώτο Παράδειγμα Μοιρολατρίας
Ο Πρόεδρος της ΓΕΣΕ ήταν ξεκάθαρος το φθινόπωρο που μίλησε για την αναγκαιότητα του Μνημονίου και τη ματαιότητα των κινητοποιήσεων… Mας είπε δηλαδή ο άνθρωπος να χαλαρώσουμε γιατί ο βιασμός είναι αναπόφευκτος…
…και το υπονοούμενου του Προέδρου έγινε παντιέρα του κυβερνητικού συνδικαλισμού και έσβησε το ποτάμι της οργής που το 2006 ξεχείλιζε από πάθος και τα ήθελε όλα και ενέπνεε και καθοδηγούσε. Θυμάμαι το Προεδρείο της Δ.Ο.Ε. στα τηλεοπτικά παράθυρα και στους δρόμους να δίνει μάχες για το αυτονόητο. Να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας, έλεγαν τότε και αισθανόμουν περήφανος αλλά σήμερα που θίγονται οι ευκαιρίες μας από μια άλλη κυβέρνηση στενοχωριέμαι να τους βλέπω θλιβερούς γραφειοκράτες και εκπροσώπους Τύπου του Υπουργείο Παιδείας.
Παράδειγμα δεύτερο: Αυτό της Συνενοχής.
Θεόδωρος Πάγκαλος. Ο πολιτικός των ειδικών αποστολών. Μαζί τα φάγαμε τα λεφτά. Πολιτικοί και Δημόσιοι Υπάλληλοί. Το Σάββατο στη ΝΕΤ ανακοίνωσε και το νέο του βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο.
Συνάδελφοι και φίλοι της ΠΑΣΚ πριν δυο χρόνια όταν το “Κίνημα” ήταν εν δυνάμει εξουσία και η κ. Διαμαντοπούλου από αυτό εδώ το βήμα ανακοίνωνε το 5% και το 1δις Ευρώ για την Παιδεία φωνάζατε με όλη την έντασης της ψυχής σας- το θυμάμαι καλά- ότι το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό. Το φωνάζετε και σήμερα; Και γιατί δεν καλέσατε και φέτος την κ. Υπουργό να μας αναλύσει τις πολιτικές της που γυρίζουν σαράντα χρόνια πίσω την εκπαίδευση;
Μήπως είναι ώρα να κάνετε την αυτοκριτική σας;
Μήπως όλοι θα πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας επειδή δεν καταφέραμε να κόψουμε ομφάλιους λώρους από τα κόμματα που μας χειραγωγούν και μας ετεροκατευθύνουν από τα πραγματικά μας προβλήματα και από τα πολλά που μας ενώνουν;
Που δεν αφουγκραζόμαστε την αγωνία των συναδέλφων μας αφού πολλοί από εμάς έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει τάξη;
Που μένουμε καρφωμένοι σε καρέκλες και τα λεφτά των συναδέλφων μας τα κάνουμε αεροπορικά ταξίδια και παραταξιακές φωτοτυπίες, οργανώνουμε ολομέλειες και κάνουμε συνέδρια χωρίς να πείθουμε για την αξία τους και χωρίς ποτέ να δίνουμε λογαριασμό για τα ποσά που ξοδεύονται;
Είναι και κάτι άλλο σημαντικό που συντηρεί την κρίση μας.
Ο ξύλινος λόγος που βαθιά συντηρητικός έχει ταυτιστεί με ιδεοληψίες αριστερόστροφες και αποτελεί πλέον βαρίδι για ένα γνήσιο κίνημα διεκδίκησης.
Για σκεφτείτε πια είναι τα συνθήματα μας :
«Οχι στις νεοφιλελεύθερες επιλογές, όχι στο σχολείο της αγοράς, Όχι στον 3848, όχι στο Νέο Σχολείο, όχι στην αξιολόγηση, όχι, όχι, όχι ….» Αυτά δε φωνάζουμε στις διαδηλώσεις; Ακόμα και εμείς οι φιλελεύθεροι ΔΑΚίτες έχουμε γίνει μαρξιστές και μπολσεβίκοι.
Νομίζετε ότι μας παίρνει κανείς στα σοβαρά;
Προτείνω – ακραία πρόταση- να ποινικοποιηθεί δια ροπάλου η λέξη όχι από τα δελτία τύπου της Ομοσπονδίας.
