Αρχιμ. Σάπικας Δανιήλ Δρ-M.D.
Οι ευχές και τα «χαρμόσυνα» μηνύματα του τύπου «το αναστάσιμο φως να μας οδηγήσει εδώ, εκεί ή παρακάτω» περισσεύουν αυτές τις μέρες. Τσάμπα είναι , δεν κοστίζουν τίποτα. Υποκριτές, ανθρωπάκια, κυρίες της αυλής, άνθρωποι του τίποτα και του πουθενά συνωστίζονται στα sms. Ψεύτικα, κάλπικα λόγια. Άντε λοιπόν και πάλι το ίδιο σε επανάληψη.
« θα πάω και ας μου βγει και σε κακό» σαν ακούω από τον Νίκο Παπάζογλου. Τότε όταν δοκιμάζαμε τα όρια μας και μας άρεσε αυτό ή αυτό μας προκαλούσε. Τότε που αρκετές φορές τρώγαμε τα μούτρα μας και δεν σταματάγαμε. Το γνωρίζουμε πλέον: οι άνθρωποι είναι αυτοί που δοκιμάζουν τα δικά τους όρια και οι απάνθρωποι αυτοί που δοκιμάζουν τα όρια των άλλων.
« θα πάω και ας μου βγει και σε κακό». Η νύχτα έπεφτε και μας χαροποιούσε. Έπεφταν οι μάσκες, τα ανθρωπάκια, οι μίζεροι και οι καταθλιπτικοί πήγαιναν για ύπνο και ο κόσμος ήταν δικός μας. Ναι πηγαίναμε και δεν γνωρίζαμε που θα μας βγάλει και τι θα μας βγει. Άλλοτε σε καλό, άλλοτε σε κακό. Το πρωί φορούσαμε τα μαύρα γυαλιά για να μην μας καταλάβουν, ότι ήμασταν ξενύχτηδες.
« θα πάω και ας μου βγει και σε κακό». Οι εμπειρίες μας σαν πεφταστέρια μας τρόμαζαν, μας ξάφνιαζαν, μας αφορούσαν. Προχωρούσαμε και ας ακούγαμε τις φωνές που μας έλεγαν αλήτες, όταν υπερασπίζαμε την τιμή, την αξιοπρέπεια, την ελευθερία μας, Τραυματιστήκαμε ψυχικά και σωματικά από αυτούς που αργότερα τους είδαμε μπροστά μας να καρπούνται αυτά που χλεύαζαν και να κοκορεύονται σε αυτούς που έβριζαν.
« θα πάω και ας μου βγει και σε κακό». Και τα κορίτσια που ερωτευτήκαμε. Τέτοιες εποχές ήταν. Στο κορίτσι άρεσαν τα άστρα και η θάλασσα. Έλεγε ότι εγώ θέλω να έχω ένα μεταξένιο κόκκινο φόρεμα. Θα φορώ λουλούδια αλυγαριάς στα μαλλιά μου. Τα μαλλιά μου κάνουν κύματα. Θα βάζω μέσα στα κύματα τα λουλούδια της αλυγαριάς. Σα παντρευτώ θα πάρω τον άνδρα μου και θα πάμε στα νησιά . Εκεί μια μέρα θα πέσω στη θάλασσα, έτσι όπως θα είμαι, με τα χρώματα και με τα λουλούδια. Ο άνδρας μου θα ριχτεί μονομιάς και θα με βγάλει από τη θάλασσα. Όμως τα λουλούδια δεν θα είναι πια στα μαλλιά μου. Θα πλέουν πάνω στα κύματα. Θα ταξιδεύουν στο μακρύ τους ταξίδι.
« θα πάω και ας μου βγει και σε κακό». Νοσταλγίες άλικες, μνήμες ανάκατες, μπερδεμένες στο κουβάρι της ζωής. Στιγμές ανθρώπινες από τα χρόνια της αθωότητας, από τις ξεχασμένες γειτονιές μας που τέτοιες εποχές μοσχομύριζαν, στιγμές ανακόλουθες σαν την πορεία μας, αληθινές σαν την ψυχή μας που επιμένουμε να μην τη βρωμίζουμε, παρά τους συμβιβασμούς μας ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε.
« θα πάω και ας μου βγει και σε κακό». Ας προχωρήσουμε και σήμερα στο δρόμο της ανδρείας της τόλμης και του ονείρου και ας σώσουμε οτιδήποτε και αν σώζεται, έστω την ταπεινότητα μας. Και ας μας βγει και σε κακό.
Καλή Ανάσταση και Ανάταση, Αδέλφια μου Πάσχα 2012
