.
Το μεσημέρι της 18 Οκτωβρίου μαθητές του 4ου Γενικού Λυκείου Αγ. Παρασκευής άφησαν τα θρανία και βγήκαν στους δρόμους. Η πορεία των μαθητών κατέληξε στα γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, όπου και συζήτησαν με τον διευθυντή εκπαίδευσης, σχετικά με τα γενικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα λύκεια (ελλείψεις βιβλίων, καθηγητών, αδυναμία σχηματισμού τμημάτων Θετικής κατεύθυνσης κλπ). Επίσης, μοιράστηκε κείμενο ψηφισμένο από τους μαθητές στον Διευθυντή Δευτεροβάθμιας καθώς και σε περαστικούς, στο οποίο εκφράζουν τις ανησυχίες τους για την σύγχρονη πραγματικότητα, αλλά και την αγωνιστική τους διάθεση.
Το κείμενο, όπως μοιράστηκε:
ΜΗΝ ΔΙΑΛΥΕΤΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ, ΟΧΙ ΣΤΑ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ!
Τον τελευταίο καιρό η λέξη που μονοπωλεί την προσοχή των ειδήσεων, των οικογενειών μας και της κοινωνίας ως σύνολο είναι μία: «Μέτρα». Μέτρα για το καλό μας, Μέτρα για την εξυγίανση της οικονομίας, Μέτρα για την ανακούφιση και ομαλή λειτουργία της ελληνικής αγοράς και πολλές ακόμα δικαιολογίες… Αρχικά, σχεδόν όλοι ήμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε αυτή τη θυσία, «για το καλό της χώρας μας βρε αδερφέ!» Οι υποσχέσεις έδιναν και έπαιρναν, «όλοι μαζί για το καλό το δικό μας», «όλοι μαζί για το μέλλον των παιδιών μας», «Θα είναι σχετικά ανώδυνα και όχι για πολύ» (!) ακούγαμε και ξανακούγαμε … Άλλωστε, ποιός θα ξεχάσει το τραγελαφικό «Λεφτά Υπάρχουν!» του Γ. Παπανδρέου με το οποίο το 2009 πάτησε στις ελπίδες 3.000.000 ανθρώπων για να αναλάβει το πηδάλιο της χώρας και λίγους μήνες αργότερα να μας πετάξει στο έλεος των δανειστών μας.
Αυτά τα Μέτρα όμως, που στην αρχή όλοι τα είδαμε σαν «αναγκαίο κακό που σε λίγο θα περάσει και όλα θα είναι όπως πριν», πλέον έχουν γίνει ένας από τους χειρότερους εϕιάλτες για έναν πολύ μεγάλο αριθμό συνανθρώπων μας. Όχι μόνο δεν επούλωσαν τις πληγές της χώρας, αλλά τις έκαναν να αιμορραγούν σε τέτοιο σημείο ώστε καθημερινά πολλοί από τους γονείς μας να ξυπνάνε με τον τρόμο και την αγωνία εάν θα δουλεύουν και αύριο, εάν θα μπορούν να στείλουν εμάς στο ϕροντιστήριο, εάν θα μπορέσουν να ϕέρουν κάποια χρήματα στο σπίτι για να πληρώσουν τις βασικές ανάγκες του σπιτιού… Άσχημο ε?
Τα χειρότερα ακολουθούν: Κάποιοι από τους ϕίλους μας που βλέπουμε κάθε μέρα στο διάλλειμα υποϕέρουν σιωπηλά διότι ο πατέρας/μητέρα απολύθηκε, διότι δεν μπορούν να πάνε ϕροντιστήριο, διότι οι γιατροί και τα ϕάρμακα είναι πλέον πολύ ακριβά, διότι βλέπουν τους γονείς τους να έχουν πάψει να χαμογελάνε και ζούνε μες στον τρόμο και τον πανικό… Τέλος, κάθε μέρα συνάνθρωποί μας ϕτάνουν σε τέτοιο σημείο ψυχολογικής κατάρρευσης και απόγνωσης ώστε να βάλουν τέλος στην ίδια τους τη ζωή…
Φυσικά, η Παιδεία και το δημόσιο σχολείο, το σχολείο μας, ως βασικά μέλη του κοινωνικού συνόλου δεν θα μπορούσαν να ξεϕύγουν από αυτήν την λαίλαπα. Καθημερινά βιώνουμε την κατάρρευση της δημόσιας, δωρεάν Παιδείας. Καθημερινά αντιλαμβανόμαστε ότι το ϕροντιστήριο αποτελεί πλέον την μόνη λύση για τις Πανελλήνιες που καλώς ή κακώς καθορίζουν σε τεράστιο βαθμό το μέλλον μας. Ο εξαναγκασμός του ϕροντιστηρίου σε συνδυασμό με τα εξοντωτικά Μέτρα έχουν ως αποτέλεσμα το μέλλον όπως και η ελπίδα πολλών ϕίλων μας να είναι καταδικασμένα, ϕίλων μας οι οποίοι στην τελική δεν έϕταιξαν πουθενά και παρ’ όλα αυτά πληρώνουν την νύϕη.
