Της Λένας Μαρκή
Ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος, καὶ οὐ στηλῶν μόνον ἐν τῇ οἰκεία σημαίνει ἐπιγραφή, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμη παρ’ ἑκάστω τῆς γνώμης μᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται. (2. 43)
(Διότι τάφος των επιφανών ανδρών είναι κάθε τόπος, και δε σώζεται το όνομά τους μόνο σε επιγραφές στην πατρίδα τους, αλλά διατηρείται η ανάμνησή τους και στις ξένες χώρες, πιο πολύ στη μνήμη και στις καρδιές των ανθρώπων παρά στα γραπτά μνημεία και στους τάφους.) (ελεύθερη απόδοση)
**************************************
Καμία σχέση με το σήμερα.
Σήμερα όσο πιο λαμπρή η επιγραφή και το μνημείο τόσο πιο επιφανής ο άνδρας!
Για ποιόν όμως; Τον αποθανόντα ή τον συγγενή;
Άραγε ο αποθανών ενδιαφέρεται για το γεωγραφικό πλάτος και μήκος στο οποίο κείτεται;
Μάλλον όχι. Οπότε γιατί όλη αυτή η φασαρία που εκτυλίσσεται τον τελευταίο καιρό στην πόλη μας;
Έχει ξεκινήσει μια βεντέτα πάνω από την σορό ενός ανθρώπου που είχε την ατυχία να κατοικεί στην πόλη και λέω την ατυχία γιατί κάποιοι εκμεταλλεύονται ακόμα και το θάνατο για προσωπικό όφελος. Δεν εξηγείται διαφορετικά γιατί από τη στιγμή που η σορός έχει ταφεί, ποιός ο λόγος να κάνουμε το θέμα λάστιχο;
Καλώς ή κακώς έγινε ότι έγινε, αν κάποιος ή κάποιοι έχουν αντίρρηση για την απόφαση του Δημάρχου ας τον αντιμετωπίσουν διαφορετικά χωρίς να ευτελίζουν έναν άνθρωπο που έχει φύγει από τη ζωή και δεν μπορεί να αμυνθεί. Αν είχε κάποιους συγγενείς σίγουρα δεν θα τους άρεσε καθόλου αυτός ο διασυρμός και η δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων του. Πιστεύω ότι δεν χρειαζόταν να μάθουμε το όνομά του όλοι οι δημότες της Αγίας Παρασκευής. Προσωπικά δεν θα ήθελα κάτι τέτοιο για δικό μου άνθρωπο και δεν θα το επέτρεπα, αλλά το ίδιο πιστεύω ισχύει και για πολλούς από σας. Γιατί λοιπόν το αφήνουμε να συμβαίνει;
Εξάλλου από τη στιγμή που ο Δήμαρχος ανακοίνωσε ότι δεν υπάρχει άλλος χώρος διαθέσιμος στο κοιμητήριο, είναι άσκοπο ότι και να πούμε, δεν έχει σημασία πλέον αν κάποιος είναι δημότης ή περαστικός. Και μου κάνει εντύπωση πως μια τέτοια δήλωση πέρασε στα “ψιλά” χωρίς να ανησυχήσει κανείς ούτε να αναζητηθεί κάποια λύση.
Μήπως διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλον; Επικεντρωνόμαστε στην επιφάνεια και μας διαφεύγουν τα σημαντικά, τα οποία κάποια μέρα θα τα βρούμε μπροστά μας και δεν θα ξέρουμε τι να κάνουμε. Και οι λύσεις τις τελευταίας στιγμής είναι συνήθως επικίνδυνες!
Το ότι είμαστε σήμερα ζωντανοί δεν σημαίνει ότι έχουμε υπογράψει συμβόλαιο με το Θεό και δεν θα αποχωρήσουμε ποτέ από τον μάταιο τούτο κόσμο, άρα δεν μας αφορά τι γίνεται με το κοιμητήριο και ας αποφασίσουν άλλοι. Όπως λέει και ο αξέχαστος Θανάσης Βέγγος : Όλα είναι ατμός ….
Βέγγος: Περιμένεις κορίτσι ε; Έρωτας;
Ηλιόπουλος: Εμ…
Βέγγος: Όλα είναι ατμός και διαλύονται. Το χρήμα είναι ατμός και φεύγει. Zεις για λίγο τη Ζωή σου και μετά «Άμωμοι εν οδώ αλληλούια».
Ηλιόπουλος: Χαρούμενο θέμα βρήκες. Έχεις κάνει ψάλτnς;
Βέγγος: Όχι. Έχω παρακολουθήσει ένα σωρό κηδείες.
Ηλιόπουλος: Και τι θέλεις τώρα, να παρακολουθήσεις και τη δική μου;
Βέγγος: Όχι, αλλά θα πεθάνεις και σύ μια μέρα, δε θα πεθάνεις;
Ηλιόπουλος: Μπα να φας τη γλώσσα σου, χτύπα ξύλο χριστιανέ μου. Κουνήσου από τη θέση σου.
Βέγγος: Κουνnθείς δεν κουνnθείς, ουδείς γλυτώνει το μοιραίο. «Η Ζωή εισερχομένη από την πόρτα, ο θάνατος παραμονεύει στο παράθυρο». Θρασύβουλας
Ηλιόπουλος: Α, δικό σου…
Βέγγος: Μάλιστα. Διότι, ότι και να κάνεις στη Ζωή, όσο και να zήσεις, θα ‘ρθει μια μέρα ο καπετάν Μιχάλης και θα σου πει: «Μουσιού, για γκελ μπουρντά».
Ηλιόπουλος: Ποιος είναι ο καπετάν Μιχάλης;
Βέγγος: Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ.
Ηλιόπουλος: Α, ωραία. Και μιλάει γαλλικά και τούρκικα;
Βέγγος: Μωρέ, ότι του γουστάρει μιλάει.
Ηλιόπουλος: Σωστά! Αρχάγγελος είναι, ότι θέλει κάνει.
Βέγγος: Το μόνο σίγουρο πράγμα στη Ζωή, είναι ο θάνατος!
Ηλιόπουλος: Βλέπω, μέλι στάζει η γλώσσα σου. Δε μου λες, εξοχικό κέντρο είναι εδώ η γραφείο κηδειών;
