Δεν είχα σκοπό ν’ ασχοληθώ, αλλά χθες βράδυ παρακολούθησα άθελά μου έναν χαριτωμένο διάλογο που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Συζητούσε λοιπόν η διπλανή παρέα και έλεγε
– — Όπου γάμος και χαρά κι η Βασίλω πρώτη
– — Και η Γιαννούλα μην την ξεχνάμε …
συμπλήρωσε ο άλλος και άρχισαν τα χαχανητά. Ακούγοντας και την υπόλοιπη συζήτηση 
(ντροπή μου αλλά δεν μπορούσα ν’ αντισταθώ) κατάλαβα ότι αναφέρονταν στην παρουσία των αρχηγών δύο τοπικών παρατάξεων σε κίνηση αλληλεγγύης γνωστού τοπικού συλλόγου. Και ενώ επιβράβευαν το σύλλογο για την προσφορά του, τις καλές προθέσεις και τη συμπαράσταση που δείχνει σε ανήμπορους και άτυχους συνδημότες, αναρωτιόνταν λέγοντας: «τι γυρεύουν οι αλεπούδες στο παζάρι;…».
Πήγαν να βοηθήσουν , θα’ λεγα εγώ, αλλά πάλι τι βοήθεια είναι αυτή και πόση ώρα παραβρέθηκαν εκεί; Και καλά έκαναν που πρόσφεραν (υποθέτω πάντα) και αυτοί κάποια τρόφιμα, ήταν ανάγκη να βγουν φωτογραφία και να μπουν πρώτοι και καλύτεροι στο διαδίκτυο και στο φατσοβιβλίο;
Στη φιλανθρωπία άραγε δεν είναι καλύτερα να μην γνωρίζει η δεξιά σου τι ποιεί η αριστερά σου;
Όταν σοβάρεψε η συζήτηση στο διπλανό τραπέζι ακούστηκαν βαριές κουβέντες, κάτι για καπέλωμα του συλλόγου, για πατρονάρισμα, για προσωπική προβολή ενόψει εκλογών κλπ κλπ.
Τι να πω κι εγώ δεν ξέρω, ο κόσμος βλέπει και συζητάει και κρίνει …
–
Λένα Μαρκή
