Η 28η Οκτωβρίου 1940 μέσα από τα μάτια ενός στρατιωτικού – Σπύρος Παπασπύρος συντ/ρχης ε.α.

Με την ευκαιρία της εορτής της Εθνικής επετείου του “ΟΧΙ”, σκεφτήκαμε να δώσουμε το λόγο σε ανθρώπους που υπηρετούν τα κοινά στην πόλη μας, αλλά που πάνω από όλα υπηρέτησαν επάξια την Πατρίδα μας επί σειρά ετών.

Μας έκανε την τιμή να μας απαντήσει ο Συναγματάρχης ε.α. κ. Σπύρος Παπασπύρος.

–

***

Πλησιάζει η Εθνική Επέτειος της 28^ης Οκτωβρίου 1940.

Πέστε μας λίγα λόγια για  την ημέρα εκείνη. Ποιό νομίζετε ότι είναι το σημαντικότερο στοιχείο εκείνου του πολέμου;

Σ. ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΣ: Κατ΄αρχάς, θα ήθελα να επισημάνω ότι είμαστε το μοναδικό (αν δεν κάνω λάθος) Έθνος στον κόσμο,  που τιμά ως Εθνική Επέτειο την έναρξη ενός πολέμου, ανεξαρτήτως του αποτελέσματός του. Την ημέρα εκείνη, αρνηθήκαμε να υποκύψουμε σε εισβολέα πολύ ισχυρότερο, φαινομενικά τουλάχιστον, απ΄ότι εμείς. Αρνηθήκαμε την υποδούλωση. Νομίζω ότι οι Εθνικές Επέτειοι δεν είναι απλώς μια ακόμη αργία, όπως δυστυχώς έχουν καταλήξει. Είναι μια ευκαιρία για να παραδειγματιστούμε από τα διδάγματα. Και ημέρα Μνήμης και Τιμής  σε ηγεσίες και απλούς ανθρώπους, που έβαλαν πάνω από την ζωή τους το Χρέος προς την Πατρίδα.  Αμφιβάλλω όμως ότι το κάνουμε.

Νομίζω  ότι το σημαντικότερο στοιχείο εκείνης της Ημέρας, εκείνου του πολέμου, είναι η Εθνική ομοψυχία και ομόνοια έναντι του κινδύνου της Πατρίδος. Αυτά που έκαναν το Έθνος να συσπειρωθεί και να αγωνισθεί «σαν ένας άνθρωπος». Την εποχή εκείνη την Ελλάδα κυβερνούσε, δικτατορικά, ο Ιωάννη Μεταξάς. Το ότι ήταν δικτάτορας, δεν εμπόδισε τον λαό να τον ακολουθήσει σ΄αυτόν τον ιερό αγώνα που αποφάσισε μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας, τα ξημερώματα της 28^ης Οκτωβρίου 1940. Γιατί εκείνη τη στιγμή, ένας άνθρωπος (έστω και δικτάτορας) εξέφρασε αυτό που σκέπτονταν 7.000.000 Έλληνες

Μέχρι πρόσφατα, υπηρετούσατε στις Ένοπλες Δυνάμεις. Πέστε μας τί αντιπροσωπεύει  για σας το στράτευμα; Πόσα χρόνια  υπηρετήσατε και πού; Με  ποιό βαθμό αποχωρήσατε από την ενεργό δράση; Ποιές στιγμές σημάδεψαν την  πορεία σας;

Σ. ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΣ: Αβίαστα θα σας πω ότι αντιπροσωπεύει όλη μου την ζωή. Κυριολεκτικά, αφού τα περισσότερα χρόνια του βίου μου ήταν στον Στρατό. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κομμάτι του λαού μας. Αφού και τα στελέχη τους και οι στρατεύσιμοι, είναι παιδιά μας ή αδέλφια μας. Είναι αυτοί που εγγυώνται την ασφάλεια όλων μας, για να μπορούμε να ασχοληθούμε με τα ειρηνικά έργα μας απερίσπαστοι. Αυτοί που στην ξηρά, στην θάλασσα και στον αέρα , υπερασπίζουν καθημερινά την Τιμή μας και την ανεξαρτησία μας. Ανεξάρτητα αν κάποιοι ανεγκέφαλοι τους έχουν χαρακτηρίσει «αντιπαραγωγικούς», είναι εκεί πάντα έτοιμοι. Δεν υπάρχει ωράριο, ακατάλληλες καιρικές συνθήκες ή οικογενειακά προβλήματα.

