Άρθρο – παρέμβαση του images
–
Δεν αποτελεί πρωτοτυπία και για την Αγία Παρασκευή, η αλλεργία που προκαλεί και αισθάνονται ορισμένοι δήθεν προοδευτικού προσήμου πολιτικοί με την αλήθεια.
Η αλήθεια ενοχλεί. Και όταν η αλήθεια είναι ωμή και αδιαμφισβήτητη, τότε ενοχλεί διπλά και τριπλά.
Και ενώ κάποιοι επιλέγουν το ψέμα, την μικροπολιτική και την πολιτική παγαποντιά, εντούτοις ενοχλούνται όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια και τους αφήνει έκθετους! Με τα χέρια ψηλά, τη γίδα στην πλάτη και τα πολιτικά παντελόνια κάτω!
Τότε, αρχίζουν τα γνωστά τροπάρια-πολιτικά παραμύθια. Μας εκθέτεις. Είσαι εχθρικός. Θα δεις τι θα πάθεις. Απειλές. Πρόσεχε. Δεν παίζουμε. Εκβιασμοί με τη δουλειά σου και το ψωμί της οικογένειάς σου κλπ. Γιατί το ένα, γιατί το άλλο. Δεν μπορούμε να βγούμε στην αγορά, στην πόλη. Τι ήταν αυτό; Γιατί το έκανες; Δεν μας πήρες τηλέφωνο.
Και μετά αρχίζουν τα άλλα γνωστά κόλπα. Εμείς είμαστε εδώ. Πες μας τι θέλεις. Έχεις τίποτα άλλο; Ρε παιδί μου να τα βρούμε. Να τα πούμε. Και πάει λέγοντας.
Κι όλα αυτά είναι ακόμα πιο θλιβερά, όταν αναπαράγονται και λέγονται και από νέους ανθρώπους. Τι κρίμα!
Αλλά όλα αυτά, γιατί, είναι το καίριο ερώτημα.
Είναι απλό. Γιατί δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα, ότι η ατομική αγωγή οδηγεί στην κοινωνική αγωγή, συνοχή και συμβίωση. Και από εκεί στην επαγγελματική αγωγή. Και μετ’ έπειτα η πολιτική αγωγή και στη σύνθεση της πολιτικής, που θέλει και απαιτεί η Δημοκρατία.
Η ωμή αλήθεια, λοιπόν, συναντά εύλογες αντιδράσεις.
Γιατί ξηλώνει το πουλόβερ της ανευθυνότητας. Διαλύει τους μύθους. Ξεβολεύει τη νοοτροπία του «ε, και τι έγινε δηλαδή;». Αναδεικνύει την αξία των διαφωνιών για το ήθος του καθενός, επιβεβαιώνοντας, τελικά, ότι η αλήθεια, η σκληρή αλήθεια, η ωμή αλήθεια, είναι μία και μοναδική. Τελεία και παύλα.
Η αλήθεια ωφελεί τη Δημοκρατία, γιατί μπορούν οι πολίτες να ξεχωρίζουν τους υπεύθυνους από τους ανεύθυνους.
Η αλήθεια ωφελεί τον πολιτικό, γιατί πολιτική χωρίς αλήθεια, είναι επικίνδυνη, στρεψόδικη, χειραγωγούμενη και σε βάρος των πραγματικών συμφερόντων των πολιτών.
Η αλήθεια και η θεμιτή κριτική, είναι για τον πολίτη και για τον πολιτικό, η πυξίδα της αποφυγής νέων λαθών στη διαδρομή της ζωής του.
Εκτός, αν, το μόνο που μαθαίνει κανείς από τα λάθη του στο χθες, είναι να κάνει και νέα λάθη σήμερα ή αύριο, όχι μόνο από κεκτημένη ταχύτητα νοοτροπίας και αντίληψης, αλλά και από «συγγνωστή πλάνη» – δηλαδή από αφέλεια, επιπολαιότητα ή βλακεία!
Δημοκρατία, ψέμα και κολοτούμπες πολιτικές ή κοινωνικές δεν πάνε μαζί!
Δημοκράτης και ψευτομπροστάρης δεν πάνε μαζί!
Μαζί πάνε, μόνο όταν είσαι δημαγωγός – στην πολιτική – και κατεργάρης – στη ζωή – της πεντάρας!
Παπατζής και κολοτούμπες χωρίς … μέτρο (μέτρο ή μετρό το ίδιο είναι!) όπως λέει ο σοφός λαός. Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι ο παπάς;
Σε τελευταία ανάλυση 18 χρόνια προσωπικής, πολιτικής και κοινωνικής ήττας δεν μπορούν με κολοτούμπες της τελευταίας στιγμής να ονομάζονται νίκες!
Τίποτα περισσότερο. Τίποτα λιγότερο.
–
AgiaParaskevi–images
—-
Λάβετε ενεργά μέρος στην καθημερινή ενημέρωση του www.aparaskevi-images.gr , στέλνοντας φωτογραφίες, video, ή ένα μήνυμα στο info@aparaskevi-images.gr
Ή μπείτε στην σελίδα μας στο Facebook