*«Ωραία, και εγώ τι μπορώ να κάνω για όλα αυτά?». Μπορείς να ταχθείς ενάντια σε όλη αυτή την κατάσταση με τη ϕωνή σου και την ενεργό συμμετοχή σου στους αγώνες κατά των μέτρων .
*«Ναι μωρέ, λες και εγώ θα αλλάξω τον κόσμο». Πράγματι , μόνος σου δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο. Έχεις όμως δίπλα σου χιλιάδες συμπολίτες σου οι οποίοι δεν σκύβουν το κεϕάλι και δεν μένουν στην σιωπή, στην απάθεια και στην ζεστασιά του καναπέ. Όλοι, μαζικά, ενωμένοι, μπορούμε να καταϕέρουμε πολύ περισσότερα από όλα αυτά που ϕαντάζεσαι. Κάνοντας εσύ την πρώτη κίνηση μεταλαμπαδεύεις την ιδέα στον διπλανό σου. Και μην ξεχνάς… Μία ϕωνή μόνη της δεν θα ακουστεί καθόλου, χιλιάδες κραυγές μαζί μπορούν να σπάσουν ϕράγματα.
*«Εγώ το ϕροντιστηριάκι μου να με ταλαιπωρεί το έχω, τα λεϕτά για την έξοδο το Σάββατο τα έχω, μπορεί να μην είμαι και πλούσιος, αλλά αυτά που θέλω τα καλύπτω.» Ίσως τώρα τα χρήματα των γονέων σου να επαρκούν για όλα όσα χρειάζεσαι , εάν όμως δεν πολεμήσεις αυτή την κατάσταση θα την βρεις εναντίον σου σε λίγα χρόνια από τώρα όταν, όντας 26 χρονών με πτυχίο, δεν θα υπάρχουν πουθενά θέσεις εργασίας και τα νεανικά σου χρόνια δεν θα έχουν καμία σχέση με αυτό που ονειρευόσουν. Εάν μείνεις αμέτοχος σε όλη αυτή την προσπάθεια, το μόνο που θα καταϕέρεις θα είναι ως ενήλικος να βρεις μια κοινωνία-συντρίμμια με τις βασικά δικαιώματα του ανθρώπου όπως Ελευθερία, Δωρεάν Υγεία και Παιδεία και δικαίωμα στην εργασία να έχουν πάει περίπατο και την θέση τους να έχουν πάρει η σιωπή, ο τρόμος και η δυστυχία. Όλα αυτά που ίσως σου ακούγονται μακρινά και υπερβολικά, στην πραγματικότητα είναι πολύ κοντά σου- απλώς δεν έχεις ανοίξει τα μάτια για να το συνειδητοποιήσεις.
Οι μαθητές του 4ου ΓΕ.Λ. Αγίας Παρασκευής δεν μένουν αμέτοχοι μπροστά στις εξελίξεις, για αυτόν τον λόγο σε καλούν να τους συμπαρασταθείς και να αγωνιστείς μαζί τους!
15μελές Συμβούλιο 4ου ΓΕ.Λ. Αγίας Παρασκευής 18/10/2012
—–
Λάβετε ενεργά μέρος στην καθημερινή ενημέρωση του www.aparaskevi-images.gr , στέλνοντας φωτογραφίες, video, ή ένα μήνυμα στο info@aparaskevi-images.gr Ή μπείτε στην σελίδα μας στο Facebook ή στο Twitter.
Απαγορεύεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο η χρήση ή η αναπαραγωγή των άρθρων και των φωτογραφιών της ιστοσελίδας aparaskevi-images.gr, σε οποιοδήποτε μέσο χωρίς να αναγράφεται η πηγή προέλευσης. Η χρήση και η αναπαραγωγή αυτών για εμπορικούς σκοπούς απαιτεί την έγγραφη άδεια του ιδιοκτήτη και κατόχου των αντιστοίχων δικαιωμάτων