Υπηρέτησα 32 χρόνια, από 18 ετών έφηβος. Το 2010, ενώ ήμουν Συνταγματάρχης και Διευθυντής Διευθύνσεως του ΓΕΕΘΑ , η Υπηρεσία έκρινε ότι στα όρια της ανανεώσεως της επετηρίδος, έπρεπε να αποστρατευθώ. Δεν μου άρεσε, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Όλα κάποτε έχουν ένα τέλος. Υπηρέτησα σε μονάδες του Στρατού, του Ναυτικού και της Αεροπορίας. Θεωρώ ως πλουσιότερη,  σε εμπειρίες, την υπηρεσία μου στην Στρατονομία, τον Ναύσταθμο Σαλαμίνος και στην Εθνική Φρουρά της Κύπρου. Η «στιγμή» που σημάδεψε την καριέρα μου, ήταν η «μεγάλη νύκτα», η νύκτα των Ιμίων. Τότε υπηρετούσα στην Στρατονομία. Θυμάμαι ότι όλοι μας, μόνιμοι και στρατεύσιμοι, ήμασταν έτοιμοι για την απάντηση στους γείτονες. Δεν ήμασταν πολεμοχαρείς, κάθε άλλο. Απλά ήμασταν έτοιμοι να πράξουμε το καθήκον μας, αυτό για το οποίο είχαμε ορκισθεί. Η ταπείνωση, η οργή και η απογοήτευση που ένιωσα, από την κατάληξη, ήταν άνευ προηγουμένου. Δεν το έχω ξεπεράσει ακόμη.

Πώς αισθάνεστε τα τελευταία χρόνια που βρίσκεστε εκτός της ενεργού υπηρεσίας; Επικοινωνείτε με τους παλιούς σας συναδέλφους; Διατηρείτε δεσμούς με το στράτευμα;

Σ. ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΣ: Θα έλεγα ψέμματα, αν ισχυριζόμουν ότι δεν μου λείπει η ενεργός υπηρεσία. Όμως, όπως προείπα, όλα έχουν ένα τέλος και όλοι πρέπει να το περιμένουμε και να είμαστε συνειδητοποιημένοι. Βρήκα άλλον τρόπο να αξιοποιώ την ενεργητικότητα και την εμπειρία μου. Υπάρχει μια εσφαλμένη αντίληψη για τους στρατιωτικούς. Ότι ζουν εκτός πραγματικότητος, ότι είναι μονοκόματοι, σκληροί, αυταρχικοί  και (το έχω ακούσει κι αυτό) κοινωνικά αμόρφωτοι. Όμως δεν είναι έτσι. Ζουν μέσα στην κοινωνία, είναι μορφωμένοι, έχουν ευαισθησίες και ασχολούνται με ένα σωρό ενδιαφέροντα. Ουδέποτε όμως , ακόμη κι όταν αφυπηρετήσουν, αποκόπτουν τον «ομφάλιο λώρο» με το στράτευμα. Με τους παλιούς συναδέλφους, φυσικά και διατηρώ δεσμούς. Πραγματοποιούμε συναντήσεις, συζητήσεις και ενημερώσεις. Διατηρώ φιλικές σχέσεις και με στρατιώτες που είχα πριν 25 χρόνια αλλά και πρόσφατα.

Έχετε κάτι να μας πείτε για τις δύσκολες μέρες που ζούμε;

Σ. ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΣ: Φυγή προς τα εμπρός, με «επιστροφή» στο παρελθόν μας. Αυτό που βιώνουμε σήμερα, δεν είναι κρίση οικονομική. Είναι κρίση Αξιών, από την οποία προέρχονται όλα τα δεινά μας. Ξεχάσαμε ποιοί είμαστε και ποιά είναι η θέση μας. Απομακρυνθήκαμε από τον ίδιο μας τον εαυτό, από τις παραδόσεις μας και τα πιστεύω μας. Αφήσαμε να κυριαρχήσουν τα ελαττώματα που έχει φυλή μας και «θάψαμε» τα προτερήματά μας.  Παρ΄όλα αυτά, είμαι αισιόδοξος ότι θα «σηκωθούμε» και πάλι. Δεν μας πρέπει ούτε ο ραγιαδισμός ούτε η μοιρολατρεία. Και οι άμυνές μας υπάρχουν ακόμη, αρκεί να τις κινητοποιήσουμε.