Σε μια εποχή που όλα είναι ζήτημα εικόνας και επικοινωνίας, μας εκθέτει ανεπανόρθωτα η μόνιμη άρνηση σε αφίσες και έντυπα που φτάνουν στους γονείς και που με τη σειρά τους τα κάνουν σημαία τους οι διάφοροι Πρεπεντέρηδες για να συντηρούν το μύθο του τεμπέλη εκπαιδευτικού.
Ας ξεφύγουμε λοιπόν, από τη συντηρητική θέση του αυτιστικού όχι που διαπερνά οριζόντια όλες τις παρατάξεις και ας προβάλλουμε τις προτάσεις μας .
Και να τολμήσουμε και νέες μορφές αντίδρασης αφού οι παραδοσιακές εκφυλίστηκαν και απαξιώθηκαν από τον κόσμο που χάνοντας την εμπιστοσύνη του στο συνδικαλισμό αποδόμησε και τις μορφές δράσης που του προτείνει. Και δεν είναι προσωπική διαπίστωση αυτό . Το ακούω καθημερινά στα σχολεία. Θα το ακούτε και σεις φαντάζομα. Όσοι έχετε αυτιά να το ακούσετε…
Αφού το συνδικαλιστικό μας ρολόι μηδενίζει γιατί να μην δοκιμάσουμε κάτι καινούριο και διαφορετικό;
Και υπάρχουν εκατοντάδες ιδέες … Προτάσεις υλοποιήσιμες σε απογευματινές κυρίως ώρες για να μη χάνουμε το μεροκάματο και για να έχουμε μαζί μας τους γονείς και την κοινωνία.
Αποκλεισμός της Βουλής ή του Υπουργείου Παιδείας και καταλήψεις τηλεοπτικών σταθμών με την απαίτηση να μας δοθεί εικόνα και λόγος για να ακουστεί η αγωνία μας και να σπάσει επιτέλους η συμφωνία σιωπής μέσων ενημέρωσης και κυβέρνησης..
Ανοιχτές συγκεντρώσεις και συναυλίες για την Παιδεία από μας τους ίδιους σε πλατείες και χώρους πολιτισμού. Στο σύλλογο μας έγινε μια τέτοια απόπειρα πρόσφατα και η συμμετοχή των συναδέλφων μας ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
Τηλεοπτικά σποτ για το σχολείο που θέλουμε και ολοσέλιδες καταχωρήσεις στον τύπο ….
Μπορούμε να σκεφτούμε και άλλα αρκεί να είμαστε διατεθειμένοι να το κάνουμε…
Όπως για παράδειγμα μια πρόταση που ακούστηκε στο σύλλογό μου και έγινε απόφαση της Γενικής μας Συνέλευσης… και λέει αυτή η πρόταση να δοκιμάσουμε για μια εβδομάδα να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα κάνοντας πράξη το σχολείο που θέλουμε. Δημιουργικό, ευφάνταστο, ανοιχτό στην κοινωνία, χωρίς περιττή γνώση, με τα παιδιά ευτυχισμένα…
Για μια εβδομάδα λοιπόν να μείνουμε στο σχολείο μας και να κάνουμε «λευκή» απεργία το λευκή με εισαγωγικά για να μην παραξηγηθώ. Να το ανοίξουμε στον πολιτισμό, στη χαρά και στη δημιουργία. Μαζί με τους γονείς και τους μαθητές μας να καταγράψουμε τις ελλείψεις και τις δυσκολίες μας, να μαζέψουμε υπογραφές και να αποδείξουμε ότι η φαντασία δε μπαίνει σε νούμερα και αριθμούς… Είναι μια πρόταση με ενδιαφέρον που ο διαθέσιμος χρόνος δεν μου επιτρέπει να την αναλύσω. Θα την καταθέσω όμως στα πρακτικά με την ελπίδα ότι το νέο Διοικητικό Συμβούλιο θα την λάβει υπόψη του.
Κυρίως όμως ελπίζω μεθαύριο την Πέμπτη που θα συζητήσουμε και θα ψηφίσουμε για τις μορφές δράσης της νέας χρονιάς ότι θα καταφέρουμε να σπάσουμε τη μονοτονία του συνδικαλιστικού μας νιρβάνα με φρέσκες ιδέες για να στείλουμε μια χαραμάδα από φως στους συναδέλφους μας.
